Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

Ο νεομάρτυρας Ιάκωβος ο εκ Καστορίας, ένας άγιος απ’ το βουνό Μουρίκι († 1520).

Κείμενο Φώτη Σ. Βίττη.
Φτερωτός καβαλάρης ο ακούραστος και ακοίμητος λογισμός μας πηδάει την πεζή μάντρα της μονότονης καθημερινότητας, προσπερνάει το βαθύ των παιδικών μας αναμνήσεων σκοτάδι και τρέχει καλπάζοντας να αναζητήσει και να ζωντανέψει περιστατικά και ενθυμήματα συνυφασμένα με τον ακριβό και απαλό φλόκο μιας περασμένης εποχής.
Την ώρα που μικρά άπραγα παιδιά ακόμα προσμέναμε, οι περισσότεροι με φόβου χτυποκάρδι και ελάχιστοι μονάχα με αδιαφορία ή ίσως και χαρά, στις σχολικές μας αίθουσες, τον ερχομό των δασκάλων με τον μαθητικό κατάλογο και την ανεπιθύμητη ψιλοκρανένια βέργα στο χέρι, κυκλοφορούσε ξαφνικά, σαν χαρμόσυνο άγγελμα για μας μια λυπητερή στην ουσία είδηση, πως θα συνοδεύαμε κι εμείς στην τελευταία του κατοικία τον Παπαδημήτρη. Οι καμπάνες του Αγίου Μάρκου χτυπούσαν πένθιμα, λυπητερά, για να αναγγείλουν τον χαμό μιας προσωπικότητας, μα το δικό μας χτυποκάρδι είχε μεταβληθεί σε χαρά και γλυκανάσας ενθουσιασμό, γιατί θα γλυτώναμε το μάθημα και περισσότερο το συνηθισμένο ίσως ξυλοκόπημα στα χέρια, ή κάπου αλλού, με την γνωστή καβαλλίτσα
Η Βλάστη Κοζάνης, το χωριό του οσίου Ιακώβου,
σύμφωνα με την εκεί τοπική παράδοση.
Από τους πιο μορφωμένους και ζωντανούς παπάδες και δασκάλους της Βλάστης και της γύρω περιοχής, μέχρι την Σιάτιστα και το Τσοτύλι, ο Παπαδημήτρης Γεωργιάδης, είχε αποφοιτήσει με άριστα από το ιστορικό Γυμνάσιο Τσοτυλίου και παρακολούθησε και δυο χρονών σπουδές με το Βέλλειο Κληροδότημα στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μεγάλη ήτανε η προσφορά του, όχι μονάχα στα εκκλησιαστικά και την εκπαίδευση, μα και στον Μακεδονικό Αγώνα και μετέπειτα μέχρι την αποδημία του στον Κύριο.
Στον επικήδειο λόγο του ο αξέχαστος δάσκαλός μας Μιχαλάκης Ιωαννίδης μίλησε για τη ζωή και τη δράση του νεκρού σε μια πολύ όμορφη και συναρπαστική, μα δυσνόητη σε μας τους μικρούς, καθαρεύουσα. Από τους πιο τρανούς όμως μάθαμε πως η ψυχή του Παπαδημήτρη δεν έβγαινε εύκολα, γιατί είχε ένα οραματικό διαπληκτισμό με κάποιον νεομάρτυρα Ιάκωβο, γιατί δεν είχε εκτελέσει μια ονειρική προσταγή και επιθυμία του να κτίσει στη μνήμη του μια εκκλησιά μεταξύ “Χαρούμπας”, “Γιαννάκη Ράχη” και “Σκρέτα Φαντίνα”, όπου και τα σύνορα των Μητροπόλεων Σισανίου - Σιατίστης, Καστοριάς και Φλώρινας. Ύστερα όμως από διαβεβαίωση των παρισταμένων και περισσότερο του γιού τού ετοιμοθάνατου, γνωστού και άριστου ψάλτη Ανδρέα, ότι θα γίνει η επιθυμία του, παρέδωσε το άγιό του πνεύμα. Ήταν, όπως λέγει ο θρύλος και η παράδοση, μα όπως πληροφορούμαστε και από πλούσια μοναστηριακή βιβλιογραφία, καθώς και από το Λεξικό των Νεομαρτύρων (Ι.Μ. Περαντώνη 1972) και ο σπουδαίος αυτός Βλατσιώτης Νεομάρτυρας Ιάκωβος ένας από κείνους που όχι μονάχα τίμησαν το όνομα της Βλάστης της Μακεδονίας και γενικά της ρωμιοσύνης, μα υπέστησαν και τον πιο μαρτυρικό, για την θρησκεία και την Ελληνική ιδέα, θάνατο και απετέλεσε τον πρόδρομο και του μετέπειτα Πατροκοσμά (Κοσμά Αιτωλού).
Σχεδιαστική απεικόνιση του οσίου Ιακώβου
στην προμετωπίδα της εφημερίδας "Ο Γέρμας".
Βρισκόμαστε γύρω στα 1500. Οι Τούρκοι με τις διώξεις, τις αρπαγές, τους γενιτσαρισμούς και τις θανατώσεις είχαν διώξει όλον τον καλόν κόσμο από τον κάμπο στην εξορία και στα βουνά.
Μικρό τσομπανόπουλο ο Ιάκωβος έβοσκε το πατρικό του κοπάδι εκεί στου Μουρικιού τις πλαγιές, μέχρι τα “Ακόνια”, τη “Μαύρη Πέτρα” (: περιοχές που ανήκουν στον Γέρμα Καστοριάς) και την “Κρασάτα” (: περιοχή που ανήκει στην Κλεισούρα Καστοριάς). Γι’ αυτό ίσως τον θέλαν οι διάφοροι από χωριό της Καστοριάς καταγόμενο. Πανέξυπνο παιδί ο Ιάκωβος, μα τα ενδιαφέροντα του περιορίζονταν στο να μιλάει με τα δένδρα, να προσεύχεται και να εκδηλώνει τους στοχασμούς και τους πόνους του στης γλυκιάς φλογέρας του τον σκοπό.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του τον ζήλευε για τα χαρίσματα και τις χάρες του, και μια μέρα, για να τον εκδικηθεί, τον κατήγγειλε στους Τούρκους, πως βρήκε ένα μεγάλο θησαυρό και τον έκρυβε. Οι Τούρκοι κινητοποιήθηκαν να τον συλλάβουν, μα αυτός κατάφερε να ξεφύγει και να καταφύγει, με χίλια βάσανα, στην Πόλη. Στην Κωνσταντινούπολη κατόρθωσε, σε λίγο χρονικό διάστημα, κάνοντας το ζωέμπορο, να απόκτησει μεγάλη περιουσία. Όμως μέσα του καίει η άσβηστη φωτιά και το πάθος για μόρφωση και εθνική και χριστιανική δράση. Μαζεύει έτσι μια μέρα όλο του το χρυσάφι και με το πρώτο πλεούμενο μπαρκάρει για το Άγιον Όρος.
Παλαιός ιερός ναός στη Βλάστη.
Εκεί παραδίδει στο κεντρικό Ηγουμενείο όλο του το χρυσάφι με αντάλλαγμα την υποχρέωση να τον μορφώσουν. Το μυαλό του Ιακώβου ξυράφι. Σε λίγα χρόνια αποκτάει καταπληκτική μόρφωση. Παίρνει τότε, μετά και την χειροτονία του, τρεις άλλους καλόγερους μαζί του και τραβάει για τον Έπαχτο, μια και στη γενέτειρά του την Βλάστη δεν μπορούσε να επιστρέψει. Εκεί όμως, λόγω της μεγάλης του διδακτικής και διαφωτιστικής του δράσης, καταγγέλλεται στις τουρκικές αρχές και συλλαμβάνεται. Τον οδηγούν σιδηροδέσμιο στα Τρίκαλα και κλείνεται στις φυλακές. Με την βοήθεια όμως Βλατσιωτών κτηνοτρόφων και φίλων του πατέρα του, ύστερα από φυλάκιση σαράντα ημερών, κατορθώνει να δραπετεύσει με τους δύο συντρόφους και συνεργάτες του και κατευθύνεται στη Βλάστη. Δεν μπαίνει καθόλου στο χωριό, μα τραβάει στη στάνη την πατρική του στο Μουρίκι, όπου αυτοσυγκεντρώνεται, χτίζει την καμένη από τους Τούρκους εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα και καθημερινά τελεί εκεί την Θεία Λειτουργία και προσεύχεται για την ανάσταση του δουλωμένου γένους. Από τότε και μέχρι τα τελευταία χρόνια, όταν οι παπάδες της Βλάστης λειτουργούσαν εκεί μνημόνευαν και το όνομα του οσιομάρτυρος Ιακώβου.
Το φύλλο της εφημ. "Ο Γέρμας"
όπου προδημοσιεύτηκε το παρόν
κείμενο (αριθ. 11, 7ος-9ος 1977).
Άνθρωποι κακοί όμως φθονούν το μεγαλείο και την μορφωτική του ανωτερότητα και τον καταγγέλλουν και πάλι στους Τούρκους. Έτσι το τουρκικό καρακόλι (αστυνομία) τον πιάνει ένα βράδυ, την ώρα που κοιμόταν στην στρούγκα του πατέρα του. Αλυσοδεμένο τον μεταφέρουν στην Ανδριανούπολη μαζί με τους δύο άλλους συντρόφους του. Συμπτωματικά βρισκόταν εκεί και ο σουλτάνος Σελίμ. Ο Σελίμ μόλις αντίκρισε τον όμορφο και πανέξυπνο καλόγηρο, κατενθουσιάστηκε. Του ζήτησε μάλιστα να αλλαξοπιστήσει με την υπόσχεση να του δώσει μεγάλα αξιώματα. Ο Ιάκωβος όμως αρνείται θαρραλέα να αλλάξει την πίστη του και προτιμά το απερίγραπτα βασανιστήρια και τον θάνατο στην αγχόνη, την 1η Νοεμβρίου 1520.
Το λείψανα του νεομάρτυρος Ιακώβου βρίσκονται ακόμα στο μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας της φαρμακολύτριας. στην Χαλκιδική, και έχουν θαυματουργική χάρη.Πότε άραγε θα πραγματοποιηθεί η ανεκπλήρωτη επιθανάτια οραματική προσταγή και επιθυμία του Παπαδημήτρη, να μεταφερθούν τα λείψανα στη Βλάστη και μάλιστα στον τόπο που συνελήφθηκε και να τοποθετηθούν σε μια καινούργια εκκλησία, ώστε τα βράδια, τα μεσάνυχτα και τα χαράγματα ακόμα, να ησυχάζουν και ν’ ακούν το αγιοψαλτικό εκείνο νανούρισμα που απολαμβάνουν όλοι όσοι κοιμούνται στον τόπο εκείνο;

Ο μοναστηριακός ναός του Αγίου Παντελεήμονα
Βλάστης Κοζάνης.
Σημείωση 1: Το παρόν κείμενο περί του βίου του οσίου Ιακώβου του εκ Καστορίας, αποτελεί καταγραφή λαϊκής παράδοσης κατοίκων της Βλάστης Κοζάνης. Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Σάλπιγξ της Ορθοδοξίας", της I. Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, αναδημοσιεύτηκε δε στην εφημερίδα “Ο Γέρμας”, αριθμ. φύλλ. 11, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 1997, σελ. 1,6.
Σημείωση 2: Μέρος της τιμίας κάρας του Αγίου Ιακώβου βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Ναό Καστοριάς.


ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ. Δυστυχώς, η Καστοριά δεν αξιώθηκε έως σήμερα να αποκτήσει ιερό ναό αφιερωμένο στο άγιο τέκνο της, τον νεομάρτυρα όσιο Ιάκωβο. Ευχόμαστε κι ευελπιστούμε να γίνει αυτό, με τη βοήθεια του Θεού, στο προσεχές μέλλον.

Ο Γέρμας  Καστοριάς και αριστερά στο βάθος
το βουνό Μουρίκι (υψ. 1703 μ.),
όπου έβοσκε τα πρόβατά του ο όσιος Ιάκωβος.

Μερική άποψη της όμορφης Βλάστης.

Στην περιοχή Χαρούμπα Μουρικιού.

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

Η αείμνηστη διακεκριμένη ζωγράφος και χαράκτρια Σοφία Οδ. Αλεξίου απ’ τον Γέρμα Καστοριάς (1960 – 2017).

Η ζωγράφος Σοφία Αλεξίου
(1960-2017)
.
Βιογραφικά στοιχεία τής Σοφίας Αλεξίου (ελήφθησαν από το βιβλίο “Who is xho στην Ελλάδα”, σελ. 53).

Η αείμνηστη Σοφία Αλεξίου ήταν διακεκριμένη Ζωγράφος, Χαράκτρια, Σκηνογράφος και Καθηγήτρια Εικαστικών Τεχνών. Γεννήθηκε στις Φιλιάτες Θεσπρωτίας στις 27.07.1960. Ο πατέρας της Οδυσσέας είναι από τον Γέρμα Καστοριάς και η μητέρα της Γκλόρια από την Παραμυθιά Θεσπρωτίας.
Η αείμνηστη Σοφία εισήχθη το έτος 1980 στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, απ’ όπου αποφοίτησε το 1985 ως ζωγράφος με “Άριστα". Το έτος 1983 ξεκίνησε Χαρακτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 1991. Το έτος 1985 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην χαρακτική στο Royal College of Art του Λονδίνου. To έτος 1986 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Κατασκευές και στην Διακόσμηση στο Kunst Akademie του Μονάχου. Το 1992 ξεκίνησε δεύτερο κύκλο σπουδών στη Χαρακτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, τις οποίες ολοκλήρωσε με βαθμό πτυχίου “Άριστα" το 1994. Το έτος 1999 έκανε σεμινάριο Τεχνικής Intaglio & PC, Engraving, στο Atelier Nord του Όσλο, στα πλαίσια του “European Kaleidoscope Project".
Από τα φοιτητικά της χρόνια έκανε ζωγραφική σύγχρονων κεραμικών φορμών. Το έτος 1980 έκανε αντίγραφα αρχαίων τοιχογραφιών και κεραμικών. Το 1983 άρχισε να κάνει διακόσμηση βιτρίνας κι εσωτερικών χώρων. Από το έτος 1985 άρχισε να κάνει Design υφασμάτων και επίπλων. Το έτος 1986 άρχισε να κάνει εικονογραφήσεις για ελληνικά και ξένα περιοδικά και έντυπα. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε την κατασκευή και την επιμέλεια σκηνικών για θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές εκπομπές. Το έτος 1987 άρχισε να διδάσκει σχέδιο και ζωγραφική στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Το έτος 1991 άρχισε να διδάσκει σχέδιο και ζωγραφική σε δημόσια δημοτικά σχολεία και ιδιωτικά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Την ίδια χρονιά έγινε Καθηγήτρια και Art Director στο προπαρασκευαστικό τμήμα υποψηφίων Αρχιτεκτονικής στο “Κέντρο Τεχνών Πλάκας". Την επόμενη χρονιά έγινε και καθηγήτρια στο προπαρασκευαστικό τμήμα για την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, καθώς και εισηγήτρια και διευθύντρια για το Portfolio Course και HND degrees στο “Κέντρο Τεχνών Πλάκας”.
Πίνακας της Σοφίας Αλεξίου.
Ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών καθ’ όλη την διάρκεια των σπουδών της, ενώ είχε συμμετοχές σε Biermale και Trennale. Υπήρξε αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής και αθλήτρια στίβου στους δρόμους ταχύτητας.
Έχει γράψει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και θεατρικούς καταλόγους. Είχε στο ενεργητικό της δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων και εκθέσεις στην Τσεχία, την Ιαπωνία, την Ισπανία, τη Γερμανία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Νορβηγία και την Αγγλία. Είχε συμμετάσχει επίσης σε εκθέσεις του Ινστιτούτου Goethe, Biennale, Trermale και στην πρώτη έκθεση νέων εικαστικών δημιουργών στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Γουλανδρή
Έλαβε το 1ο βραβείο Design για μικροσυσκευές στην Ιαπωνία.
Ήταν μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, του World Wildlife Found, της Greenpeace, των New Surrealists of Great Britain, των New Designers of England, της Εταιρίας Προστασίας Άγριων Ζώων Αίγινας, της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας Ζώων, του Ελληνικού Ομίλου Φίλων της Γάτας, του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου και ιδρυτικό μέλος της Tassos ΑΕ για την διάσωση της χαρακτικής.
Πίνακας της Σοφίας Αλεξίου.
Χόμπι της ήταν ο Αθλητισμός, η φιλοζωία, η ορειβασία και η πεζοπορία.
Γνώριζε άριστα τέσσερις ξένες Γλώσσες: Ελληνικά, Ιταλικά, Αγγλικά, Γερμανικά.
Ας είναι αιωνία η μνήμη της άριστης Γερμανιώτισσας ζωγράφου Σοφίας Οδ. Αλεξίου.

Βλέπε επίσης περί της ζωγράφου Σοφίας Αλεξίου:
http://fos-kastoria.blogspot.gr/2017/07/1960-2017.html

Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017

Δύο τροπάρια της Αγίας Σκέπης, της υπεραγίας Θεοτόκου († 28 Οκτωβρίου)

Η Θεοτόκος - Αγία Σκέπη
σκέπει την πόλιν της, την Καστορίαν
(σύνθεση Γ.Τ.Α.).

1)         Ποίημα Ιγνατίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ( 870)
Άπαντες τη σκέπη σου τη θεία προστρέχομεν
και ως λιμένα ασφαλή της καταιγίδος των εχθρών, αγνή,
σαις δεήσεσιν απαλλαγήν δεινών ευθύς ποριζόμεθα
και σωτηρίαν αεί κομιζόμεθα.

Απόδοση στη Νεοελληνική (Γ.Α.)
Όλοι οι χριστιανοί προστρέχουμε στη θεία σκέπη σου, στην προστασία σου,
και σαν σε λιμάνι που παρέχει ασφάλεια απ’ την καταιγίδα των εχθρών, αγνή,
με τις δικές σου δεήσεις γλυτώνουμε αμέσως απ’ τις συμφορές,
και πάντοτε λαμβάνουμε τη σωτηρία μας.

2)         Ιωάννου Θηκαρά μοναχού (12ος-13ος αιών;)
Χαίρε σκέπη κόσμου και χαρά.
Χαίρε καταφύγιον χριστιανών και βεβαία αντίληψις.
Χαίρε όπλον άρρηκτον τοις τιμώσί σε και Θεού σε γινώσκουσι,
Πάναγνε μητέρα,
Χαίρε δυστυχούντων επανόρθωσις.

Απόδοση στη Νεοελληνική (Γ.Α.)
Χαίρε εσύ που είσαι η σκέπη και η χαρά του κόσμου,
Χαίρε εσύ που είσαι το καταφύγιο των χριστιανών και η σίγουρη προστασία τους.
Χαίρε εσύ που είσαι το άθραυστο όπλο αυτών που σε τιμούν και σε αναγνωρίζουν ως την πάναγνη μητέρα του Θεού.
Χαίρε η λύτρωση των ανθρώπων που δυστυχούν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Για την Παναγία «των Πάντων Χαρά» βλέπε στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://fos-kastoria.blogspot.gr/2015/01/17.html



Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

Ο εθνομάρτυρας ιερέας του Βογατσικού Καστοριάς Κωνσταντίνος Μπότσαρης, που εφόνευσαν οι Ιταλοί κατακτητές το έτος 1943.

Κείμενο Γιάννη Β. Ιωαννίδη (+ 1989)

Ο εθνομάρτυρας ιερέας  Βογατσικού
Κωνσταντίνος Μπότσαρης (+ 4-4-1943).
Η φωτογραφία ελήφθη απ' τον ιστότοπο:

http://hzoistovogatsiko.
blogspot.gr/2017/04/4-1943.html
Ο μακαριστός ιερέας Κωνσταντίνος Μπότσαρης ήταν κληρικός της ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης. Γεννήθηκε το 1893 στο Βογατσικό Καστοριάς. Ποιμένας με συναίσθηση της αποστολής του, πρόσφερε τα πάντα σ’ αυτούς που ζούσαν κοντά του. Όλοι θυμούνται, ακόμη μ’ ευγνωμοσύνη τις μεγάλες φροντίδες για τις οικογένειες των στρατευθέντων στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Τον Απρίλιο του1943, σε μια αεροπορική επιδρομή των Συμμάχων, ο παπά-Κωνσταντίνος βρέθηκε με άλλους δεκατρείς ενορίτες του, στο ύπαιθρο. Εκεί κοντά υπήρχε μια σπηλιά. Για να προφυλαχθούν από τα θραύσματα των αντιαεροπορικών, μπήκαν σ’ αυτήν. Σε όλο το διάστημα του συναγερμού, ο καλός ποιμένας προσευχόταν συνέχεια για όσους πολεμούσαν την ώρα εκείνη: Για φίλους και εχθρούς, που τους θεωρούσε όλους παιδιά του Θεού.
Μόλις τελείωσε ο συναγερμός, βγήκαν από τη σπηλιά. Οι Ιταλοί που παραμόνευαν, όταν τους είδαν να βγαίνουν, τους έπιασαν με την κατηγορία ότι ήταν αντάρτες. Μάταια προσπάθησε ο παπά-Κωνσταντίνος να πείσει τον επικεφαλής αξιωματικό ότι όλοι τους δούλευαν στα χωράφια τους. Έμεινε ανένδοτος. Στο τέλος διέταξε να τον βάλουν μαζί με τους άλλους δώδεκα συγχωριανούς κι ενορίτες του στη γραμμή και να τους τουφεκίσουν όλους.

{Γιάννης Β. Ιωαννίδης, Μικρή εγκυκλοπαίδεια εθνομαρτύρων κληρικών, έκδ. Αποστολικής Διακονίας, Αθήναι 1991, τόμ. Β΄, σελ. 29-30}

ΣΗΜΕΙΩΣΗ.
Για τον μακαριστό ιερέα Κωνσταντίνο Μπότσαρη βλέπε περισσότερα στην ηλεκτρονική Διεύθυνση:
http://hzoistovogatsiko.blogspot.gr/2017/04/4-1943.html

Το πολύτιμο βιβλίο απ' όπου ελήφθη
το εδώ παρουσιαζόμενο κείμενο.

Το πανέμορφο Βογατσικό Καστοριάς.

Λιθανάγλυφο σε ιερό ναό του Βογατσικού.

Εξοχικός ναός στην περιοχή Σάντοβο Βογατσικού.

Αξιόλογο βιβλίο.

Η ωραιότατη πλατεία του Βογατσικού.


Προτομή Μακεδονομάχου ιερέα
στο ηρωικό χωριό του Βογατσικό.

Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.

Το Δημοτικό Σχολείο του Βογατσικού.

Ο αείμνηστος συγγραφέας Γιάννης Β. Ιωαννίδης
(1918 - 1989).

Νεοκλασική οικία στο Βογατσικό.

Το Ηρώο
Βογατσικού.

Επίστεγος λίθινος σταυρός έτ. 1714 (;)
σε ξωκκλήσι του Βογατσικού.

Έτεροι εθνομάρτυρες ιερείς της Καστοριάς,
περιόδου 1943 - 49.

Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

Το Στρατιωτικό Νεκροταφείο στο χωριό Μελάς της Καστοριάς (έτους 1949)

Το Στρατιωτικό Νεκροταφείο Μελά,
έτ. 1949. Μερική άποψή του.
Παρουσιάζει ο Γιώργος Τ. Αλεξίου,
έφ. Υπολοχαγός (ΠΒ).

Το χωριό Μελάς της Καστοριάς έλαβε, ως γνωστόν, την ονομασία του, απ’ τον πρώτο Αρχηγό του Μακεδονικού Αγώνα και μεγάλο ήρωα Παύλο Μελά, που άφησε εκεί την τελευταία του πνοή, το έτος 1904, για τη σωτηρία της Μακεδονίας μας απ’ τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες. Στο ίδιο ακριτικό χωριό, 45 χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1949, δεκαεπτά (17) γενναίοι άνδρες του Εθνικού μας Στρατού πολέμησαν ηρωικά μαζί με άλλους συναδέλφους τους, κι έπεσαν, επίσης για τη σωτηρία της Μακεδονίας και της υπόλοιπης Ελλάδος, αυτήν τη φορά, απ’ την κομμουνιστική λαίλαπα.
Οι προαναφερόμενοι πεσόντες Στρατιώτες μας, στους οποίους οφείλουμε εμείς οι Μακεδόνες, και γενικότερα όλοι οι Έλληνες, - Δεξιόφρονες, Κεντρώοι και οι Αριστεροί - τα μέγιστα αγαθά της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της γενικής Προόδου κι ευημερίας, που απολαμβάνουμε μεταπολεμικώς, βρίσκονται έκτοτε θαμμένοι στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο του αναφερόμενου ακριτικού χωριού, και δέχονται συχνά την προσκυνηματική επίσκεψη πολλών Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Οι εν λόγω ευσυνείδητοι επισκέπτες του Στρατιωτικού Νεκροταφείου Μελά ευγνωμονούν κι εκ μέρους όλων των Ελλήνων Δημοκρατών, τους 17 ήρωές μας που είναι θαμμένοι στους απέριττους τάφους του, διότι γνωρίζουν, πως εάν αυτοί (οι ήρωες) δεν πολεμούσαν τους άφρονες και παραπλανημένους ερυθρούς αντάρτες και δεν έχυναν τότε το πολύτιμο αίμα τους, η μαρτυρική πατρίδα μας θα είχε το απάνθρωπο δικτατορικό κομμουνιστικό πολίτευμα, και τη μαύρη τύχη, που είχαν έως το 1990 τα γειτονικά της κράτη, Αλβανία, Σερβία, Βουλγαρία και Ρουμανία.
Ο Μακεδονομάχος Παύλος Μελάς και οι σεπτοί τάφοι
των επιγόνων του ηρώων στρατιωτών μας.
Ακολούθως θα παρατεθούν τα τιμημένα ονόματα των δεκαεπτά (17) παλικαριών μας, που αναπαύονται απ’ το 1949 στο χωριό Μελάς Καστοριάς, δίπλα στον ενοριακό του ναό του Αγίου Ευσταθίου, και θ’ αναγραφεί το Εμβατήριο των θρυλικών Λ.Ο.Κ.. Θα παρουσιαστούν επίσης μερικές φωτογραφίες απ’ το μνημονευόμενο Στρατιωτικό Νεκροταφείο, που αποτελεί, κατά γενική αναγνώριση και ομολογία, έναν απ’ τους ιερότερους τόπους του Νεότερου Ελληνισμού.

a)      Οι 17 Ήρωες Στρατιώτες μας, που είναι θαμμένοι στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο του Μελά.
1)   Επιλοχίας Γιαννιός Χρήστος, από Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, έπεσεν για την Πατρίδα, την 12-8-1949.
2)   Λοχίας Κοσκοράς Κωνσταντίνος, έπεσεν την 11-8-1949.
3)   Δεκανεύς Μπικενένος Κωνσταντίνος, έπεσεν την 12-8-1949.
4)   Δεκανεύς Καράμπασης Κωνσταντίνος, έπεσεν την 11-8-1949.
5)   Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Παλτσίδης Κυριάκος, έπεσεν την 12-8-1949.
6)   Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Αδαμίδης Παναγιώτης, έπεσεν την 12-8-1949.
7)   Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Αλεβιτσωβίτσης Παναγιώτης, έπεσεν την 12-8-1949.
8)   Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Πουλάκης Μιχαήλ, έπεσεν την 12-8-1949.
9)   Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Βρακάς Δημοσθένης, έπεσεν την 12-8-1949.
10)        Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Γεροκώτσος Κωνσταντίνος, έπεσεν την 12-8-1949.
11)        Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Γερασίμου Ανδρέας, έπεσεν την 12-8-1949.
12)        Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Γιαννάκης ή Γιουρλάς Αθανάσιος, έπεσεν την 12-8-1949.
13)        Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Κωνσταντινίδης Γεώργιος, έπεσεν την 12-8-1949.
14)        Στρατιώτης Λ.Ο.Κ. Μητάκογλου Μαρίνος, έπεσεν την 12-8-1949.
15)        Στρατιώτης Κολοβός Αλέξανδρος, έπεσεν την 12-8-1949.
16)        Στρατιώτης Μαρτίκογλου Ματίνος, έπεσεν την 11-8-1949.
17)        Στρατιώτης Μανάκης Αθανάσιος, έπεσεν την 11-8-1949.
Ο πανάγαθος Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές αυτών των γενναίων Στρατιωτών μας κι ας είναι αιωνία η μνήμη τους. Τους οφείλουμε όλοι οι Έλληνες απέραντη ευγνωμοσύνη.

Γενική άποψη του Στρατιωτικού Νεκροταφείου.
(Φωτογραφία 18 Οκτωβρίου 2017)
b)     Το Εμβατήριο των θρυλικών Λ.Ο.Κ.
Παιδιά με ατσάλινα χέρια,
με θάρρος γεμάτα ψυχή,
στα χέρια σας είναι η δόξα
της Πατρίδος μας και η τιμή.
………………………………
Παράδειγμα το Δραγατσάνι
θα είναι για μας φωτεινό
και άλλων ηρώων αγώνες,
για τον Λόχο μας τον ιερό.
…………………………..
Περήφανη να ’ναι η μάνα
που έκανε τέτοια παιδιά,
που είν’ έτοιμα πάντα να πέσουν
μ’ αλεξίπτωτα μεσ’ τη φωτιά.
……………………………….
Εμπρός παιδιά,
με μια καρδιά
η σάλπιγγα σημαίνει.
Η μάνα Ελλάς
την από εμάς
Ελευτεριά προσμένει.

Στίχοι Υπίλαρχου Α. Έλσερμαν


Το δωρικό Ηρώο του Νεκροταφείου.


Ο Γιώργος Τ. Αλεξίου ευγνώμων προσκυνητής
στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο Μελά (18-10-2017).

Έπεσαν υπέρ πατρίδος. Αθάνατοι.


Γνωστός στον πανάγαθο Θεό μας.