Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

Το Προσκύνημα {: ναός, εικόνα και αγίασμα} της Παναγίας – Ζωοδόχου Πηγής στο χωριό Χορηγός Βοΐου. † (και) 14 Σεπτεμβρίου.

Εισαγωγικό Σημείωμα.
Τηλεάποψη του Προσκυνήματος Χορηγού.
Διακρίνεται ο ναός της Παναγίας.
Ένα από τα πλέον γνωστά και θαυματουργά Προσκυνήματα της Παναγίας στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας βρίσκεται στο χωριό Χορηγός Βοΐου Κοζάνης. Το Προσκύνημα αυτό (: θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, ιερός ναός της και αγιασματική πηγή της) δημιουργήθηκε το έτος 1922 απ’ τους ευσεβείς κατοίκους του Χορηγού, κατόπιν οραματικής εμφάνισης της Θεοτόκου στην ευσεβή κάτοικο του χωριού Αλεξάνδρα Καντοπούλου και σχετικής εντολής και υπόδειξης τής Θεομήτορος προς αυτήν. Το ιστορικό της αποκάλυψης του εν λόγω Αγιάσματος και της δημιουργίας του αντίστοιχου Προσκυνήματος είναι λεπτομερειακώς κι εναργώς καταγραμμένα σε ένα μικρό βιβλίο του Γ.Σ. Παπακωνσταντίνου που φέρει τον τίτλο «Το Αγίασμα της Παναγίας – Ζωοδόχου Πηγής στον Χορηγό». Μερικά κύρια αποσπάσματα απ’ το κείμενο του αναφερόμενου βιβλιδαρίου και αρκετές φωτογραφίες απ’ το υπόψη Προσκύνημα παρουσιάζονται εδώ. (Γ.Τ.Α.).

Το ιστορικό ανεύρεσης του Αγιάσματος της Παναγίας και ανέγερσης του ναού της.
Στο Χορηγό, χωριό της επαρχίας Βοΐου του νομού Κοζάνης, που απέχει επτά χιλιόμετρα από την Νεάπολη και δώδεκα χιλιόμετρα από το Τσοτύλι, κωμοπόλεις της επαρχίας, υπάρχει ο ναός της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής και ναΐδιο με άγιασμα. Ο ναός αυτός βρίσκεται, βορειοδυτικά του χωριού σε απόσταση χιλίων πεντακοσίων μέτρων, σ’ ένα πολύ όμορφο τοπίο, που είναι καταπράσινο από βελανιδιές, καραγάτσια, πεύκα και διάφορα άλλα δένδρα.
Άποψη του Προσκυνήματος Χορηγού.
Μπροστά είναι ο ναΐσκος του αγιάσματος
και στο ύψωμα ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής.
Το έτος 1920 στο Χορηγό ζούσαν 300 περίπου κάτοικοι και ο παπάς του χωριού ήταν ο Κωνσταντίνος Καντόπουλος. Ανάμεσα στους κατοίκους του χωριού, ζούσε και η Αλεξάνδρα Καντοπούλου, χήρα, η γνωστή στο χωριά Ντώνικα, Η Αλεξάνδρα ήταν μια καλοκάγαθη γυναίκα, προσέφερε τις υπηρεσίες στην Εκκλησία του χωριού, ως νεωκόρος, χωρίς καμία αμοιβή.
Μια βραδιά, τότε το 1920, είδε στον ύπνο της την Παναγία που της έλεγε: «Την Κυριακή στην Εκκλησία που θα είναι όλος ο κόσμος θα ανακοινώσεις στον παπά και στο εκκλησίασμα, ότι στο τάδε μέρος - και υπέδειξε το μέρος, (: το σημείο που είναι σήμερα το Αγίασμα), - είναι θαμμένημία εικόνα μου, να πάτε να σκάψετε να βρείτε την εικόνα μου και μόλις βρείτε την εικόνα μου θα αναβλύσει και αγίασμα. Αυτά είπε η Παναγία στην Αλεξάνδρα.
Η εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής
στο ναό του Προσκυνήματος.
Η Αλεξάνδρα ξύπνησε τρομαγμένη και φοβισμένη και αναλογίστηκε, τι ήταν αυτά που της συνέβησαν στον ύπνο της. Προβληματίστηκε πολύ εάν έπρεπε ή όχι ν’ ανακοινώσει την Κυριακή στην εκκλησία, στον παπά και το εκκλησίασμα, αυτά που είδε στο όνειρο της. Αυτά που της είπε η Παναγία.
Τελικά δεν τόλμησε.
Ύστερα από μια βδομάδα, ξαναεμφανίστηκε πάλι η Παναγία στην ίδια γυναίκα, όχι πια στον ύπνο της, αλλά ολοζώντανη, ψηλή, μαυροφορεμένη, επιβλητική, και με ύφος αυστηρό επανέλαβε όσα της είπε την πρώτη φορά στον ύπνο της.
Πράγματι, την επόμενη Κυριακή και αφού τελείωσε η λειτουργία, όλος ο κόσμος ήταν συγκεντρωμένος στο προαύλιο της εκκλησίας περιμένοντας να βγει και ο παπάς (έτσι συνήθιζαν τότε) και μόλις βγήκε ο παπάς, η Αλεξάνδρα ανακοίνωσε στον παπά και το εκκλησίασμα αυτά που της συνέβησαν με την εμφάνιση της Παναγίας…
Όλοι τώρα πια συζητούν αυτά που διηγήθηκε η Αλεξάνδρα στον παπά και στο εκκλησίασμα, κατ' εντολή της Παναγίας. Κοιτάζονται στα μάτια και τ’ αποφασίζουν, Αποφασίζουν να πάνε εκεί που είπε η Παναγία στην Αλεξάνδρα, πως είναι θαμμένη η εικόνα της για να την βρουν. Να βρουν την εικόνα της Παναγίας και το αγίασμα. Όλοι εφοδιασμένοι με τα κατάλληλα εργαλεία ξεκινούν για εκεί...
Η Αλεξάνδρα υποδεικνύει το μέρος. Ο παπάς κάνει το Σταυρό του και φοράει το πετραχήλι. Ο κόσμος ενθουσιάζεται, θαυμάζει, σταυροκοπιέται και δοξολογεί. Ο Αγιασμός γίνεται και αρχίζουν όλοι να σκάβουν με προσοχή και να ψάχνουν. Ψάχνουν να βρουν την εικόνα της Παναγίας. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να σκάβουν και να ψάχνουν. Το όνειρο και το όραμα γίνεται πραγματικότητα. Η εικόνα της Παναγίας βρίσκεται και αναβλύζει το αγίασμα. Ζητωκραυγάζουν, δοξολογούν, σταυροκοπιούνται, ασπάζονται την Παναγία και αγιάζονται με το νερό. Τα στήθη και οι καρδιές όλων πλημμυρίζουν, από χαρά και αγαλλίαση. Ψάλλουν, δοξολογούν και πανηγυρίζουν. Κοιτάζουν την Αλεξάνδρα. Την θαυμάζουν και την καμαρώνουν. Της αποδίδουν τον δέοντα σεβασμό…
Ο ναΐσκος της Ζωοδόχου Πηγής, εντός του οποίου
πηγάζει το αγίασμα.
Με την εικόνα της Παναγίας στα χέρια και το αγίασμα ν’ αναβλύζει, αποφασίζουν να κτίσουν ναΐσκο να στεγασθεί η εικόνα της Παναγίας και το αγίασμα. Όλοι προσφέρουν ό,τι μπορούν. Διαχειριστής, ποιος; Η Αλεξάνδρα. Τα χρήματα μαζεύονται και ο ναΐσκος κτίζεται.
Αυτά που συμβαίνουν στο Χορηγό μαθαίνονται στα γύρω χωριά. Μαθαίνονται σ’ όλη την περιοχή. Ο κόσμος έρχεται από παντού. Έρχεται να προσκυνήσει και να προσευχηθεί. Να προσευχηθεί και να ζητήσει την χάρη της Παναγίας. Η χάρη δίνεται σε όλους απλόχερα. Όλοι ευεργετούνται. Η Παναγία Ζωοδόχος Πηγή στο Χορηγό είναι ο φωτεινός φάρος της περιοχής. Όσοι ζητούν, λαμβάνουν. Και λαμβάνουν απλόχερα και χωρίς διακρίσεις την χάρη Της.
Μετά την αποπεράτωση του ναΐσκου που στεγάζεται το αγίασμα, παίρνεται η απόφαση. Στον ίδιο χώρο και λίγο πιο ψηλά να κτισθεί κανονικός ναός. Παίρνεται η απόφαση και υλοποιείται. Όλοι προσφέρουν ό,τι μπορούν. Χωριανοί και κάτοικοι της περιοχής. Άλλοι προσφέρουν χρήματα, άλλοι υλικά απαραίτητα για το χτίσιμο του ναού, άλλοι δουλειά, άλλοι αφιερώνουν εικόνες, άλλοι καντήλες, άλλοι πολυελαίους. Τα πάντα.
Ο Ναός της Παναγίας της Ζωοδόχου Πηγής αρχίζει να κτίζεται στις 18 Μαρτίου 1922 και ολοκληρώνεται με τις εισφορές των χωριανών και των κατοίκων της περιοχής χωρίς καμία άλλη βοήθεια…
Επιγραφή στο ναΰδριο του αγιάσματος.
Καθορίζεται η ημέρα της Γιορτής του Ναού. Η Παρασκευή της Διακαινησίμου. Ο Χορηγός και η γύρω περιοχή αποκτούν ιδιαίτερη θρησκευτική αίγλη. Χαίρονται και καμαρώνουν για την τιμή που τους έκανε η Παναγία να βρίσκεται εκεί.
Την ημέρα της γιορτής. Παρασκευή της διακαινησίμου, Παρασκευή μετά το Πάσχα, όλο το χωριό και όλοι οι κάτοικοι της γύρω περιοχής, αλλά και από μακριά, τη μέρα αυτή, έρχονται στην Παναγία να προσκυνήσουν και να προσευχηθούν. Να προσευχηθούν και να ζητήσουν τη χάρη της Παναγίας. Το τι γίνεται την μέρα αυτή είναι κάτι το εξαιρετικό. Κάποτε, τη μέρα της γιορτής, η γύρω περιοχή γέμιζε από ζώα που μετέφεραν τους προσκυνητές. Σήμερα, γεμίζει με λεωφορεία, πούλμαν, Ι.Χ. αυτοκίνητα και λογής-λογής μεταφορικά μέσα. Ο χώρος κατακλύζεται από μικροπωλητές που διαθέτουν την πραμάτεια τους και από μουσικά συγκροτήματα. Χοροί και τραγούδια παντού μετά τη Θεία Λειτουργία. Οι χωριανοί καλούν συγγενείς και φίλους στα σπίτια τους να τους κεράσουν και να τους φιλέψουν. Το πανηγύρι συνεχίζεται μέχρι αργά το βράδυ στο χωριό. Όσοι προσκυνητές δε μπορούν να ’ρθούν στη Θεία Λειτουργία έρχονται αργότερα, το μεσημέρι, το απόγευμα, το βράδυ, την άλλη μέρα.
Γιορτές, επίσης, γίνονται και στις 15 Αυγούστου, ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και στις 21 Νοεμβρίου, Εισόδια της Θεοτόκου, και στις 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, σε ανάμνηση κάποιου θαύματος. Γιορτές με λαμπρότητα και πανηγυρισμούς.
Ο άγιος Νικόλαος. Εικόνα
στο ναΰδριο του Αγιάσματος.
Πολλοί προσκυνητές έρχονται, όχι μόνο όταν πανηγυρίζει ο Ναός, αλλά κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία ν’ ανάψουν ένα κερί και να ζητήσουν την χάρη Της.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ιδρύθηκαν στο χώρο αυτό και λειτούργησαν για πάρα πολλά χρόνια παιδικές κατασκηνώσεις του Υπουργείου Παιδείας. Όλα τα καλοκαίρια ο χώρος αυτός γέμιζε από χαρούμενες παιδικές φωνές και τραγούδια…
Ένα θαύμα της Παναγίας στο Προσκύνημα του Χορηγού.
Στην Εράτυρα, χωριό της επαρχίας Βοΐου, κοντά στη Σιάτιστα, ζούσε τότε ο Στέργιος ο Πίττας, παιδί δέκα ετών περίπου. Ο Στέργιος, παίζοντας με τ’ άλλα παιδιά στην αυλή του σπιτιού του, μπήκε κάποια στιγμή μέσα στο σπίτι και ανέβηκε στον πάνω όροφο του σπιτιού. Εκεί, πάτησε στην καταπακτή και έπεσε μέσα στο αμπάρι, που ήταν στον κάτω όροφο του σπιτιού. Χτύπησε και έπαθε σοβαρή ζημιά στο ένα πόδι. Η ιατρική δεν μπόρεσε ν’ αποκαταστήσει τη βλάβη και από τότε το παιδί κούτσαινε και περπατούσε μόνο με πατερίτσες.
Η μάνα του παιδιού και οι συγγενείς του, που είχαν ακούσει για την Παναγία στον Χορηγό, πήραν την απόφαση να φέρουν το παιδί στην Παναγία, να προσευχηθούν και να ζητήσουν τη βοήθεια της.
Ξεκίνησαν, λοιπόν, κάποια χρονιά, στις 13 Σεπτεμβρίου, από την Εράτυρα, να ’ρθούν στην Παναγία, μία απόσταση πάνω από εικοσιπέντε χιλιόμετρα, καβάλα σε άλογα και μουλάρια, ώστε την επομένη, 14Σεπτεμβρίου, ημέρα Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, να λειτουργηθούν στην Παναγία, να κοινωνήσουν και να ζητήσουν από την Παναγία την ίαση του παιδιού.
Έτσι κι έγινε. Έφθασαν, λοιπόν, στην Παναγία στο Χορηγό το απόγευμα στις 13 Σεπτεμβρίου και διανυκτέρευσαν, στα δύο δωμάτια που είχαν χτισθεί ταυτόχρονα με τον ναό και δίπλα στο ναό για την εξυπηρέτηση των προσκυνητών και μέσα στο ναό. Την επομένη, 14 Σεπτεμβρίου, όταν η λειτουργία τελείωνε και ο παπάς μπροστά στην Ωραίο Πύλη καλούσε τους πιστούς να κοινωνήσουν Τα Άχραντα Μυστήρια, πήγε η μάνα του Στέργιου του Πίττα κοντά στο παιδί της, που κάθονταν σε μια καρέκλα, να το σηκώσει και υποβαστάζοντάς το να το οδηγήσει στον παπά να κοινωνήσει. Τότε ο Στέργιος σηκώθηκε και είπε στη μάνα του:
Τοιχογραφίες στο ναΐσκο του αγιάσματος.
«Άσε, θα πάω μόνος μου περπατώντας».
Το παιδί πήγε μόνο του χωρίς τις πατερίτσες και δίχως να το υποβαστάζει κανείς. Κοινώνησε, άφησε τις πατερίτσες του στην εκκλησία και έφυγε για το χωριό του, όπως και όλοι οι άλλοι που το συνόδευαν.
Το τι έγινε βλέποντας ο κόσμος το παιδί να περπατάει, πιστεύω πως όλοι σας μπορείτε να το φαντασθείτε.
Η γυναίκα του Πίττα ζει σήμερα στην Εράτυρα και τα παιδιά του, γιατροί, νομίζω, στην Καστοριά.
Από τότε και μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο χωρίς καμία διακοπή οι Ερατυραίοι, οι κάτοικοι του Χορηγού και πολλοί άλλοι από τα γύρω χωριά, ψάλλουν, την παραμονή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, εσπερινό και παράκληση στην Παναγία και στις 14, ψάλλεται πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Για τους Ερατυραίους, τους κατοίκους του χωριού και πολλούς κατοίκους από τα γύρω χωριά, η 14η Σεπτεμβρίου, ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, είναι και γιορτή για την Παναγία στο Χορηγό εις ανάμνηση του θαύματος…

Γ.Σ. Παπακωνσταντίνου.

Ο μεγάλος ναός της Παναγίας - Ζωοδόχου Πηγής
στο Προσκύνημα του Χορηγού.




Κτητορικές επιγραφές στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής.

Οι καμπάνες του ναού της  Ζωοδόχου Πηγής.

Η Παναγία Οδηγήτρια,
η προσκυνηματική εικόνα του ναού.

Ο Χριστός - Ζωηφόρος Άρτος
στην Ωραία Πύλη του ναού
.

Εικόνα της Παναγίας στο ναό.

Οι άγιοι Κωνσταντίνος και
 Ελένη. Εικόνα στον Πρόναο.
Ο κ. Στέργιος Καλφόπουλος,
εκκλησιαστικός Επίτροπος επί πολλά έτη
στο Προσκύνημα Χορηγού.
Ο μικρός ξενώνας τουν Προσκυνητών.
Το εικονοστάσι της Ζωοδόχου Πηγής
στο μέσον της γειτονικής
παιδικής κατασκήνωσης.

Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

Το μνημόσυνο των πεσόντων στρατιωτών μας στο Βίτσι. Κυριακή 27-Αυγούστου-2017.

Γράφει ο Γιώργος Αλεξίου, έφ. Υπολοχαγός (ΠΒ).

Άριστοι πατριώτες παρακολουθούν
την επιμνημόσυνη Δέηση μπροστά
στο Μνημείο Βιτσίου.
Την Κυριακή 27 Αυγούστου 2017 τελέστηκε στην κορυφή του όρους Βίτσι το καθιερωμένο εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο των χιλιάδων γενναίων ανδρών των Ενόπλων Δυνάμεών μας, Αξιωματικών και οπλιτών, που έπεσαν για την Πατρίδα κατά τον επάρατο Ανταρτοπόλεμο (έτη 1946-1949). Η εν λόγω εθνική και θρησκευτική εκδήλωση οργανώθηκε απ’ την Πανελλήνια Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών του Στρατού μας, και πιο συγκεκριμένα, απ’ το τοπικό παράρτημα Καστοριάς, του οποίου προΐσταται ο Υποστράτηγος ε.α. κ. Ηλίας Τζωρτζόπουλος, υπήρξε δε απόλυτα επιτυχής. Τα διάφορα στάδια της υπόψη εκδήλωσης ήταν κατά συνοπτική παρουσίαση τα εξής:
Το πρωί της αναφερόμενης Κυριακής τελέστηκε Θεία Λειτουργία και θρησκευτικό μνημόσυνο στον εκεί υπάρχοντα ιερό ναό, που είναι συναφιερωμένος στον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και στον άγιο Γεώργιο τον Ελευθερωτή. Ο ναός αυτός ανεγέρθηκε εις μνήμην και προς τιμήν των ηρώων στρατιωτών μας που πολέμησαν κι έπεσαν υπέρ πατρίδος στο αναφερόμενο βουνό κατά τη χρονική περίοδο 1946 – 1949, εορτάζει δε (ο ναός) την Τρίτη 29 Αυγούστου 2017.
Ο ναός του Τιμίου Προδρόμου στο Βίτσι.
Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, οι παρευρισκόμενοι γενναιόψυχοι Έλληνες κι Ελληνίδες που προσήλθαν στο υπόψη αιματοβαμμένο βουνό της Καστοριάς για ν’ αποτίσουν ελάχιστο φόρο τιμής στα γενναία παλικάρια μας, τα οποία έπεσαν στην ακριτική Ορεστίδα για την ελευθερία και τη δημοκρατία, πολεμώντας τους ερυθρούς αντάρτες και τους λοιπούς θιασώτες της καθολικώς απαξιωμένης πλέον «Δικτατορίας του Προλεταριάτου», συγκεντρώθηκαν μπροστά στο πλησιόχωρο επιβλητικό μνημείο του Έθνους μας. Εκεί έγινε η έπαρση της σημαίας και τελέστηκε από δύο ιερείς μας η ανάλογη επιμνημόσυνη Δέηση.
Μετά το Μνημόσυνο, έγινε από τον Υποστράτηγο ε.α. κ. Ηλία Τζωρτζόπουλο το Προσκλητήριο των χιλιάδων νεκρών Στρατιωτών, Αεροπόρων και Χωροφυλάκων, που έπεσαν πολεμώντας τους αντάρτες Κ/Σ., οι οποίοι (Κ/Σ) επεδίωκαν την εγκαθίδρυση καταστροφικού κομμουνιστικού καθεστώτος στην Πατρίδα μας, παρόμοιου με αυτό της γειτονικής μας Αλβανίας περιόδου Εμβέρ Χότζα. Κατόπιν απηύθυναν σύντομο χαιρετισμό δύο Στρατηγοί ε.α. Αμέσως μετά εκφώνησε τον Πανηγυρικό της ημέρας ο Υποστράτηγος ε.α. κ. Ηλίας Τζωρτζόπουλος, που ήταν ο Τελετάρχης της παρουσιαζόμενης λίαν επιτυχημένης εθνικής εκδήλωσης. Ακολούθησε η κατάθεση δεκάδων τιμητικών Στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων υπερασπιστών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, δηλαδή στο Ηρώο των γενναίων στρατιωτών μας, που με το τίμιο αίμα τους έσωσαν την Ελλάδα απ’ τον όλεθρο και την καταστροφή. Μεταξύ των εν λόγω άριστων Πατριωτών που κατέθεσαν τ’ αναφερόμενα στέφανα ήταν ο ευρωβουλευτής της Χρυσής Αυγής και Στρατηγός ε.α. κ. Ελευθέριος Συναδινός, αρκετοί Αξιωματικοί ε.α., πολλοί Προέδροι κι εκπρόσωποι Πατριωτικών Οργανώσεων, και διάφοροι άλλοι.
Ο Καστοριανός δάσκαλος Γιώργος Τ. Αλεξίου
παρών στην εθνικοθρησκευτική εκδήλωση.
Η όλη εθνικοθρησκευτική εκδήλωση έκλεισε με την ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου και με την ταυτόχρονη υπόσχεση όλων όσων παρευρεθήκαμε σ’ αυτήν, ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και θα τιμούμε εσαεί τους ήρωες πεσόντες Στρατιώτες περιόδου 1946-1949, στους οποίους η Πατρίδα μας, και ιδιαίτερα η Μακεδονία, οφείλει τη σωτηρία της απ’ τα νύχια του Κομμουνισμού, και στους οποίους οφείλουμε όλοι τη μεταπολεμική πρόοδο κι ευημερία μας.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Στο Προσκλητήριο των Πεσόντων Στρατιωτών μας αναφέρθηκε ο παρακάτω αριθμός αυτών:
1)   Πεσόντες Αξιωματικοί και οπλίτες των Εθνικών μας Δυνάμεων στις μάχες Βιτσίου και Γράμμου κατά την διετία 1948 – 1949.
Αξιωματικοί Στρατού ξηράς:                   291
Οπλίτες Στρατού Ξηράς:                       4.504
Αξιωματικοί Αεροπορίας:                            8
Οπλίτες Αεροπορίας:                                    1
Αξιωματικοί και οπλίτες Χωροφυλακής:   25
Συνολο:                                                  4.829
2)   Πεσόντες άνδρες των Εθνικών μας Δυνάμεων καθ’ όλη την περίοδο του Συμμοριτοπόλεμου:
Αξιωματικοί Στρατού:          1.198
Οπλίτες Στρατού:               14. 871
Αξιωματικοί Αεροπορίας:          38
Οπλίτες Αεροπορίας:                    6
Αξιωματικοί Χωροφυλακής:    125
Οπλίτες Χωροφυλακής:         1.500
Σύνολο πεσόντων:                17.738
Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων των πεσόντων γενναίων Στρατιωτών μας κατά τον καταστροφικό Συμμοριτοπόλεμο κι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.

Σημείωση: Κατά τη διάρκεια της παρουσιαζόμενης εθνικής εκδήλωσης ακούστηκαν απ’ τη συντριπτική πλειοψηφία των παρόντων πολιτών έντονες διαμαρτυρίες και συνθήματα κατά του κόμματος της ΝΔ. και της εκεί παρευρισκόμενης βουλευτού Ν.Δ. Καστοριάς, διότι θεώρησαν – λανθασμένως; - την κατάθεση στεφάνου εκ μέρους τού κόμματός της υποκριτική κι ένεκα τούτου προκλητική.


Η είσοδος στο χώρο του Μνημείου.


Ο κ. Ηλίας Τζωρτζόπουλος συνομιλεί
με έναν φίλο του βετεράνο στρατιωτικό.

Άποψη απ΄ το χώρο της εθνικής  εκδήλωσης.



Ο γενναιόψυχος Κώστας Μαυρομάτης,
απόγονος ήρωα Μακεδονομάχου.


Οι δύο ιερείς τελούν την επιμνημόσυνη Δέηση
έμπροσθεν του Μνημείου.



Άποψη της κορυφής του Βιτσίου, υψ. 2123 μ.



Αξιόλογα βιβλία εθνικού περιεχομένου
πωλούμενα στο χώρο της εκδήλωσης.

Βιβλίο για τη δασκάλα Ουρανία
που μαρτύρησε από τους Κ/Σ.





Σημαία στην οικία ενός λεβέντη κατοίκου
του χωριού Οξιά Βιτσίου.


Λεωφορεία στον ιερό  χώρο της εκδήλωσης.

Σάββατο 26 Αυγούστου 2017

Σάββατο 26 Αυγούστου. † Αδριανού και Ναταλίας. «Η θεοφιλής γυναίκα είναι θησαυρός».

Αδριανός και Ναταλία.
Η εικόνα ελήφθη απ' το διαδίκτυο.
Εφραίμ Καρίας (Θ΄αιών)
Δοξαστικόν 26 Αυγούστου. Ήχος α΄.

Ζήλος ανδρός ευσεβούς είλκυσε γυναίκα θεοφιλή
προς παραίνεσιν φαιδράν.
Αδριανός γαρ ο πανάριστος Ναταλίας των ρημάτων υπαχθείς
αθλήσεως τον δρόμον εκτετέλεκε.
Ώ γυναικός θεοφιλούς!
Ουχ ως γαρ Εύα τω Αδάμ ήνεγκε φθοράν
αλλά ζωήν άληκτον τω συζύγω προεξένησε.
Ταύτην συν τω ανδρί επαινούντες βοήσωμεν Χριστώ.
Δος ημίν βοήθειαν ταις πρεσβείαις των αγίων σου.

Βλέπε σχετικώς: http://www.saint.gr/905/saint.aspx


Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Ο εθνομάρτυρας Ιερέας Βρίτσος Κωνσταντίνος († 1947), εφημέριος Περικοπής της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς.

Κείμενο Γιάννη Β. Ιωαννίδη (+ 1989)

Το εξαίρετο βιβλίο απ' όπου ελήφθη
το εδώ παρουσιαζόμενο κείμενο.
Ο θάνατος δεν είναι πικρός για τους μάρτυρες της θρησκείας. Ήταν και είναι πάντα η ελπίδα, ο αμάραντος στέφανος και η καταφυγή όλων εκείνων που υπηρέτησαν και υπηρετούν με ζήλο και αυταπάρνηση στις ατέλειωτες στρατιές του Χριστού. Ένας απ’ αυτούς υπήρξε κι ο παπά - Κωνσταντίνος Βρίτσος, πού γεννήθηκε το 1903 και πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες, όχι μόνο στους ενορίτες του, αλλά και σε κάθε έναν που είχε την ανάγκη του. Άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη και γενναιότητα ψυχής, είχε χαράξει ήδη το δρόμο του προς τους ουρανούς. Την Άνοιξη του 1947, Απρίλιος μήνας, όταν άρχισε να μοσχοβολάει το θυμάρι και το λιβανωτό για την Ανάσταση του Κυρίου, σε μια επιδρομή στο όμορφο και ελληνικό χωριό του, τον πήραν μαζί τους οι κομμουνιστές (: οι αντάρτες Κ/Σ). Τον πήραν και τον έσυραν στις άγριες ρεματιές και στα δάση, όπου είχαν τα καταφύγια τους, σαν τα θηρία. Ήταν κάπου ανάμεσα στην Περικοπή και το Πολυκέρασο. Εκεί, αφού τον βασάνισαν σκληρά, αφού προσπάθησαν να τον ταπεινώσουν με χίλιους δυο τρόπους, χωρίς να το κατορθώσουν, τον σκότωσαν, κάνοντας ορφανά τέσσερα μικρά παιδιά και την πρεσβυτέρα. Κάποιος είπε αργότερα, πως τα τελευταία λόγια του παπά -Κωνσταντίνου προς τους δημίους του ήταν: «Πεθαίνοντας, σας συγχωρώ. Εκεί που πάω, θα συνεχίσω να προσεύχομαι, για να σας συγχωρέσει και ο Θεός».

(Γιάννης Β. Ιωαννίδης, Μικρή εγκυκλοπαίδεια εθνομαρτύρων κληρικών, έκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήναι 1991, τόμ. Α΄, σελ. 75-76).

Το μνημείο του εθνομάρτυρα ιερέα
Χρήστου Βρίτσου (+ 1903) στην Περικοπή
.
Σημείωση
«Στις 23 Ιουλίου 1903 ήρθε και ο Τσακαλάρωφ στην Περικοπή και πήγε κατευθείαν στο σπίτι του Ιερέα Χρήστου Βρίτσιου. Κατακρεουργήσας τον ημέτερον Παπαχρήστον και τον αδελφό αυτού...». Ίων Δραγούμης, Τετράδια του Ίλιντεν, σ. 200, εκδ. Πετσίβα, Αθήνα 2000.

Επισημάνσεις. Δυστυχώς, απ’ το έτος 1974 κ. εξής, όλες οι επίσημες αρχές του τόπου μας θέλουν να «αγνοούν» τους εθνομάρτυρες κληρικούς της Εκκλησίας μας περιόδου 1946 – 49, για λόγους σχετικής κοντόφθαλμης «διπλωματίας». Ευτυχώς όμως τους γνωρίζει άριστα και τους ανταμείβει αναλόγως ο δικαιοκρίτης Θεός μας.
Οι εθνομάρτυρες κληρικοί της Ιεράς Μητρόπολης Καστοριάς που μαρτύρησαν από τους ερυθρούς αντάρτες  κατ' εκείνη την περίοδο ήταν - είναι οι εξής: Βρίτσος Κωνσταντίνος, Καβατσιάδης Ισίδωρος, Χαστάς Λάμπρος, Γιαννόπουλος Αθανάσιος, Μαρκόπουλος Κωνσταντίνος και Νάσκος Γεώργιος. Αιωνία η μνήμη τους.


Ο Γιάννης Β. Ιωαννίδης (1919-1989).
Η Ιστορία καταγράφει στις δέλτους της
τα σεπτά ονόματα των εθνομαρτύρων
ιερέων της Εκκλησίας μας.

Ο ναός του Τιμίου Προδρόμου (+ 29 Αυγούστου)
στην κορυφή του Βιτσίου, πλησίον της Περικοπής.
Λεοντόκαρδοι ιερείς τελούν το Μνημόσυνο
των χιλιάδων στρατιωτών μας που έπεσαν
στο Βίτσι κατά τον Ανταρτοπόλεμο 1946-49. 





Ο 2ος τόμος της Εγκυκλοπαίδειας
εθνομαρτύρων κληρικών.


Το θρυλικό όρος Βίτσι (υψ. 1123 μ.). Δεξιά του
και πιο κάτω βρίσκεται η Περικοπή.
Αριστερά διακρίνεται  το όρος Μάγκοβιτς.


Η Νίκη σκέπει και  οδηγεί στη μάχη
γενναίο στρατιώτη μας περιόδου
1946 - 49.


Μνημείο στο χωριό Μανιάκοι Καστοριάς.