Σημειωτέον, ότι ο επιλεγμένος Δικέφαλος και βοτρυοφόρος αετός τού σήματος τού αναφερόμενου Ιστολογίου αποτελεί αντιγραφή και σχεδιαστική απόδοση των ομότυπων ξυλόγλυπτων αετών, που διακοσμούν το επιχρυσωμένο τέμπλο (17ος-18ος αιών) του βυζαντινού ναού Αγίου Νικολάου της Αρχόντισσας Θεολογίνας, Καστοριάς. Η επιλογή αυτή έγινε διότι, ο μεν Δικέφαλος αετός εκφράζει παραστατικά τη βυζαντινή πολιτιστική κληρονομιά τής πόλης Καστοριάς και της περιοχής της, οι δε βότρυές του (: τσαμπιά σταφυλής) παραπέμπουν συμβολικώς στον Χριστό με την ιδιότητά Του τής πνευματικής Αμπέλου (“ Εγώ ειμι η Άμπελος...”), καθώς και στην Παναγία με την ίδια ιδιότητα “.... άμπελος αληθινή, τον βότρυν τον πέπειρον, η γεωργήσασα"). Σηματοδοτούν δηλαδή και παρουσιάζουν από κοινού, ο υπόψη δικέφαλος αετός και οι ανακρατούμενοι βότρυές του τα σημαντικά θέματα που πραγματεύεται στα πλείστα των κειμένων του το Ιστολόγιο “Φως της Καστοριάς”.
Κείμενα υψηλόπνοα, ανάλογα τής ονομασίας τού Ιστολογίου “Φως της Καστοριάς” και του εκφραστικού σήματός του.
1α). Ο Ιησούς Χριστός είναι το Φως του Κόσμου.
Κοντάκιον . Ήχος δ΄. (Κανών Ικετήριος εις τον κύριον ημών Ιησούν Χριστόν).
Ιησού γλυκύτατε, το φως του Κόσμου, της ψυχής μου φώτισον, τους οφθαλμούς, Υιέ Θεού, τη θεαυγεί σου λαμπρότητι, ίνα υμνώ σε το φως το ανέσπερον.
1β). Η Παναγία είναι η τεκούσα το Φως του κόσμου.
Τροπάριον. Ωδή ζ΄.
(Ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον).
Φως η τεκούσα, Θεοτόκε, σκοτισθέντα με νυκτί αμαρτημάτων, φωταγώγησον συ, φωτός ούσα δοχείον, το καθαρόν και άμωμον, ίνα πόθω σε δοξάζω.
1γ). Οι Χριστιανοί είναι - πρέπει να είναι το φως για τον κόσμο.
Στίχος του Ευαγγελίου (Ματθ. ε΄, 14).
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς· Υμείς εστε το φως του κόσμου·
Απόδοση στη Νεοελληνική.
Είπε ο Κύριος στους μαθητές Του, εσείς είστε - πρέπει να είστε το φως για τον κόσμο.
2α) Ο Ιησούς Χριστός είναι η άμπελος η αληθινή.
Ευαγγελικό εδάφιο (Ιωάνν. ιε΄, 5).
Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα. ο μένων εν εμοὶ κἀγὼ εν αυτώ ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν.
Η νεοελληνική παράφραση του εδαφίου.
Eγώ (ο Ιησούς Χριστός) είμαι η άμπελος, εσείς (οι Χριστιανοί) είστε τα κλήματά·μου. Εκείνος που μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μένω μαζί του, αυτός φέρνει πολύ καρπό, επειδή χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε.
2β) Η Παναγία είναι επίσης «Αληθινή Άμπελος».
Ζ΄ Ωδή του Ακαθίστου Ύμνου.
Κείμενο.
«Ανυμνούμεν σε, βοώντες·Χαίρε όχημα, Ηλίου του νοητού·άμπελος αληθινή, τον βότρυν τον πέπειρον, η γεωργήσασα, οίνον στάζοντα, τον τας ψυχάς ευφραίνοντα, των πιστώς σε δοξαζόντων».
Παράφρασή του κειμένου στη Νεοελληνική
«Σε ανυμνούμε και σε φωνάζουμε δυνατά. Χαίρε όχημα Ηλίου του νοητού·αληθινή άμπελος, η οποία καρποφόρησε το ώριμο σταφύλι που αποστάζει ζωή και γλυκαίνει τις ψυχές εκείνων που με πίστη σε δοξάζουν».
Περί της λέξεως Φως, οι δύο σημασίες της.
Φως: Αρσενικώς, ο άνθρωπος, παρά το φω, το λέγω, μόνος γαρ ο άνθρωπος λογικόν ζώον, ή ο μόνος τα της διανοίας φωτίζων τω λόγω. Και ο Θεολόγος, φως γαρ τον άνθρωπον ονομάζουσι διά την του εν ημίν λόγου δύναμιν.
Φως δε ουδετέρως, το φωτίζον και λάμπον, ό και κατά πλεονασμόν του ο λέγεται φόως. Γίνεται παρά το φω, το φαίνω και λάμπω, φάος, και καθ' υπέρθεσιν φόας, και κατά συναίρεσιν φως.
Thomas Gaisford S.T.P / Etymologicon Magnum Lexikon Τόμος 5, Μέγα Ετυμολογικό Λεξικό. Σελ. 804.
