«Το ευλογημένο Ημερολόγιο 2019», της εφημερίδας «Δημοκρατία».

Το παρουσιαζόμενο "Ευλογημένο Ημερολόγιο 2019".

Οι 3 Νέοι Άγιοι στο εξώφυλλό του.

Η έγκριτη εφημερίδα Δημοκρατία, που τυπώνεται καθημερινώς στην Αθήνα και κυκλοφορεί ευρέως κι επιτυχώς σε ολόκληρη την Ελλάδα, πρόσφερε στους εκλεκτούς αναγνώστες της, μαζί με το «φύλλο» της Κυριακής 30 Δεκεμβρίου 2018, ένα Ημερολόγιο τοίχου έτους 2019. Το εν λόγω Ημερολόγιο χαρακτηρίζεται από τον εκδότη της εφημερίδας «Ευλογημένο» και τιτλοφορείται «Νέοι Άγιοι της Ορθοδοξίας».

Στο εμπροσθόφυλλό του το αναφερόμενο Ημερολόγιο παρουσιάζει την εικόνα μίας τριάδας νέων Αγίων μας, ενώ στις δύο μεσαίες σελίδες του προβάλλει την ομαδική εικόνα 22 Αγίων μας κι έχει καταχωρημένο ένα κατατοπιστικό θεματικό του κείμενο. Στις άλλες εσωτερικές σελίδες του περιλαμβάνει τις ιερές εικόνες 12 Νέων Αγίων της Ορθοδοξίας μαζί με τις συνοπτικές βιογραφίες αυτών, και βεβαίως πίνακες με το ημερολόγιο και το εορτολόγιο των 12 μηνών του 2019.

Η σελίδα του μηνός Ιανουαρίου με τον εορτάζοντα
Άγιο Γεώργιο τον Νέο εξ Ιωαννίνων.

Ο καθένας απ’ τους εν λόγω μήνες παρουσιάζεται σε δύο διαδοχικές σελίδες. Στην πρώτη απ’ αυτές τις σελίδες βρίσκεται η ιερή εικόνα και η σύντομη βιογραφία ενός Νέου Αγίου που εορτάζει κατ' αυτόν τον μήνα και στην άλλη ο αντίστοιχός του ημερολογιακός και εορτολογικός πίνακας.

Το θεματικό κείμενο του Ευλογημένου Ημερολογίου έχει ως κάτωθι

“Σεπτές μορφές της Ορθοδοξίας αποτέλεσαν ζωντανά παραδείγματα μίμησης για μοναχούς και λαϊκούς, αποδεικνύοντας ότι η Ορθοδοξία γεννά και σήμερα πνευματικά τέκνα, λουσμένα στη Θεία Χάρη, που κινούνται στη σφαίρα της οσιότητας. Λαμπροί συνεχιστές της γνήσιας ορθόδοξης μοναχικής παράδοσης, που γεννήθηκε στα λίκνα του ανατολικού μοναχισμού με αγρυπνίες και θυσίες.

Η εορτάζουσα κατά τον μήνα Μάιο

οσία Σοφία της Κλεισούρας Καστοριάς.

Οι νέοι άγιοι της Ορθοδοξίας αποδεικνύουν ότι η Χάρη του Θεού στέφει αδιάλειπτα στον χρόνο πρεσβευτές άξιους, οι οποίοι με σκληρούς πνευματικούς αγώνες έγιναν δοχεία καθαρά για να δεχθούν ουράνια χαρίσματα. Το μεγαλείο της ζωής τους και η ακτινοβόλος θερμότητα του πνεύματος τους μέσω των λόγων και των διδαχών τους αναπαύουν τους πιστούς. Εργάστηκαν ακαταπόνητα και οι πνευματικοί αγώνες τους απέδωσαν γλυκούς καρπούς. Πολύτιμα πετράδια της Ορθοδοξίας, οι διδαχές τους αποτέλεσαν ιερή πνευματική παρακαταθήκη που φωτίζει τον δρόμο των πιστών. Ο λόγος του Ευαγγελίου συγκλόνισε την καρδιά τους και η φλόγα της θείας αγάπης θέρμανε τις ψυχές τους.

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

που εορτάζει κατά τον μήνα Αύγουστο.

Όλη τους η ζωή ένα πνευματικό συναξάρι, που μας δίνει φώτιση, σε μία διαρκή υπόμνηση ότι η Θεία Χάρη, ανάλογα με την πίστη και την ακρίβεια της τήρησης των Θείων εντολών, μας απαλλάσσει από την αιχμαλωσία του παλαιού ανθρώπου, του χοϊκού και μας μεταμορφώνει κτίζοντας μέσα μας την εικόνα του επουράνιου”.

Οι παρουσιαζόμενοι στο Ημερολόγιο 12 Νέοι άγιοι είναι οι εξής:

1. Άγιος Γεώργιος ο Νέος εξ Ιωαννίνων (1808 – + 1838). + 17 Ιανουαρίου.
2. Άγιος Μελέτιος ο εν Υψενή Ρόδου (τέλη 18ου αιώνος – + ;) + 12 Φεβρουαρίου.
3. Άγιος Νικόλαος Πλανάς (1851 – + 2 Μαρτίου 1932).
4. Άγιος Μακάριος Αρχιεπίσκοπος Κορίνθου (1731 – + 17 Απριλίου 1805).
5. Αγία Σοφία της Κλεισούρας (1883 – + 6 Μαΐου 1974).
6. Άγιος Παναγής Μπασιάς (Παΐσιος) (1801 – + 7 Ιουνίου 1888).
7. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924 – + 12 Ιουλίου 1994).
8. Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Ιερομάρτυρας και Ισαπόστολος (1714 – + 24 Αυγούστου 1779).
9. Όσιος Σιλουανός ο Αγιορείτης (1866 – + 24 Σεπτεμβρίου 1938).
10. Οσία Μεθοδία της Κιμώλου (1865 – + 5 Οκτωβρίου 1908).
11. Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης ο εν Ευβοία (1920 – + 21 Νοεμβρίου 1991).
12. Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906 – + 2 Δεκεμβρίου 1991).

Κλείνοντας τη σύντομη παρουσίαση του «Ευλογημένου Ημερολογίου 2019» σημειώνουμε, ότι πρόκειται για ένα καλαίσθητο χριστιανικό έντυπο, που σίγουρα θα φανεί χρήσιμο και ωφέλιμο στους ευσεβείς συμπατριώτες μας, οι οποίοι το αγόρασαν και το ανάρτησαν στην οικία τους.
Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Παναγία η Ακαταμάχητος, η τοιχογραφία της σε ναό της Καστοριάς (έτ. 1441/42).

Παναγία η Ακαταμάχητος. Τοιχογραφία
 σε ναό της Καστοριάς, έτ. 1441/42.

Η υπεραγία Θεοτόκος τιμάται ιδιαίτερα απ' τους Ορθόδοξους Χριστιανούς όλου του κόσμου. Στο σεπτό πρόσωπό της είναι αφιερωμένοι πάμπολλοι ιεροί ναοί, που κοσμούνται με αξιόλογες εικόνες και τοιχογραφίες της. Πλείστες απ' αυτές τις εικονίσεις φέρουν αναγραμμένη στην επιφάνειά τους κάποια εμπνευσμένη επωνυμία της Θεοτόκου, η οποία την ορίζει, την εκφράζει άριστα και κοινοποιεί μία υψηλή ιδιότητά της.

Στις προαναφερόμενες επωνυμίες της Παναγίας περιλαμβάνεται και το θεοτοκωνύμιο “ Η Ακαταμάχητος”, που σημαίνει και δηλώνει, ότι η Παναγία είναι ακατανίκητη, ακαταπολέμητη και ακαταγώνιστη, ως μητέρα του Χριστού μας. Πρόκειται για “ένα ασυνήθιστο επίθετο, που προέρχεται από θρησκευτικούς ύμνους, όπως το τροπάριο: «Τείχος ακαταμάχητον ημών των Χριστιανών υπάρχεις Θεοτόκε Παρθένε…», από το μεσώριο της Γ’ ώρας, και το: «…ω παμμακάριστε, Παναγία Δέσποινα· συ γαρ ημών, τείχος και βοήθεια, ακαταμάχητος», από την ακολουθία του Αγίου Ιερομάρτυρος Αθηνογένους”.

Η θεματική τοιχογραφία
της Παναγίας Ακαταμαχήτου.

Ιεροί ναοί της Παναγίας με το προσωνύμιο η Ακαταμάχητος υπήρχαν κατά τη βυζαντινή εποχή στην Κωνσταντινούπολη, στις Σέρρες, στα Τρίκαλα και σε άλλες πόλεις της πατρίδας μας. Στην Καστοριά, ένας ναός της Παναγίας Σκουταριώτισσας και Ακαταμαχήτου είχε ανεγερθεί κατά τον 10ο – 11ο αιώνα στην ακρόπολή της. Πρόκειται για τη γνωστή σήμερα ως Παναγία η Κουμπελίδικη, η οποία αναφέρεται ως εξής σε μία επιγραφή που σώζεται στη στεφάνη του τρούλου της: “...υπεραγίας Θεοτόκου της επονομαζομένης Σκουταριώτισσας...εκαινουργήθη ο θείος και πάνσεπτος ναός της και Ακαταμαχήτου διά συνδρομής κόπου και εξόδου του πανευγενεστάτου...” Ο ναός αυτός βρίσκεται σήμερα σε καλή κατάσταση και αποτελεί το τοπόσημα - έμβλημα της πόλης.

Η λατρευτική φορητή εικόνα της Παναγίας Ακαταμαχήτου που υπήρχε κατά τη βυζαντινή εποχή εντός του ναού τής Κουμπελίδικης δεν σώζεται σήμερα, ούτε και κάποια ανάλογη τοιχογραφία της. Σώζεται όμως μία ομώνυμη τοιχογραφία τής Παναγίας στο γειτονικό ναό του Αγίου Ανδρέα, του Ρουσούλη, ενορίας Ελεούσης (έτ. 1441/42). Η τοιχογραφία αυτή χρονολογείται στα 1441/42 και βρίσκεται στο νότιο τοίχο του κυρίως ναού και σ' επαφή με το τέμπλο, δηλαδή στο μέρος όπου κατά κανόνα εικονίζεται ο Πάτρων Άγιος του ναού. Το δεδομένο αυτό μας επιτρέπει να υποθέσουμε, ότι ο εν λόγω ναός του Αγίου Ανδρέα ήταν αρχικώς αφιερωμένος στην Παναγία Ακαταμάχητο και ότι αρκετά αργότερα μεταφιερώθηκε στον άγιο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο, που εικονίζεται δίπλα της.

Ο ναός του Αγίου Ανδρέα του Ρουσούλη,
 έτ. 1441/42, όπου η εξεταζόμενη τοιχογραφία.

Στην αναφερόμενη τοιχογραφία της Παναγίας Ακαταμαχήτου του ναού Αγίου Ανδρέα η Θεοτόκος παριστάνεται καθισμένη σε ηγεμονικό θρόνο και κρατώντας τον μικρό Χριστό στην αγκαλιά της. Ο Κύριος εικονίζεται ως τριετές παιδίον, να ευλογεί με το δεξί Του χέρι και να κρατάει κλειστό ειλητάριο στο αριστερό. Εκατέρωθεν της Παναγίας είναι γραμμένη η επωνυμία της “Η Ακαταμάχητος.

Κλείνοντας τη σύντομη αναφορά στην τοιχογραφία της Παναγίας Ακαταμαχήτου, την ευρισκόμενη στον ιερό ναό του Αγίου Ανδρέα, ενορίας Ελεούσης πόλης Καστοριάς, σημειώνουμε, ότι πρόκειται για μία αξιόλογη αγιογραφία του περίφημου “Καστοριανού Εργαστηρίου” (μέσα 15ου – αρχές 16ου αιώνα), η οποία συγκινεί ιδιαίτερα τους κατοίκους τής Καστοριάς, αφ΄ενός για το υψηλό πνευματικό περιεχόμενο της θεομητορικής επωνυμίας που την ορίζει, και αφ΄ετέρου για την ταυτωνυμία και νοηματική σχέση της με τον ξακουστό ναό της Παναγίας Ακαταμαχήτου – Κουμπελίδικης.

Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Η Παναγία Ακαταμάχητος
 και ο άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος,
 στο ναό Αγίου Ανδρέα του Ρουσούλη.

Η Παναγία Ακαταμάχητος (έτ. 1283)
στην Πόρτα Παναγιά Τρικάλων

Η Καστοριά, πόλη της Παναγίας Ακαταμάχητης.

Η Παναγία Ακαταμάχητος - Κουμπελίδικη.

Ο ναός Αγίου Ανδρέα του Ρουσούλη έτ. 1441/42.
Η νότια πλευρά του.

Το εγκόλπιο Ημερολόγιο έτους 2019, της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς.

Το εξεταζόμενο Ημερολόγιο.

Η Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς τύπωσε και κυκλοφόρησε προσφάτως το εγκόλπιο Ημερολόγιό της έτους 2019, που είναι “Αφιερωμένο στη μορφή του Αγίου Ιακώβου του εκ Καστορίας, επί τη συμπληρώσει 500 ετών από την Αγιοκατάταξή του”.

Το εν λόγω καλαίσθητο Ημερολόγιο τσέπης προβάλλει στο εμπροσθόφυλλό του την ιερή εικόνα του προαναφερόμενου αγίου Ιακώβου του εκ Καστορίας, στο δε οπισθόφυλλό του έχει το βυζαντινό συμπίλημα της ονομασίας “Ιερά Μητρόπολις Καστορίας”.

Στις εσωτερικές σελίδες του Ημερολογίου παρουσιάζονται με τη σειρά τα εξής:

1. Μήνυμα ευλογίας κι ευχών του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου “προς τους αγαπητούς και φιλόθεους συμπολίτες μου Καστοριείς”.
2. Μήνυμα ευχετικό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Σεραφείμ προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας.
3. Εισοδικόν, ήτοι μεστός πρόλογος του Ημερολογίου απ’ τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ, αναφερόμενο στους νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας και ιδιαιτέρως στον άγιο Ιάκωβο τον εκ Καστορίας. Στο εν λόγω Εισοδικόν περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων σημαντικών αναφορών - επισημάνσεων και οι εξής:
   Αγάλλεται η θεοφρούρητος Καστορία, η πατρίδα του Οσίου Ιακώβου, μαζί με το Διδυμότειχο και την Αδριανούπολη, ”η πρώτη μεν ότι το σον εστί βλάστημα, αι άλλαι δε ότι τοις αίμασι αυτού και της αθλήσεως ηγιάσθησαν”... Σ΄ αυτόν τον Άγιο αφιερώνουμε το Ημερολόγιο του έτους 2019, αφού συμπληρώνονται 500 έτη από του μαρτυρίου του.

   

   Η αφιέρωση του Ημερολογίου
   στον όσιο Ιάκωβο (+ 1521).

   
   
   Σ΄ αυτόν ακουμπάμε τις δύσκολες αυτές ώρες που διέρχεται η πατρίδα μας και ιδιαιτέρως η πολύπαθη Μακεδονία.
   Αυτόν παρακαλούμε, μαζί με το νέφος των Αγίων Νεομαρτύρων να υψώνουν χείρας ικέτιδας στο θρόνο της Θείας Μεγαλοσύνης,
   - για να παραβλέψει ο Θεός το πλήθος των αμαρτιών μας,
   -να μας οδηγήσει στην πολυπόθητη μετάνοια που τόσο έχουμε ανάγκη,
   - να μας στερεώσει στην πίστη,
   - να μας εμπνεύσει φρόνημα ανδρείας, για να δίνουμε κι εμείς την μαρτυρία της νέας εν Χριστώ ζωήςκι αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν να υπομείνουμε κι αυτό το μαρτύριο του αίματος.
   “Άθωνος το κλέος, Οσίων το καύχημα και Μαρτύρων καλλώπισμα, Οσιόαθλε Ιάκωβε, συν τοις δυσί συνάθλοις σου...πρεσβεύσατε εκτενώς υπέρ ημών προς Κύριον”.
4. Επιγραμματική παράθεση των σημαντικών γεγονότων του βίου και της πολιτείας του αγίου Ιακώβου του εκ Καστορίας (1455/60 – 1521).
5. Παρηγορητική Επιστολή του οσίου Ιακώβου προς τους αγαπημένους μαθητάς του, την οποία απέστειλε απ' τη φοβερή φυλακή των Τρικάλων, όπου βρισκόταν σιδηροδέσμιος.
6. “Λόγος παραινετικός και ψυχοφελής του οσίου Ιακώβου”, στον οποίον περιλαμβάνονται και

   

   Εικόνα του οσίου Ιακώβου
   και των δύο μαθητών του
   στο Ημερολόγιο.

   τα εξής θεόπνευστα ρήματά του:

• Άνθρωπον μηδέν μνησικακήσεις, ότι του μησικάκου και η ευχή εις τον Θεόν άδεκτος είναι. Ας είσαι ελεήμων, ίνα και συ ελεηθείς. Και, όταν ποιήσεις τίποτε καλόν, μηδέν αλλαζονεύεσαι. Εάν αμαρτάνει κανείς και μετανοήσει, μηδέν τον ονειδίσεις, κάλλιον δε είναι να τον επαινείς και να τον παρηγορείς. Όταν σε λέγει κανείς λόγον, όπου σε ωφελεί, μηδέν θρασύνεσαι, αλλά ταπεινώνου.
  
  
• Όταν δε αμαρτάνεις κρυφά ήξευρε ότι ο Θεός βλέπει, αλλά και τους ανθρώπους ουδέν τους θέλει λαθείν.
• Μηδέν περιεργάζεσαι τους ανθρώπους. Μη γύρευε το τι πράττει οκάτις, αλλά πρόσεχε μόνον τον εαυτόν σου, και βλέπε το τι πράττεις εσύ και να είσαι καλά.
• Και βλέπε πάντοτε την συνείδησίν σου. Και, εί τί σοι λέγει, πολέμα το, ότι συνείδησις είναι το φως της ψυχής.
• Η φιλαργυρία είναι πράγμα κακόν και φεύγε απ' αυτής, ώσπερ να φεύγεις από την ασέβειαν.
• Εάν θέλεις να μηδέν πάθεις κακόν, μηδέν ποιείς κακόν. Ει τι γαρ ποιήσεις, παθείν το θέλεις. Ει τι μισείς εσύ να σε ποιήσει κανείς, μηδέν συ το ποιήσεις άλλον...”

7. 
   Ακολουθία Μικρού Αποδείπνου.
8. Οι ανάλογες ημερολογιακές σελίδες με το αντίστοιχο εορτολόγιο, γενικό και τοπικό, και με τα Αναγνώσματα των Κυριακών και μεγάλων εορτών.
9. Ενημερωτικά κείμενα για τα Ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας και για τις διατεταγμένες νηστείες.
10. Η πνευματική και φιλανθρωπική Διακονία, καθώς και η πολύπλευρη δράση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ και των άλλων άξιων κληρικών της αναφερόμενης Ιεράς Μητρόπολης.
11. Η διοικητική δομή της ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς και χρήσιμες πληροφορίες περί του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου αυτής κ.κ. Σεραφείμ.
12. Οι βυζαντινοί και μεταβυζαντινοί ναοί της περιοχής και η τοπική Αγιολογία.

Ο Σεβασμιώτατος Μηττροπολίτης Καστορίας
κ.κ. Σεραφείμ.

Κλείνοντας τη σύντομη παρουσίαση τού εξεταζόμενου Ημερολογίου της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς σημειώνουμε συμπερασματικά, ότι πρόκειται για ένα καλαίσθητο εκκλησιαστικό εγκόλπιο, που θα ωφελήσει πολύ όλους τους ευσεβείς χριστιανούς, οι οποίοι πρόκειται να το αποκτήσουν, να το μελετούν και να το συμβουλεύονται καθ’ όλη τη διάρκεια του προσεχούς σωτήριου έτους 2019.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Η Φήμη του Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ.

Σεραφείμ του σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της αγιωτάτης Μητροπόλεως Καστορίας, υπερτίμου και εξάρχου Άνω Μακεδονίας, ημών δε πατρός και ιεράρχου πολλά τα έτη.

Τα σημαντικά γεγονότα της μαρτυρικής ζωής
του οσίου Ιακώβου του εκ Καστορίας.

Η  Καστοριά, ιδιαίτερη πατρίδα  πολλών Αγίων.

Το οπισθόφυλλο του Ημερολογίου.

Ο ναός του Αγίου Νικολάου Νεστορίου (+ 6 Δεκεμβρίου), και η ανέγερσίς του κατόπιν γενομένου θαύματος.

Ο θεματικός ναός του Αγίου Νικολάου Νεστορίου.

Το Νεστόριο είναι μία όμορφη και ιστορική κωμόπολη του Νομού Καστοριάς, ευρισκόμενη στους πρόποδες του όρους Γράμμος. Οι κάτοικοί του είναι Μακεδόνες γηγενείς και διακρίνονται για τη φιλοπατρία τους, την εργατικότητα, την ευγένεια του χαρακτήρα και τη θεοσέβειά τους. Τεκμήριο τής εν λόγω θεοσέβειας των Νεστοριτών αποτελεί η πλειάδα των ιερών ναών, οι οποίοι είναι κτισμένοι εντός και πέριξ του χωριού τους.

Στους προαναφερόμενους ναούς του Νεστορίου περιλαμβάνεται κι ένας που είναι αφιερωμένος στον άγιο Νικόλαο και βρίσκεται σε απόσταση 3 – 4 χιλιομέτρων έξω από τον οικισμό τού Νεστορίου, στον οδικό κόμβο του χωριού Αγία Άννα. Ο ναός αυτός ανεγέρθηκε κατά το έτος 1975 απ' τον αείμνηστο Νεστορίτη οικοδόμο κι εργολάβο Ιωάννη Βυσούλη (1902 – 1989), κατόπιν γενομένου θαύματος. Το θαύμα αυτό παρουσιάζεται εν συντομία ακολούθως.

Εικόνα του αγίου Νικολάου.
18ος αιών.

Κατά το έτος 1963 ο άριστος οικοδόμος Ιωάννης Βυσούλης έκτιζε μία οικία στο Δενδροχώρι Καστοριάς και είχε προσλάβει προς τούτο μερικούς εργάτες απ΄ το ίδιο χωριό. Μια ημέρα, ένας απ΄ τους εργάτες έφερε στο χώρο της αναγειρόμενης οικοδομής και το μικρό αγόρι του ηλικίας 5 – 6 ετών για να παίζει εκεί τριγύρω, κι αυτό ξεκίνησε να παίζει. Σε κάποια στιγμή, το παιδάκι πλησίασε απαρατήρητο έναν βαθύ λάκκο γεμάτον με σβησμένο ασβέστη, που βρισκόταν δίπλα στην οικοδομή και άρχισε να τρέχει γύρω του. Ενώ έτρεχε όμως σκόνταψε κι έπεσε μέσα στον ασβέστη.

Ο πατέρας του παιδιού και ο Ιωάννης Βυσούλης όταν είδαν αυτό το τραγικό συμβάν πήδηξαν κι αυτοί μέσα στο λάκκο κι ανέσυραν απ΄ τον ασβέστη το μικρό αγόρι, που ήταν ζωντανό μεν, αλλά με πολλά και σοβαρά εγκαύματα στο πρόσωπο, στα μάτια, στα χέρια και στα πόδια του. Ακολούθως το μετέφεραν στο Νοσοκομείο Καστοριάς για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες κι εν ανάγκη να νοσηλευτεί εκεί.

Στο Νοσοκομείο οι γιατροί διαπίστωσαν με ικανοποίηση, ότι τα εγκαύματα στα μάτια του παιδιού ήταν μόνο εξωτερικά και γι αυτό δεν είχε πειραχθεί η όρασή του. Συνεπέραναν μάλιστα και είπαν στο γονέα του παιδιού και στον Βυσούλη, ότι ο μικρός, όταν έπεσε μέσα στον ασβέστη “είχε άγιο” και γι' αυτό πρόλαβε κι έκλεισε ερμητικά τα μάτια του, με αποτέλεσμα αυτά να σωθούν.

Ο ευσεβής εργολάβος Ιωάννης Βυσούλης, αμέσως μετά την αίσια έκβαση του περιγραφόμενου γεγονότος, θεώρησε, ορθώς, την ανέλπιστη σωτηρία του μικρού παιδιού ως μεγάλο θαύμα του αγίου Νικολάου που εόρταζε κατ΄ εκείνη την ημέρα. Αποφάσισε λοιπόν ως ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον ευεργέτη του άγιο Νικόλαο να κτίσει επ' ονόματί του έναν ιερό ναό στο Νεστόριο. Κι αυτό έπραξε μερικά χρόνια αργότερα, περί το έτος 1975. Μετέφερε δίπλα στον οδικό κόμβο της Αγίας Άννας κατάλληλους λίθους από ένα κοντινό λατομείο, τους λάξευσε επιμελώς κι έκτισε ο ίδιος με τα χέρια του και χωρίς τη βοήθεια κανενός εργάτη, τον εκεί υπάρχοντα ιερό ναό του Αγίου Νικολάου. Ο ναός αυτός θυμίζει μέχρι σήμερα και θα θυμίζει όσο θα υπάρχει όρθιος, στους πάμπολλους χριστιανούς που διέρχονται καθημερινώς από μπροστά του, καθώς και στους προσευχόμενους εντός του, το περιγραφόμενο θαύμα τής σωτηρίας του μικρού παιδιού από τον άγιο Νικόλαο.

Το τέμπλο του εξεταζόμενου ιερού ναού.

Ας είναι δοξασμένο το όνομα του αγίου Νικολάου, και αιωνία η μνήμη τού ευσεβούς Νεστορίτου Ιωάννου Βυσούλη, κτήτορος του εξεταζόμενου ιερού ναού.

Γιώργος Αλεξίου,

τ. δάσκαλος Νεστορίου.

Η Αγία Τράπεζα του ναού.

Το όμορφο Νεστόριο Καστοριάς,
ο Άνω οικισμός του.

Ο Ιησούς Χριστός.
Εικόνα του τέμπλου.

Η Θεοτόκος.
Εικόνα του τέμπλου.

Ο Δεσποτικός Θρόνος του ναού.

Το ανώτερο τμήμα του κωδωνοστασίου.

Ονόματα Δωρητών στο ναό.

Εικόνες στον ιερό ναό.

Ερείπια κτίσματος βυζαντινής εποχής (;)
πλησίον του εξεταζόμενου ναού.

Ο δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου,
τακτικός επισκέπτης και προσκυνητής του ναού.

Ενημερωτική πινακίδα πλησίον του ναού.

Η εξοχική οικία που είχε κτίσει ο Ιωάννης Βυσούλης
στην είσοδο του  οικισμού Νεστορίου.

Η Βάλλις {= είδος Αρώνιας;}, που εθεωρείτο από τους αρχαίους Έλληνες “Άνθος της Ζωής - Αθανασίας”!

Καρποί της Αρώνιας.
Η φωτογραφία ελήφθη απ' το Διαδίκτυο.

Ο άνθρωπος, από τότε που δημιουργήθηκε εδώ στη γη κι εννόησε την θνητότητά του, και που βιώνει έκτοτε τα συνακόλουθά της, επιζητεί διαρκώς τη σωματική του υγεία και προσπαθεί να βρει πολύτιμα βότανα και φάρμακα για να την αποκτήσει και διατηρήσει. Κατά την εν λόγω αναζήτησή του εντόπισε - εντοπίζει διάφορα άνθη και φυτά με ιαματικές ιδιότητες και πέτυχε - πετυχαίνει να εξαλείψει με αυτά αρκετές ασθένειές του. Ένα από τ' αναφερόμενα ιαματικά άνθη και βότανα είναι και η ονομαζόμενη Βάλλις, που την εκτιμούσαν ιδιαίτερα οι αρχαίοι Έλληνες, επειδή πίστευαν ότι ήταν ελιξήριο υγείας, αναζωογόνησης και αθανασίας.

Για τη Βάλλιδα είναι καταγραμμένα τα εξής ενδιαφέροντα στο Μέγα Ετυμολογικό Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας (Etymologicon Magnum Lexicon), που χρονολογείται στον 11ο αιώνα:

Βάλλις: Είδος εστίν άνθους, ό δοκεί ποιείν αναζήν τους τεθνεώτας, ομοίως τη αρυώνη, οιονεί βίαλλίς τις ούσα, επειδή δοκεί βίον άλλον ποιείν”. (ΕΜ, τόμ. 2, σελ. 186).

Ξύλινος Σταυρός σε εξοχή της Καστοριάς.
"Ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου
είναι το αληθινό Δέντρο της Ζωής".

“

(= Η Βάλλις είναι ένα είδος άνθους, το οποίο θεωρείται ότι μπορεί να κάνει να ξαναζήσουν οι πεθαμένοι, όπως η Αρυώνη (η Αρώνια;), είναι δηλαδή σαν κάποια “βιαλλίδα”, επειδή πιστεύεται ότι δημιουργεί άλλη - νέα ζωή).

Για την προαναφερόμενη Αρώνια αναφέρονται και τα εξής στο Διαδίκτυο:

 “ Η Αρώνια χαρακτηρίζεται ως “ο καρπός της νιότης”, syperfood, διότι αυξάνει την ενέργεια στον οργανισμό, ενισχύει τη ζωτικότητα του σώματος και υπερνικά τις νευρικές διαταραχές και την κόπωση. Υποστηρίζεται, μάλιστα, ότι λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας των καρπών της σε πεκτίνη βοηθά στην απορρόφηση και στην προστασία του οργανισμού από τη ραδιενέργεια.

Ο καρπός της πολύτιμης αρώνιας, είτε νωπός ή αποξηραμένος, είτε σε μαρμελάδα μπορεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Έρευνες έχουν δείξει ότι ο καρπός της αρώνιας περιέχει υψηλά επίπεδα περιεκτικότητας σε βιταμίνη C (15-30 mg στα 100 γραμμάρια) και άλλες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία (Α, Β1, Β2, Β3, Β6, Β9, Ε, Κ, Ρ)”.

Γλάστρα με φυτό βασιλικό.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ.

Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει, ότι ο Θεός είχε φυτέψει στο κέντρο του επίγειου Παράδεισου το “Δέντρο της Ζωής - Αθανασίας”, που σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση ήταν μία ωραιότατη αμυγδαλιά.

Για τους Χριστιανούς “Δέντρο της Ζωής” είναι ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, ενώ συμβολικό άνθος αυτής (της Ζωής - Αθανασίας) είναι ο ευλογημένος Βασιλικός, με τον οποίο τελούνται απ' τους άξιους ιερείς μας οι σωτήριοι Αγιασμοί όλης της πλάσης.

Σημείωση. Για τον Τίμιο Σταυρό ως το Δέντρο της Ζωής βλέπε:

http://fos-kastoria.blogspot.com/2016/11/1762.html

(Γιώργος Τ. Αλεξίου).

“Ο ράμνος”, το θεωρούμενο απ΄ τους Βυζαντινούς προγόνους μας “φυτό της αγνείας” !

Κλαδίσκος και καρποί ράμνου - άγνου.
         Η φωτογραφία ελήφθη απ' το διαδίκτυο.

“Ράμνος: Παρά το στερέμνιον και καρτερόν προς τας ηδονάς”.

Ο “ράμνος” είναι ένας αειθαλής και ακανθώδης θάμνος, που ονομάζεται και “άγνος”, επειδή, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες των Βυζαντινών προγόνων μας, η κατανάλωση των καρπών του καταστέλλει τις γενετήσιες ορμές των ανθρώπων κι εξαλείφει τις ανάλογες ηδονές. Εκ του λόγου τούτου, συμβούλευαν και συνιστούσαν στους κληρικούς, ασκητές, και μοναχούς, καθώς και στους ευσεβείς λαϊκούς τής εποχής τους, να τρώνε τους μικρούς σφαιρικούς καρπούς του ράμνου, για να αποκτήσουν και διατηρήσουν την επιδιωκόμενη σωματική και ψυχική τους αγνεία και υγεία. Πίστευαν μάλιστα, ότι το πρώτο φυτό τού ράμνου το είχε φυτέψει ο αρχιπάρθενος Χριστός, για να το έχουν και χρησιμοποιούν ως “άκος ψυχής τε και σώματος” “οι την αγνείαν ασπαζόμενοι”.

Η 1η σελίδα απ' το Μέγα
  Ετυμολογικό Λεξικό.

Όλα τα παραπάνω είναι καταγραμμένα στο σημαντικό “Μέγα Ετυμολογικό Λεξικό”(Etymologikon Magnum Lexicon), που συντάχτηκε κάπου στο Βυζάντιο τον 11ο αιώνα, βάσει ανάλογων Λεξικών της Ελληνιστικής εποχής, και που εκδόθηκε στη Βενετία το έτος 1499.

Η εν λόγω καταγραφή του έχει ως εξής:

«Ράμνος: Ό και άγνον φασί διά το συγγενές. Παρά το στερέμνιον και καρτερόν προς τας ηδονάς. Όθεν και τον Ηλίαν εκ προσώπου της Ιεζάβελ φεύγοντα υπό ράμνον ελθείν, ότι των φευγόντων τον οίστρον και την γυναικός ηδονήν καταγώγιόν εστί το της αγνείας ξύλον, από του αρχιπαρθένου Χριστού πεφυτευμένον τοις την αγνείαν ασπαζομένοις» (ΕΜ, τόμ 5ος, σελ. 701).

Έχοντας αυτά υπόψη οι αναφερόμενοι ιερωμένοι, αναχωρητές και λαϊκοί φύτευαν στις αυλές των κελιών, των μοναστηριών και των οικιών τους φυτά ράμνου κι έδρεπαν και γεύονταν τους καρπούς του όταν το θεωρούσαν σκόπιμο.

Βλέπε:

1) Για το φυτό ράμνο και τις θεραπευτικές ιδιότητες των καρπών του: http://www.haniotika-nea.gr/ramnos-o-kathartikos/
2. Για το Μέγα Ετυμολογικό Λεξικό:
3. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B1_%CE%95%CF%84%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD
4. Για τα δέντρα της ζωής: https://www.culture.gr/DocLib/g_34044.pdf
5. Για τα φυτά του Παραδείσου: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=491232
   (Γιώργος Τ. Αλεξίου) 

Καρποφόρο φυτό ράμνου.

Άσκητής άγιος. Τοιχογραφία
στο ναό Αγίου Γεωργίου
του Βουνού, Καστοριάς.