Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024. + Μνήμη των εγκαινίων τού πανίερου ναού Αναστάσεως του Κυρίου Ιεροσολύμων, συνεορτασμός όλων των ομώνυμών του ναών, και πνευματικός “εγκαινισμός” { ! } των Ορθόδοξων Χριστιανών.

 

    Η Αγία μας Εκκλησία διδάσκει και ορίζει να εορτάζουμε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και να τιμούμε την 13η Σεπτεμβρίου ως την ημέρα εορτής των εγκαινίων τού πανίερου ναού Αναστάσεως του Κυρίου Ιεροσολύμων. Διδάσκει επίσης, υποδεικνύει και προτρέπει όλους εμάς τους Χριστιανούς να  εγκαινίζουμε - εγκαινιάζουμε κατά την ημέρα αυτή και τον εαυτό μας, εγκαταλείποντας την παλαιάν αμαρτωλή ζωή μας και διάγοντας πλέον βίον καινόν, χριστιανικόν και αναμάρτητον.

Όλα τα προαναφερόμενα παρουσιάζονται συνοπτικά και ωραία (και) στο σπουδαίο τροπάριο τής Εκκλησίας μας που παρατίθεται ακολούθως.

Ήχος πλ. Β'

Εγκαινίζεσθε αδελφοί· και τον παλαιόν άνθρωπον αποθέμενοι, εν καινότητι ζωής πολιτεύεσθε, πάσι χαλινόν επιθέντες, εξ ων ο θάνατος· πάντα τά μέλη παιδαγωγήσωμεν, πάσαν πονηράν του ξύλου βρώσιν μισήσαντες, και δια τούτο μόνον μεμνημένοι των παλαιών, ίνα φύγωμεν· Ούτως εγκαινίζεται άνθρωπος, ούτω τιμάται η των Ἐγκαινίων ἡμέρα.

Γ.Τ.Α.

Ο Ακάθιστος Ύμνος εις τον Τίμιον Σταυρόν {+ 14 Σεπτεμβρίου}.

 

    Ο περίφημος Ακάθιστος Ύμνος προς την Παναγία, που ψάλλεται στους ναούς μας κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, είναι καλώς γνωστός και πολύ αγαπητός σε ( απ') όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Ο έτερος Ακάθιστος Ύμνος όμως, που απευθύνεται στον Τίμιο Σταυρό και ψάλλεται κατά την εορτή τής Υψώσεώς του {+ 14 Σεπτεμβρίου}, και που είναι εξίσου σπουδαίος με τον προαναφερόμενο Ακάθιστον τής Παναγίας, είναι δυστυχώς λιγότερο γνωστός. Αυτός ο δεύτερος Ακάθιστος Ύμνος εις τον Τίμιον Σταυρόν παρουσιάζεται και τα υψηλόπνοα τροπάριά του παρατίθενται στο εκκλησιαστικό βιβλίο Μηναίο του Σεπτεμβρίου. Η αρχή τής παρουσίασής του και παράθεσης των τροπαρίων του έχει ως ακολούθως:

Οι κοσμοχαρμόσυνοι ΚΔ´ Οίκοι εις την νοητήν κλίμακα Του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

    Η Ακολουθία αύτη τελείται κατ᾿ έθος επί τη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, εντάσσεται δε είτε εις την ακολουθίαν του Μεγάλου Εσπερινού της Εορτής, είτε, συνηθέστερα, εις τον της κυρίας ημέρας αυτής, μετά το Νύν απολύεις.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. Δ´. Τη υπερμάχω.

    Ώ τρισμακάριστε Σταυρέ και πανσεβάσμιε, Σε προσκυνούμεν οι πιστοί και μεγαλύνομεν, Αγαλλόμενοι τη θεία σου ανυψώσει. Αλλ᾿ ως τρόπαιον και όπλον απροσμάχητον, Περιφρούρει τε και σκέπε τη ση χάριτι. Τους σοι κράζοντας· Χαίρε, Ξύλον μακάριον.

Οι Οίκοι.

    Άγγελοι ουρανόθεν, αοράτως κυκλούσι, Σταυρόν τον ζωηφόρον εν φόβῳ (εκ γ´)· και φωτοπάροχον χάριν λαμπρώς παρεχόμενον, νυν τοις πιστοίς βλέποντες, εξίστανται, και ίστανται βοώντες προς αυτόν τοιαύτα·

Χαίρε Σταυρέ, οικουμένης φύλαξ

χαίρε, η δόξα της Εκκλησίας.

Χαίρε, ο πηγάζων αφθόνως ιάματα

χαίρε, ο φωτίζων του κόσμου τα πέρατα.

Χαίρε, ξύλον ζωομύριστον, και θαυμάτων θησαυρέ

χαίρε, συνθετοτρισόλβιε, και χαρίτων παροχεύ...

Γ. Τ. Α.

Ο λόγος εορτασμού τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού την 6η Αυγούστου.

 

    Το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρους Χριστού συνέβη κατά το χρονικό διάστημα τής παρουσίας Του, τής δράσης και διδασκαλίας Του εδώ στη γη. Το εν λόγω σημαντικότατο γεγονός το περιγράφουν οι τρεις Ευαγγελιστές, Ματθαίος, (ιζ΄: 1-9), Μάρκος (θ΄: 2-13), και Λουκάς (θ΄: 28-36), χωρίς όμως να προσδιορίζουν επακριβώς τον χρόνο τέλεσής του.

    Ο Επιφανής Ρώσος Θεολόγος – Λειτουργιολόγος π. Αλέξανδρος Σμέμαν και άλλοι τινές αναγνωρισμένοι ξένοι θεολόγοι υποστηρίζουν, ότι ο καθορισμός τού εορτασμού τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου έγινε επειδή κατά την ημερομηνία αυτή εγκαινιάστηκαν τρεις ναοί στο όρος Θαβώρ. (Αλέξανδρος Σμέμαν, Η Εκκλησία προσευχομένη, εκδ. “Ακρίτας”, σελ. 224). Δεν αναφέρουν όμως οι προαναφερόμενοι Λειτουργιολόγοι τον λόγον για τον οποίον εγκαινιάστηκαν οι υπόψη τρεις ναοί συγκεκριμένως κατά την 6 Αυγούστου, που απέχει ακριβώς 40 ημέρες από την μετέπειτά της εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (+ 14 Σεπτεμβρίου). Ως εκ τούτων, ο Γράφων πιστεύει ότι είναι σωστή η άποψη αρκετών Πατέρων τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ορισμένων υμνογράφων της και μερικών Ελλήνων Θεολόγων, ότι το θαύμα τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος έγινε ακριβώς 40 ημέρες πριν από τη φρικτή Σταύρωσή Του στον λόφο του Γολγοθά και γι' αυτό όρισεν η Εκκλησία μας τον εορτασμό του (της) 40 ημέρες πριν από την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού;

   Ακολούθως παρατίθεται ένα τροπάριο τής 6ης Αυγούστου, στο οποίο περιγράφεται και παρουσιάζεται ποιητικώς, απλώς, πλήρως και κατανοητώς το καταπληκτικό γεγονός τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού.

6  Αυγούστου. Βύζαντος, Δοξαστικόν των Αίνων.

Παρέλαβεν ο Χριστός τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην

εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών

και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος

τα δε ιμάτια αυτού εγένοντο λευκά ως το φως.

Και ώφθησαν Μωυσής και Ηλίας μετ' αυτού συλλαλούντες.

Και νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς.

Και ιδού φωνή εκ της νεφέλης λέγουσα.

Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ώ ευδοκησα,

αυτού ακούετε.

Κείμενο Γεωργίου Τ. Αλεξίου

Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος Χριστού. Σύντομη και μεστή παρουσίαση τού πνευματικού περιεχομένου αυτής σε τροπάριο της Εκκλησίας μας.

 

    Η Ορθόδοξη Εκκλησία παρουσιάζει, αναλύει, κοινοποιεί και γνωστοποιεί στο χριστεπώνυμο πλήρωμά της, με πολλούς τρόπους και με διάφορα μέσα, τα δόγματα και τις μεγάλες αλήθειες τής Χριστιανικής πίστης μας. Οι σημαντικότεροι απ' αυτούς τους τρόπους και τα μέσα είναι:

• Το προφορικό και γραπτό κήρυγμα των κληρικών και των ιεροκηρύκων.

• Τα θεολογικά κείμενα των αγίων Πατέρων και των εκκλησιαστικών συγγραφέων.

• Οι πολυσήμαντες παραστάσεις των φορητών ιερών εικόνων και των τοιχογραφιών.

• Τα θεόπνευστα τροπάρια με το ποιητικό, σύντομο και περιεκτικό περιεχόμενό τους, κ.ά.

    Ένα εκκλησιαστικό τροπάριο ως τα προαναφερόμενα είναι και το ακολούθως παρατιθέμενο σε κείμενο και μετάφραση, στο οποίο παρουσιάζεται εν συντομία το πνευματικό νόημα και η σπουδαία σημασία που έχει για εμάς τους Χριστιανούς το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού {+ 6 Αυγούστου}.

Τροπάριο της Μεταμορφώσεως

Ιδιόμελον. Ήχος δ΄. Κοσμά Μοναχού.

«Εις όρος υψηλόν μεταμορφωθείς, ο Σωτήρ,

τους κορυφαίους έχων των μαθητών, ενδόξως εξέλαμψας˙

δηλών ότι οι τω ύψει των αρετών διαπρέψαντες

και της ενθέου δόξης αξιωθήσονται.

Συλλαλούντες δε τω Χριστώ Μωυσής και Ηλίας εδείκνυον,

ότι ζώντων και νεκρών κυριεύει˙

και ο πάλαι διά νόμου και προφητών λαλήσας υπήρχε Θεός˙

ώ και φωνή του Πατρός εκ νεφέλης φωτεινής εμαρτύρει λέγουσα˙

Αυτού ακούετε του δια σταυρού τον Άδην σκυλεύσαντος

και νεκροίς δωρουμένου ζωήν την αιώνιον».

Μετάφραση του Τροπαρίου

Σωτήρα Χριστέ, όταν μεταμορφώθηκες στο υψηλό όρος,

έχοντας μαζί Σου τους κορυφαίους εκ των μαθητώ Σου, έλαμψε η δόξα Σου,

δηλώνοντας έτσι, ότι όσοι θα διαπρέψουν στα ύψη των αρετών

θα αξιωθούν να λάβουν και τη θεϊκή δόξα.

Ο Μωυσής δε και ο προφήτης Ηλίας που συνομιλούσαν με τον Χριστό απόδειχναν,

ότι (ο Χριστός) είναι κύριος των ζώντων και των νεκρών,

και ότι ο ίδιος ήταν ο Θεός που παλαιά λαλούσε με το Μωσαϊκό νόμο και τους Προφήτες,

γεγονός που μαρτυρούσε και η φωνή του Πατρός Θεού από φωτεινή νεφέλη που έλεγε,

Τα λόγια και τις εντολές Αυτού ν' ακούτε, που με τον Σταυρό σκύλευσε τον Αδην

και δώρησε στους νεκρούς την αιώνια ζωή.

    Η παρούσα σύντομη αναφορά στο εξεταζόμενο ιδιόμελο τροπάριο τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος θα περατωθεί με την επιγραμματική παρουσίαση τεσσάρων αληθειών τής πίστεώς μας, που περιλαμβάνονται στο ποιητικό κείμενό του και κοινοποιούνται μ' αυτό μελωδικώς στους εκκλησιαζόμενους Ορθόδοξους Χριστιανούς:

1. Οι Χριστιανοί που θα διαπρέψουν στην αρετή θα λάβουν και τη θεϊκή δόξα.

   {«οι τω ύψει των αρετών διαπρέψαντες και της ενθέου δόξης αξιωθήσονται»}.

2. Ο Χριστός είναι ο Κύριος ζώντων και νεκρών.

   {«ζώντων και νεκρών κυριεύει»}.

3. Ο Χριστός ήταν το Πρόσωπο του Θεού που λαλούσε στην Παλαιά Διαθήκη.

   {«ο πάλαι διά νόμου και προφητών λαλήσας υπήρχε Θεός»}.

4. Πρέπει να υπακούμε στον Χριστό, που με τη σταυρική Του θυσία σκύλευσε τον Άδη και δώρησε στους νεκρούς την αιώνια ζωή.

   {«Αυτού ακούετε του δια σταυρού τον Άδην σκυλεύσαντος και νεκροίς δωρουμένου ζωήν την αιώνιον»}.

   Γ.Τ.Α.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Βλέπε κι έτερες δύο δημοσιεύσεις του Γιώργου Τ. Αλεξίου, αναφερόμενες στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού.

• https://fos-kastoria.blogspot.com/2013/08/6-360-450.html

• https://fos-kastoria.blogspot.com/2017/08/18.html

"Οι Επτάριθμοι Άγιοι" (9ος αιών), φωτιστές και προστάτες όλων των Σλάβων και ιδιαιτέρως αυτών τής Δυτικής Βαλκανικής.

     

    Οι σλαβικοί λαοί τής Βαλκανικής Χερσονήσου αναγνωρίζουν ορθώς και τιμούν δικαίως ως κατηχητές και φωτιστές τους στον Χριστιανισμό και ως οδηγούς και διδασκάλους τους στον πολιτισμό τούς λεγόμενους “Επτάριθμους Αγίους” {+ 27 Ιουλίου}, που είναι, οι δύο Θεσσαλονικείς αδελφοί και ιεραπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος και οι πέντε κορυφαίοι άμεσοι μαθητές τους, Γοράσδος, Κλήμης, Ναούμ, Αγγελάριος και Σάββας. Αυτοί οι επτά επιφανείς ιεραπόστολοι και μεγάλοι άγιοι τής Ορθόδοξης Εκκλησίας που έζησαν κατά τον 9ον αιώνα, μελέτησαν, καλλιέργησαν, εμπλούτισαν και διαμόρφωσαν ικανώς την σλαβονική γλώσσα {: μητέρα και πρωτόγονη μορφή όλων των σύγχρονών μας σλαβικών γλωσσών}, κήρυξαν και διέδωσαν δι' αυτής {: τής σλαβονικής γλώσσας) τη χριστιανική πίστη στις περιοχές τής Μοραβίας και των Βαλκανίων, ανήγειραν ιερούς ναούς και σεπτές μονές στα μέρη αυτά, δημιούργησαν το λεγόμενο γλαγολιτικό αλφάβητο, μετέφρασαν στη σλαβονική γλώσσα τα λειτουργικά βιβλία μας και συνέγραψαν αξιόλογα εκκλησιαστικά κείμενα, πάντα με τη γλαγολιτική γραφή στη σλαβονική γλώσσα. Για όλες αυτές τις αξιοθαύμαστες ενέργειές τους και τις ανεκτίμητες υπηρεσίες κι ευεργεσίες τους προς τους σλαβικούς λαούς, οι Επτάριθμοι Άγιοι υπέστησαν διώξεις και βίωσαν κατατρεγμούς απ' τους διαχρονικούς εχθρούς τής Ορθοδοξίας.

    

    Κι ενώ οι αναφερόμενοι “Επτάριθμοι Άγιοι” τιμούνται ιδιαιτέρως για την προσφορά τους απ' όλους τους σλαβικούς λαούς τής Βαλκανικής χερσονήσου, καθώς και απ' τους ευσεβείς Έλληνες Θεσσαλονικείς, περιέργως, απ' τους κατοίκους τής Καστοριάς και της Φλώρινας αγνοούνται ως ανάλογο σύνολο σχεδόν παντελώς. Το γεγονός αυτό είναι οπωσδήποτε δυσεξήγητο, μεμπτό και κατακριτέο και γι΄αυτό, κατά την άποψη του γράφοντος Γιώργου Τ. Αλεξίου, θα πρέπει οι πνευματικοί άνθρωποι τής Δυτικής Μακεδονίας να ασχοληθούν με τον βίον και την πολιτείαν τους, να παρουσιάσουν στο ευρύ κοινό τής περιοχής της τη μεγάλη προσφορά τους (των Επτάριθμων αγίων) στους σλαβικούς λαούς, και γενικότερον στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και να μεριμνήσουν για τη φιλοτέχνηση και ανάρτηση ιερών εικόνων τους σε ιερούς ναούς τής περιοχής τους.

Δύο μεγάλες και θαυματουργές αγίες τής Εκκλησίας μας με το ίδιο τίμιο όνομα “Παρασκευή”.

1. Αγία Παρασκευή η Μεγαλομάρτυς, η Ρωμαία. ( + 26 Ιουλίου).

2. Αγία Παρασκευή η Νέα, η Επιβατινή. (Η Σβέτα Πέτκα). + 14 Οκτωβρίου).

.................................

Η Αγία Παρασκευή η Μεγαλομάρτυς, η Ρωμαία. ( + 26 Ιουλίου).

Η Μεγαλομάρτυς αγία Παρασκευή γεννήθηκε κι έζησε στη Ρώμη κατά τον 2ο αιώνα. Οι γονείς της ήταν εύποροι χριστιανοί, την είχαν μοναχοπαίδι, και την ανέθρεψαν με χριστιανικές αρχές. Σε ηλικία 20 ετών έμεινε ορφανή απ' αμφότερους τους γονείς της και αμέσως μοίρασε και χάρισε τη μεγάλη πατρική της περιουσία σε φτωχούς και ασθενείς συμπολίτες της. Εργάστηκε ιεραποστολικώς και λίαν επιτυχώς στη Ρώμη και σε αρκετές επαρχίες τής αυτοκρατορίας της. Εκ του λόγου τούτου οι Ρωμαίοι ειδωλολάτρες τη συνέλαβαν επί των ημερών του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου και την απόκτειναν με πολλά και φριχτά βασανιστήρια. Θεωρείται ιατήρας των οφθαλμών και γιά αυτό παριστάνεται σε ορισμένες εικόνες της να κρατάει στα σεπτά χέρια της ένα πινάκιο με δύο συμβολικά ανθρώπινα μάτια επάνω του. Το τίμιο όνομα και η μνήμη της τιμούνται από την Ορθόδοξη Εκλησία στις 26 Ιουλίου.

Η Αγία Παρασκευή η Νέα, η Επιβατινή. (Η Σβέτα Πέτκα). + 14 Οκτωβρίου).

Η αγία Παρασκευή η νέα, η Επιβατινή, γεννήθηκε περί τα τέλη του 10ου αιώνα στην κωμόπολη “Επιβάτες”, που βρίσκεται στή θάλασσα του Μαρμαρά, πλησίον τής Κωνσταντινούπολης. Ο μεγαλύτερος αδελφός της ονομαζόταν Εθύμιος και ήταν Επίσκοπος Μαδύτου. Σε νεαρή ηλικία η αναφερόμενη αγία Παρασκευή εκάρη Μοναχή και ασκήτεψε αρχικώς στη Θράκη και κατόπιν στην Παλαιστίνη. Ακολούθως επέστρεψε με θεία εντολή στη γενέτειρά της “Επιβάτες” και ασκήτεψε εκεί παραμένοντας εντελώς άγνωστη μεταξύ των συμπατριωτών της. Αποδήμησε εις Κύριον σε ηλικία 27 ετών και τότε κάποιοι ευσεβείς Χριστιανοί την κήδεψαν ως άγνωστη ξένη δίπλα στη Θάλασσα.

Λίγο καιρό αργότερα, ο τόπος όπου ήταν θαμμένη η αγία Παρασκευή η Επιβατινή άρχισε να ευωδιάζει κι έτσι αποκαλύφτηκε στους ανθρώπους η εκεί ύπαρξη τού τιμίου σκηνώματός της και η αγιότητά της. Οι Χριστιανοί της περιοχής σήκωσαν το σκήνωμά της από το χώμα, το τοποθέτησαν σε λαμπρή λειψανοθήκη και το μετέφεραν με λαμπρότητα στο ναό των Αγίων Αποστόλων τής κοντινής πόλης καλλικράτειας. Στα επόμενα χρόνια το θαυματουργό λείψανό της μεταφέρθηκε διαδοχικά σε αρκετά μέρη τής Βαλκανικής, επιτελώντας παντού πολλά και μεγάλα θαύματα. Απ' το έτος 1641 και μέχρι σήμερα βρίσκεται και τιμάται στην πόλη Ιάσιο της Μολδοβλαχίας.

    Η αγία Παρασκευή η Επιβατινή είναι γνωστή στους σλαβικούς λαούς των Βαλκανίων με την ονομασία “Σβέτα Πέτκα”, τιμάται δε ιδιαιτέρως απ' αυτούς και αναγνωρίζεται ορθώς ως η ουράνια προστάτις τους. Προς τιμήν της έχουν ανεγερθεί επ' ονόματί της λαμπροί ναοί σε πολλές πόλεις και χωριά όλων των κρατών της Βαλκανικής. Στην Ελλάδα, συμπατριώτες της πρόσφυγες προερχόμενοι από τις κωμοπόλεις “Επιβάτες” και Καλλικράτεια τής Ανατολικής Θράκης έχουν κτίσει παλαιότερα στο σεπτό όνομά της τρεις λαμπρούς ναούς, που είναι οι εξής:

1) Ιερός Ναός Οσίας Παρασκευής Νέας Καλλικράτειας Χαλκιδικής.

2) Ιερός Ναός Οσίας Παρασκευής Νέων Επιβατών Θεσσαλονίκης.

3) Ιερός Ναός Αγίου Στεφάνου και Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής Πτολεμαΐδας.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Στη βόρεια εδαφική ζώνη τής Δυτικής Μακεδονίας υπάρχουν αρκετοί ναοί της Αγίας Παρασκευής τής Ρωμαίας, οι οποίοι είναι γνωστοί στους κατοίκους των χωριών αυτής τής ζώνης με την ονομασία “Σβέτα Πέτκα”. Ίσως οι εν λόγω ναοί να ήταν αρχικώς αφιερωμένοι στην αγία Παρασκευή την Επιβατινή (: στην Αγία Πέτκα) και με την πάροδο των ετών και για διαφόρους εξηγήσιμους λόγους, να μεταφιερώθηκαν στην ομώνυμό της και πιο γνωστή στην Ελλάδα, Αγία Παρασκευή τη Ρωμαία, τη Μεγαλομάρτυρα. (Γ.Τ.Α).

 

Η οδυνηρή γενική επιστράτευση τής 20ης Ιουλίου 1974. Καταγραφή αναμνήσεων του Γεωργίου Τ. Αλεξίου, τότε εφέδρου αξιωματικού Πυροβολικού.

 

Τον Ιούλιο του 1974, καθ’ ον χρόνον ο γράφων δάσκαλος Γιώργος Τ. Αλεξίου υπηρετούσα ως ΔΕΑ (ΠΒ) στην 149 ΜΜΒΠΒ, που έδρευε στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς και υπαγόταν στην ΧV Μεραρχία, κι ενώ επρόκειτο να μετατεθώ σε Τάγμα Εθνοφυλακής, έγινε το εγκληματικό πραξικόπημα του Ιωαννίδη στην Κύπρο και η επακόλουθή του απόβαση των Τούρκων στην Μεγαλόνησο. Αμέσως, στις 20 του ίδιου μήνα, έγινε γενική επιστράτευση, και όλες οι Μονάδες του Στρατού μας στελεχώθηκαν κι ενισχύθηκαν με πολλούς επίστρατους Αξιωματικούς και στρατιώτες.

    Ευθύς μετά την επιστράτευση, η 149 Μοίρα ΜΒΠΒ εξήλθε από το Στρατόπεδό της κι εγκαταστάθηκε διαδοχικά, στον Άϊ-Γιώργη Μεσοποταμίας, σε λόφο του Δενδροχωρίου και τέλος στο χωριό Κορομηλιά Καστοριάς. Κατά την 20ήμερη διαμονή μας στις τοποθεσίες αυτές υποφέραμε όλοι οι στρατευμένοι πάρα πολύ, κυρίως λόγω τής καταφανούς έλλειψης των απαιτούμενων ανάλογων προσόντων τού Διοικητή τής Μοίρας μας κι ένεκα τής σχετικής απειθαρχίας των επίστρατων οπλιτών.

Στις 15 Αυγούστου έγινε η δεύτερη επίθεση των Τούρκων στην Κύπρο και τότε εδόθη εντολή απ’ την Ηγεσία του Στρατού μας να αποσπασθεί μία Πυροβολαρχία απ’ την 149 Μοίρα, να προσκολληθεί στην 156 ΜΠΠΒ, κι ακολούθως να ενισχύσουν από κοινού την ΙΧ Μεραρχία, που θα μετέβαινε απ’ την Κοζάνη στην Κρήτη. Ο Διοικητής Π.Β. επέλεξε για την εν λόγω αποστολή την 4^η Πυροβολαρχία της Μοίρας μας και τοποθέτησε τον επίστρατο Υπολοχαγό Σ.Τ. κι εμένα, τον κληρωτό Δ.Ε.Α. Γιώργο Τ. Αλεξίου, επικεφαλής της. Μετά απ’ αυτήν την απόφαση, η Πυροβολαρχία μου εντάχθηκε οργανικά στη Δύναμη της 156 ΜΠΠΒ. και προετοίμασε τη μετάβασή της στην Κρήτη.

Η μετάβαση και η στρατοπέδευση τής 156 Μοίρας στη Χερσόνησο Ηρακλείου Κρήτης.

    Το απόγευμα της 16^ης Αυγούστου, η 156 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού (ΜΠΠΒ) αναχώρησε απ’ την Καστοριά μαζί με όλους τους άνδρες, τα οχήματα και τον οπλισμό της και αφού πορεύτηκε όλη τη νύχτα, έφθασε, διά μέσου Γρεβενών, Καλαμπάκας και Λάρισας, περί το απόγευμα της άλλης ημέρας, στα «Πευκάκια» του Βόλου. Στο μέρος εκείνο κοιμηθήκαμε όλοι οι στρατευμένοι κατάκοποι και το επόμενο πρωί 18 του μηνός Αυγούστρου 1974 μεταφέραμε οχήματα και κανόνια στο λιμάνι τής αναφερόμενης Θεσσαλικής πόλης, τα φορτώσαμε στο καράβι «Χρυσή Άμμος» και αναχωρήσαμε για το Ηράκλειο Κρήτης, όπου αποβιβαστήκαμε τα ξημερώματα τής 19^ης Αυγούστου. Από το Ηράκλειο η Μοίρα μετακινήθηκε γρήγορα και στρατοπέδευσε έξω απ’ το χωριό Χερσόνησος Κρήτης, κοντά στο οροπέδιο Λασηθίου. Στο μέρος εκείνο εγώ παρέμεινα ένα πεντάμηνο περίπου....