Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Ο άγιος Ανδρέας († 30 Νοεμβρίου) και η Καστοριά.

Στο πεζούλι του Αγίου Ανδρέα Ντολτσού.
Ο άγιος Ανδρέας ήταν αδελφός του αποστόλου Πέτρου. Αυτός εκλήθη πρώτος και ακολούθησε τον Χριστό και γι’ αυτό αποκαλείται «Πρωτόκλητος». Μετά την Πεντηκοστή κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μικρά Ασία, στον Πόντο, στη Θράκη και στην Πελοπόννησο. Μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο στην Πάτρα και γι’ αυτό είναι έκτοτε ο προστάτης άγιος και πολιούχος της. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τον τιμά ως πρώτο επίσκοπο του Βυζαντίου και ως ιδρυτή του, κι ένεκα τούτου, την ημέρα της μνήμης του, 30 Νοεμβρίου, τελεί τη θρονική του εορτή.
Η Καστοριά, η πόλη της Άνω Μακεδονίας, που λόγω των πνευματικών δεσμών της με τη Βασιλεύουσα αποκαλείται «Μικρό Βυζάντιο», τιμά ιδιαίτερα τον απόστολο Ανδρέα. Οι ευσεβείς κάτοικοί της έχουν ανεγείρει επ’ ονόματί του δύο ιερούς ναούς κι έχουν αφιερώσει στις εκκλησίες της πολλές σεπτές εικόνες του. Οι εν λόγω δύο ναοί του Αγίου Ανδρέα παρουσιάζονται εν συντομία ακολούθως:
Η Παναγία και ο άγιος Ανδρέας (14ος αιών).
Τοιχογραφία στον Άγιο Ανδρέα, του  Ρουσούλη.
1)         Ο ναός του Αγίου Ανδρέα, του Ρουσούλη (14οςαιών.)
Ο ναός αυτός βρίσκεται κοντά στην ενοριακή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και χρονολογείται στο β΄μισό του 14ου αιώνα. Πρόκειται για ένα μικρό κτίσμα με λιθοδομή και ξυλοδεσιές. Στο εσωτερικό του σώζονται  μερικές αξιόλογες τοιχογραφίες, που είναι έργα του περίφημου «Καστοριανού Εργαστηρίου». Η σημαντικότερη απ’ αυτές τις τοιχογραφίες βρίσκεται στο νότιο τοίχο του ναού και παρουσιάζει την Παναγία ένθρονη, παιδιοκρατούσα κι’ έχοντας δίπλα της τον απόστολο Ανδρέα.
2)         Ο ναός του Αγίου Ανδρέα Ντολτσού (έτ. 1746).
Ο ναός αυτός κτίστηκε στο δυτικό μέρος της πλατείας Ντολτσού το έτος 1746 κι αμέσως μετά διακοσμήθηκε με υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Πριν μερικά χρόνια, οι ευσεβείς Καστοριανοί συναφιέρωσαν τον αναφερόμενο ναό και στον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό († 1779), επειδή ο εν λόγω άγιος, όταν είχε έλθει στην Καστοριά, είχε κηρύξει στο προαύλιό του.

Ο Άγιος Ανδρέας του Ρουσούλη, νότια πλευρά.
Μεγαλυνάριο του αγίου Ανδρέα.
Χαίροις, ο Πρωτόκλητος μαθητής,
χαίροις, σωφροσύνης και ανδρείας στήλη λαμπρά,
χαίροις, ο του πάθους κοινωνός του Κυρίου,
Απόστολε θεόπτα, Ανδρέα Πάντιμε.
Σημείωση: Οι κάτοικοι της Καστοριάς, όταν πλησιάζει η 30η Νοεμβρίου, ημέρα της μνήμης τού αποστόλου Ανδρέα, λένε: « Τ’ Αγι’ Αντριά, αντριεύει (δυναμώνει) το κρύο».



Ο Αγιος Ανδρέας, του Ρουσούλη,
ανατολική πλευρά.
Άγιος Ανδρέας Ντολτσού, το προστώο.






















Άγιος Ανδρέας Ντολτσού, το τέμπλο.
Έτος αψμστ' (1746)

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Η αυτοκράτειρα Ευδοκία (+ 460) και το μεγάλο μήλο.

Η αυτοκράτειρα Ευδοκία.
Το 421 μ. Χ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδόσιος Β’ ο Μικρός παντρεύτηκε την Ευδοκία, την «κάλλους μεν έχουσαν περιτώς, σοφίας δε μετασχούσαν παντοδαπής» (I. Ζωναρά: Επιτομή, 13, 101). Η Ευδοκία ήταν κόρη του φιλόσοφου Λεόντιου απ’ την Αθήνα και πριν βαπτιστεί είχε το όνομα Αθηναΐδα.
Δύο χρόνια μετά το γάμο τους, ο Θεοδόσιος, ενθουσιασμένος απ’ την ακτινοβόλα προσωπικότητα και τη γοητεία της νεαρής συζύγου του, της απένειμε τον τίτλο της Αυγούστας. Κι ενώ η Ευδοκία ανέβαινε ανεμπόδιστα στα ύπατα αξιώματα του Κράτους, μια ξαφνική συζυγική παρεξήγηση, που η αιτία της ήταν ένα μεγάλο μήλο, την έστειλε εξόριστη στην Παλαιστίνη. Η περίεργη αυτή ιστορία έχει ως εξής:
Μια μέρα, καθώς ο Θεοδόσιος πήγαινε στην εκκλησία, ένας μανάβης του έδειξε ένα τεράστιο μήλο απ’ τη Φρυγία. Ο αυτοκράτορας εντυπωσιάστηκε από το μέγεθος του, το αγόρασε και το έστειλε στην αγαπημένη του Ευδοκία. Εκείνη, όταν το έλαβε, σκέφτηκε να το στείλει στο μάγιστρο Παυλίνο, που το πρωί εκείνο ήταν άρρωστος. Ο Παυλίνος με τη σειρά του, εκτιμώντας την ομορφιά του φρούτου, αποφάσισε να το στείλει στον φίλο του τον αυτοκράτορα. Έτσι, το μήλο, που ήταν δώρο του Θεόφιλου προς την Ευδοκία, ξαναήλθε στον Θεόφιλο σαν δώρο του Παυλίνου. Το γεγονός αυτό δημιούργησε στον αυτοκράτορα την εντύπωση, πως η γυναίκα του τον απατούσε με τον καλύτερο του φίλο και γι’ αυτό, μανιασμένος από ζήλεια και οργή, διέταξε τη δολοφονία του Παυλίνου και την εξορία της Αθηναΐδας - Ευδοκίας στα Ιεροσόλυμα. Εκεί η αυτοκράτειρα πέρασε τα υπόλοιπα 15 χρόνια του βίου της, ως το 460 που πέθανε ψιθυρίζοντας «Είμαι αθώα» (απ’ το Πασχάλιον Χρονικόν).
Ο Θεοδόσιος Β΄ο Μικρός (+ 450).

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο πρώτος αγιογράφος της Παναγίας Οδηγήτριας.


Ο ευαγγελιστής Λουκάς
ζωγραφίζει την Παναγία
(βυζαντινότροπη εικόνα)

Ο Απόστολος, Ευαγγελιστής και αγιογράφος Λουκάς γεννήθηκε από Έλληνα πατέρα στην Αντιόχεια της Συρίας, κατά τις αρχές του 1ου αιώνα μ. Χ. Έγραψε το τρίτο Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, καθώς και το βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων» της ίδιας Διαθήκης. Ήταν άριστος ιατρός και ταλαντούχος ζωγράφος. Σύμφωνα με την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας, ο Απόστολος Λουκάς αγιογράφησε για πρώτη φορά την Παναγία με τον Χριστό ως τριετές παιδίο στην αγκαλιά της (τύπος της Οδηγήτριας), ενόσω αυτή ζούσε. Η Θεοτόκος όταν είδε την εν λόγω εικόνα της ευχαριστήθηκε πολύ και την ευλόγησε λέγοντας: «Η χάρις του εξ εμού τεχθέντος ειή δι’ εμού μετ’ αυτής (: Η χάρη του Χριστού να υπάρχει μέσω της μορφής μου σ’ αυτήν την πρωτότυπη εικόνα και σε όλα τα αντίγραφά της)».
Ο ευαγγελιστής Λουκάς υπήρξε στενός συνεργάτης και συνοδός του Αποστόλου Παύλου σε πολλές απ’ τις περιοδείες του. Κήρυξε στη Νότια Ευρώπη και την Ελλάδα. Πέθανε στη Θήβα της Βοιωτίας σε ηλικία 84 ετών κι εκεί βρίσκεται έως σήμερα ο τάφος του.
Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 18 Οκτωβρίου. Θεωρείται επίσης άγιος από την Καθολική, την Λουθηρανική, την Αγγλικανική και μερικές ακόμα Προτεσταντικές Εκκλησίες.
Στην Καστοριά υπάρχει ένας ναός του αγίου Λουκά κι ένα   ωραίο παραλίμνιο εικονοστάσι αφιερωμένο στον ίδιο ευαγγελιστή. Υπάρχουν επίσης πολλές φορητές εικόνες και τοιχογραφίες του, στους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς ναούς της.
Τροπάριον (Θεοτοκίον). Ήχος δ΄.
Η εν γαστρί σου τον Θεόν δεξαμένη,
τον Ιατρόν ψυχών ημών και σωμάτων,
Παρθένε Παναμώμητε,
ής πάντιμον μορφήν, πρώτος ανιστόρησεν,
ιατρός και ζωγράφος, Λουκάς ο θεσπέσιος,
τας δεήσεις προσδέχου, των προσφοιτώντων τούτω τω ναώ,
και ασθενείας ημών λύε τάχιστα.
Μεγαλυνάριον.
Μακαρίζομέν σου την δεξιάν, Λουκά θεηγόρε,
δι ης έχομεν οι πιστοί, τας του Θεού Λόγου διττάς αγίας πλάκας,
και την σεπτήν εικόναν της Θεομήτορος.

Ψηφιδωτή εικόνα




ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Εδώ παρουσιάζονται 3 εικόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και 6 εικόνες των Δυτικών, οι οποίες απεικονίζουν τον Ευαγγελιστή Λουκά να ζωγραφίζει την Παναγία μας.





















































Ο τάφος του αποστόλου Λουκά
στη Θήβα.

Το εικονοστάσι του αποστόλου Λουκά
στην οδό Ορεστείων Καστοριάς.







Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Ο εθνομάρτυρας Αρχιμανδρίτης Άνθιμος Γιοβανόπουλος († 1905).

Η προτομή του Άνθιμου στο Κωσταράζι.
   Ο εθνομάρτυρας Άνθιμος Γιοβανόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Κωσταράζι Καστοριάς περί το έτος 1830, κι εκεί έμαθε τα πρώτα του γράμματα. Ο πατέρας του λεγόταν Γιάννης και ήταν απ’ το Κωσταράζι , ενώ η μητέρα του καταγόταν απ’ την Κορησό. Κατά την παιδική του ηλικία έδειξε μεγάλη αγάπη προς την Εκκλησία και φανέρωσε ιδιαίτερη κλίση προς το ιερατικό αξίωμα και τον μοναχισμό. Όταν ενηλικιώθηκε μετέβη στην ιστορική μονή του Αγίου Νικολάου Σλίβενης (νυν Κορομηλιάς) Καστοριάς κι έλαβε το αγγελικό σχήμα (εκάρη μοναχός της). Κατά την εγκαταβίωση και άσκησή του στην εν λόγω Μονή διακρίθηκε για τις πολλές αρετές του, όπως τη μεγάλη ευσέβεια, τη φιλοπατρία, τιμιότητα, γενναιότητα, τον αλτρουισμό, την ταπεινότητα, εργατικότητα κ.ά. Όλες οι προαναφερόμενες αρετές - προσόντα του Άνθιμου τον κατέστησαν σύντομα ηγετική μορφή του υπόψη Μοναστηριού και γι’ αυτό, σε εύθετο χρόνο, χειροτονήθηκε απ’ τον τότε Μητροπολίτη Καστοριάς Αρχιμανδρίτης και κλήθηκε ν’ αναλάβει την ηγουμενία του, όπως κι έγινε.
Το μοναστήρι της Κορομηλιάς σήμερα.
Ως ηγούμενος ο Άνθιμος συνέχισε το έως τότε λαμπρό εκκλησιαστικό και πατριωτικό του έργο, και μάλιστα με περισσότερη ζέση και τη συνακόλουθη της επιτυχία. Απ’ το μοναστήρι του πέρασαν κι έλαβαν σημαντική και ποικίλη βοήθεια, κατά τους χρόνους του Μακεδονικού Αγώνα (έως το 1905), οι περισσότεροι απ’ τους Μακεδονομάχους οπλαρχηγούς και οπλίτες, που έδρασαν στην περιοχή τής Καστοριάς. Αρκετοί απ’ αυτούς τους ήρωες περιγράφουν λεπτομερώς και με πολύ επαινετικά λόγια, στ’ απομνημονεύματα και τις ενθυμήσεις τους, την ηρωική μορφή και την εθνική δράση του Αρχιμανδρίτη Άνθιμου.
Μνημείο του Άνθιμου στο Μοναστήρι του.
Όπως ήταν επόμενο, η εν λόγω πατριωτική δράση του Ηγουμένου Άνθιμου και της συνοδείας του ενόχλησε υπερβολικά τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες της περιοχής, οι οποίοι μένεα πνέοντες εναντίον τους, περικύκλωσαν το βράδυ της 8ης Μαρτίου 1905 το υπόψη μοναστήρι, το λεηλάτησαν άγρια, φόνευσαν με φριχτά βασανιστήρια τον Αρχιμανδρίτη Άνθιμο και τον Καστοριανό Μοναχό Δαμιανό Χ. Τόσκο, και τέλος, κατέκαψαν και κατέστρεψαν το ναό και όλα τα λοιπά κτίσματά του (κελιά, αποθήκες κ.λ.π.). Απ’ τη φοβερή καταστροφή σώθηκε μόνο μία αργυρά λειψανοθήκη με οστά του αγίου Νικολάου και άλλων αγίων, η οποία βρίσκεται σήμερα στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Τσιριλόβου Καστοριάς.
Εκατό χρόνια, περίπου, μετά το μαρτυρικό θάνατο του Αρχιμανδρίτη Άνθιμου Γιοβανόπουλου, στις 15 Οκτωβρίου 2004, ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Χριστόδουλος τέλεσε το μνημόσυνό του στη Μονή Αγίου Νικολάου Κορομηλιάς και προέβη στ’ αποκαλυπτήρια της προτομής του στο γενέθλιο χωριό του, το ηρωικό Κωσταράζι Καστοριάς.
Το ερειπωμένο σχολείο του Κωσταραζίου
Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος
εμπρός στο μνημείο του Άνθιμου.
Οι συγγενείς του Άνθιμου, Τέλης και Γεωργία.
Απόγονοι Μακεδονομάχων
στο μνημείο του Άνθιμου
Ο συγγενής του Άνθιμου Γιώργος Αλεξίου.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Η εικόνα της αγίας Αικατερίνης στην Κορησό Καστοριάς (18ος αιών).


Η εικόνα της αγίας
Αικατερίνης
.

Στο μεταβυζαντινό ναό της Κορησού Καστοριάς, που φέρει την ονομασία «Άγιος Γεώργιος ο Μικρός», σώζεται μία αξιόλογη φορητή εικόνα της αγίας Αικατερίνης. Η μεγαλομάρτυρας, που κατά την επίγεια ζωή της ήταν βασιλοκόρη και ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, εικονίζεται καθισμένη σε λαμπρό θρόνο, έχοντας βασιλικό στέμμα στην κεφαλή της και φορώντας πολυτελέστατη ηγεμονική στολή. Το πρόσωπο της Αγίας είναι ευγενικό και καλοσυνάτο, το βλέμμα λυπημένο, το ύφος μελαγχολικό. Η μύτη της είναι μακριά κι ευθεία, το στόμα μικρό και ο λαιμός της λεπτός και ψηλός. Έχει μεγάλη καστανόχρωμη κόμη, που πίπτει κυματιστά στους ώμους της. Το εσωτερικό της ένδυμα είναι γαλάζιο, ποδήρες, χειριδωτό και διακοσμημένο με φυλλόσχημα κεντήματα, με χρυσή τραχηλιά και με ταινιόμορφο ποδόγυρο. Απ’ το εμπρόσθιο μέρος του λαιμού της κρέμεται μία μακριά και πλατιά διακοσμητική (;) χρυσοταινία που ομοιάζει με επιτραχήλιο κληρικών, ενώ στη μέση της είναι δεμένη μία παρόμοια ταινία (ζώνη). Στην πλάτη της έχει ριγμένον έναν πορφυρόχρωμο μανδύα με χρυσοκέντητο λαιμόγυρο, που συγκρατείται στο ύψος του στέρνου της με μία χρυσή πόρπη. Στα πόδια της φοράει κομψά υποδήματα, που έχουν ερυθρό χρώμα, όπως και το υποπόδιο του θρόνου. Στο δεξί της χέρι η Αλεξανδρινή αγία έχει υψωμένο λεπτόν μεταλλικό Σταυρό, ενώ στο άλλο κρατάει ένα κλαδί φοίνικα (;), που συμβολίζει τη δόξα που έλαβε με το μαρτύριό της.

Ο ναός "Άγιος Γεώργιος ο Μικρός"
της Κορησού.
Στα δύο άνω άκρα της εικόνας υπάρχουν δύο κόκκινοι μικροί δίσκοι, εντός των οποίων αναγράφονται, αντίστοιχα, οι λέξεις που την ορίζουν: Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ενώ στο κάτω δεξιό μέρος της παράστασης είναι γραμμένα τα εξής: «Εδιορθώθει δι εξόδων της κυρίας Αικατερίνης Τιλιτίγκο»
Συμπερασματικώς, η εξεταζόμενη εικόνα της αγίας Αικατερίνης είναι ένα μεταβυζαντινό λειτουργικό αντικείμενο – εκκλησιαστικό κειμήλιο υψηλής τέχνης, που εύλογα προσελκύει το έντονο ενδιαφέρον των ειδικών βυζαντινολόγων, αλλά και των λοιπών χριστιανών που το βλέπουν και το προσκυνούν.

Το καλντερίμι

"Το Καλντερίμι με τις αμπάρες..."
   Οι γλάροι ταξιδεύανε στη λίμνη με τα πλατάνια. Στον αργαλειό η μαύρη κλωστή παλίμψηστη γραφή με σινική μελάνη έδεσε τα κάδρα με τις θαμπές φωτογραφίες των προγόνων. Στην ξύλινη σκάλα κρε­μασμένες οι κούκλες παράξενες μαριονέτες με μάσκες ξεθωρια­σμένες. Στο χαγιάτι άστραφτε το μαγκάλι χρυσαφί με τη ρουμπινί θράκα και ξεφυλλίζαμε φύλλα από παλιά ψαλτήρια του σκεβρωμένου ξύλου της μαρτυρίας. Στο καλντερίμι με τις αμπάρες η Άννα Ραδινή μένει πάντα έγκλειστη κάτω από τον τρούλο και η κόγχη δέ­εται προφητείες με μια καμπάνα βουβή στην πολιτεία. Οι πέτρινες εκκλησιές με την παλίμψηστη γραφή αντανάκλαση, ηλιαχτίδα, στα­γόνα. Τα κάγκελα από τα παραθύρια γερνάνε στα υγρά πλατανό­φυλλα. Τα κεριά αμπαρωμένα στις εκκλησιές, σβησμένα χρώματα πορτοκαλί και οι άρχοντες και οι κτήτορες και η Άννα η Ραδινή είναι πάντα κλειδωμένη και η κόγχη δέεται τους ήρωες. Η λίμνη κοιμάται πάνω στα πλατανόφυλλα με τις αμπάρες έγκλειστες.
"Οι πέτρινες εκκλησιές..."

(Νίκη Μπαραχάνου – Μεχτίδου)

"Η Άννα Ραδινή μένει πάντα έγκλειστη..."
"Η λίμνη κοιμάται..."

"Τα κάγκελα απ' τα παραθύρια..."

"Οι άρχοντες και οι κτήτορες..."


Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Η Ντέλλα Ρουφογάλη, η δαιμόνια Πόντια απ’ τη Νεάπολη Κοζάνης.

Η Ντέλλα Ρουφογάλη σήμερα.
Η Ντέλλα Ρουφογάλη (το πραγματικό της όνομα είναι Βασιλική Πασβαντίδου) θεωρείται το πιο διάσημο τέκνο της Νεάπολης Κοζάνης. Η Ντέλλα γεννήθηκε στην προαναφερόμενη κωμόπολη του Βοΐου το έτος 1947 και μεγάλωσε στη Βέροια. Ο πατέρας της ήταν οδηγός φορτηγού αυτοκινήτου, ποντιακής καταγωγής, και είχε άλλο ένα  παιδί. «Σπούδασε στην Τουλούζη της Γαλλίας Γαλλική Φιλολογία και Φιλοσοφία. Δούλεψε ως φωτομοντέλο στη Νότιο Αφρική, τη Νέα Υόρκη και την Αθήνα. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως σχεδιάστρια μόδας και πρόεδρος σε εταιρεία κατασκευής ρούχων στην Κίνα, η οποία (εταιρεία) ήταν εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Παράλληλα σπούδασε ζωγραφική στο Art Students League της Νέας Υόρκης, και Faux Finishes στο Elizabeth O` Neil Foundation στο Palm Beach.
Η όμορφη Ντέλλα έκανε τρεις γάμους, τον πρώτο με τον Νίκο Δελαντώνη, τον δεύτερο  με τον γνωστό Υποστράτηγο και τ. αρχηγό της Κ.Υ.Π. Μιχάλη Ρουφογάλη (της 21ης Απριλίου 1967), και τον τρίτο με τον Αμερικανό επιχειρηματία Herbert Rounick, ενώ έζησε λίγα χρόνια και με τον Πακιστανό Mir Bhutto (αδελφό της Benazir Bhutto).
Η Ντέλλα στη βίλα της, στη Μύκονο.

Η ευφυέστατη  Ντέλλα έγραψε κι εξέδωσε δύο ενδιαφέροντα βιβλία, την αυτοβιογραφία της «Να γιατί...» («εκδ. Φερενίκη») και το μυθιστόρημα «Ωραίος σαν ψέμα» (εκδ. «Περίπλους»). Έχει γράψει επίσης γνωστά ελληνικά τραγούδια, ενώ ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στο New voices of American Poetry το 1987-88.
Σήμερα ζει μεταξύ Αθήνας, Μυκόνου και Νέας Υόρκης και ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο. Γράφει τη στήλη "Το ημερολόγιο της Ντέλλας" στο περιοδικό Life & Style κι ετοιμάζει το τρίτο της βιβλίο».
Ακολούθως παρουσιάζονται δύο τρυφερά ποιήματά της, που μελοποιήθηκαν κι έγιναν επιτυχίες.
Η Ντέλλα και ο Μιχάλης Ρουφογάλης.
1ο) Απαγορεύεται να σου μιλάω.
(Στίχοι: Ντέλλα Ρουφογάλη. Μουσική: Χάρης Παμφίλης. Πρώτη εκτέλεση: Τόλης Βοσκόπουλος).
Απαγορεύεται να σου μιλάω,
απαγορεύεται να σε κοιτώ,
απαγορεύεται να σ’ αγαπάω,
και τ’ όνομά σου το ιερό
απαγορεύεται, τι κρίμα, να το πω.
…………………………………
Αλλά τις νύχτες, τις ατέλειωτες νύχτες,
στα όνειρά μου σε φέρνω,
στο κορμί μου σε παίρνω,
στην ψυχή μου σε δένω
και μαζί σου πεθαίνω.
…………………………
Απαγορεύεται να σε αγγίζω,
απαγορεύεται να σε γευτώ,
Το 2ο βιβλίο της Ντέλλας.
απαγορεύεται, πώς να τολμήσω,
στόμα γλυκό, να σε φιλώ,
κι απαγορεύεται στο αίμα σου να μπω.
2ο) Ποιος να συγκριθεί μαζί σου.
(Στίχοι: Ντέλλα Ρουφογάλη. Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος. Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος)
Ποιος να συγκριθεί μαζί σου
κι απ’ το νου μου να σε σβήσει;
Ποιος στο βάθος της ψυχής μου
θα τολμήσει να σ’ αγγίξει;
…………………………………………
Μετ’ από σένα πού, πες μου να πάω πού;
μετ’ από σένα τι, τι ν’ αγαπήσω τι;
Mετ’ από σένα ποιόν, ποιον να πιστέψω ποιόν;
μετ’ από σένα πώς, να ζήσω άλλο πώς;
ποιος να συγκριθεί μαζί σου;
………………………………………………….
Ποιος να συγκριθεί μαζί σου,
όταν φύγεις μακριά μου;
Ποιος τη θέση σου θα πάρει
στο κορμί και την καρδιά μου;

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Δευτέρα 21η Νοεμβρίου 2011: Εορτή «Εισοδίων της Θεοτόκου» και «Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων».

Η Παναγία Νικοποιός του Βυζαντινού
Στρατού (9ος αι.) Βρίσκεται στη Βενετία.
Η Ελληνική Πολιτεία επέλεξε κι όρισε την 21η Νοεμβρίου, που εορτάζονται τα «Εισόδια της Θεοτόκου», ως την Ημέρα τιμής των Ενόπλων της Δυνάμεων. Η επιλογή αυτή έγινε διότι η Παναγία, ως γνωστόν, είναι η Υπέρμαχος (υπερασπίστρια) και ακατανίκητη Στρατηγός του Ελληνικού Έθνους. Αυτή (η Παναγία), σύμφωνα με τα ιστορικά κείμενα, προστάτευσε πασιφανώς και χάρισε πολλάκις στους αγωνιζόμενους Έλληνες τη νίκη κατά των πολεμίων τους. Για τον λόγο αυτόν, οι Ορθόδοξοι Έλληνες, ήδη απ’ τα βυζαντινά χρόνια κι έως τώρα, την υμνολογούν με επινίκιους ύμνους και την παρουσιάζουν σε τοιχογραφίες ναών, σε φορητές εικόνες και στα πολεμικά τους λάβαρα, με ανάλογες παραστάσεις της , που φέρουν την επωνυμία «Παναγία η Νικοποιός (: αυτή που πετυχαίνει νίκες, η Νικήτρια)».
Η σημαντικότερη και πλέον τιμώμενη απ’ τις σωζόμενες βυζαντινές εικόνες τής Παναγίας Νικοποιού βρίσκεται στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάρκου Βενετίας. Η εικόνα αυτή φυλαγόταν έως την άλωση της Κωνσταντινούπολης απ’ τους Φράγκους (έτος 1204), στο ομώνυμό της παρεκκλήσι του Ιερού Παλατίου. Τότε απήχθηκε απ’ τους ασεβείς «Σταυροφόρους» και μεταφέρθηκε ως λάφυρο πολέμου στη Βενετία.

Η Παναγία του Καζάν.
Προστάτις του Ρωσικού Στρατού.

Σήμερα η Θεοτόκος εξακολουθεί να είναι η προστάτις και Στρατηγός όλου του Ελληνικού Στρατού. Παράλληλα όμως και ειδικότερα, το Πεζικό έχει προστάτη του τον άγιο Γεώργιο,  το Πυροβολικό την αγία Βαρβάρα, το Ναυτικό τον άγιο Νικόλαο και η Αεροπορία τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ. Αντίστοιχα, ο Στρατός της ομόδοξής μας Ρωσίας έχει προστάτιδα εικόνα κι έμβλημα στις σημαίες του την ιδιότυπη (ρωσικής επινόησης) απεικόνιση της «Παναγίας του Καζάν».



Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Χειροτονία νέου Διακόνου στην Καστοριά. Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011.

Στιγμιότυπο της Χειρονονίας.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ τέλεσε, κατά το Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011, στο ναό των Αγίων Πάντων πόλης Καστοριάς, Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, καθώς και τη Χειροτονία ενός νέου άξιου Διακόνου. Ο χειροτονηθείς Διάκονος ονομάζεται π. Βασίλειος Ανδρονικίδης, κατάγεται απ’ το ακριτικό χωριό Κομνηνάδες Καστοριάς και θα υπηρετήσει στην ενορία Αγίου Νικολάου της μαρτυρικής Κλεισούρας. Κατά την τελετή  της Χειροτονίας, ο Σεβασμιότατος προσφώνησε καταλλήλως το νέο Διάκονο, και τον κάλεσε να μιμηθεί στη ζωή του τους άγιους Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Η αναφερόμενη Χειροτονία του νέου Διακόνου έγινε μέσα σε κατανυκτική και συγχρόνως πανηγυρική ατμόσφαιρα, την παρακολούθησαν δε και φώναξαν πολλάκις «Άξιος» στο νέο Διάκονο, πλειάδα κληρικών της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς, η ευσεβής σύζυγος, τα τέκνα και συγγενείς του Χειροτονούμενου, όλοι σχεδόν οι συγχωριανοί του, πολλοί κάτοικοι της Κλεισούρας και του Βαρικού Φλώρινας, και βεβαίως, αρκετοί πολίτες της Καστοριάς.
Ο νέας Διάκονος π. Βασίλειος κατά
τη Χειροτονία του. 2ος απ' αριστερά.

Ο Σεβασμιότατος προσφέρει εκκλησιαστικό
βιβλίο στο νέο Διάκονο

Την μεθεπόμενη Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011, ο νέος Διάκονος π. Βασίλειος Ανδρονικίδης θα λάβει απ’ το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη τον δεύτερο βαθμό της Ιεροσύνης, θα χειροτονηθεί δηλαδή Πρεσβύτερος, στην ιερά μονή Παναγίας Κλεισούρας.
Ο Μητροπολίτης Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ
δίδει παραινέσεις στο νέο Διάκονο.



Ο νέος Διάκονος διαβάζει μια ευχή.


Ιερείς συγχαίρουν το νέο Διάκονο.