Ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης (1866 – 1935), ο Ιεράρχης με τη μαχητική ζωή και το πονεμένο τέλος.

 

    Ο Μακαριστός Επίσκοπος Κυρός Γερμανός Καραβαγγέλης γεννήθηκε το έτος 1866 στη Στύψη της Λέσβου και αποβίωσε την 11η Φεβρουαρίου 1935 σε προάστιο της Βιέννης. Υπήρξε άριστος πτυχιούχος και καθηγητής τής Θεολογικής Σχολής Χάλκης και ακολούθως επιφανής Μητροπολίτης κατά σειράν, τής Καστοριάς (1900 – 1907) και της Αμασείας του Πόντου. Ήταν εθνικός αγωνιστής με έντονη δράση στον Μακεδονικό Αγώνα της περιοχής Καστοριάς και στον ανάλογο αγώνα του Ποντιακού Ελληνισμού.

    Κατά την επταετή αρχιερατική διακονία του στη Μητρόπολη Καστοριάς αναγκάστηκε μερικές φορές, ωθούμενος απ’ τις πολιτικές συνθήκες τής εποχής και πιεζόμενος από δυσμενείς περιστάσεις, να προβεί και σε ορισμένες σοβαρές ενέργειες που δεν ήταν απολύτως σύμφωνες και συμβατές με τ’ αρχιερατικά του καθήκοντα. Οι ενέργειές του αυτές παρουσιάζονται συχνά και υπερτονίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απ’ τους επικριτές τής εθνικής δράσης του και απ’ τους αρνητές του εθνικού έργου του, οι οποίοι δυστυχώς υπάρχουν ακόμη εντός κι εκτός Ελλάδος.

    Ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, το έτος 1922 κατέφυγε στη μητέρα Ελλάδα κι εξελέγη Μητροπολίτης Ιωαννίνων. Λίγο αργότερα, το 1924 το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον μετέθεσε  δυσμενώς και παρά τη θέλησή του ως Έξαρχο Κεντρώας Ευρώπης στη Βουδαπέστη και κατόπιν στη Βιέννη. Εκεί πέθανε πάμπτωχος και μόνος, «ξένος μέσα σε ξένους», από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 11 Φεβρουαρίου του 1935, σε ηλικία 69 ετών.

    Στη Διαθήκη του ζητούσε με πίκρα και με παράπονο για την αχαριστία των ομοεθνών του, να τελεστεί η εξόδιος ακολουθία του στον Ι.Ν Αγίου Γεωργίου Καρύτση Αθηνών «μεθ' ενός μόνον ιερέως, άνευ διακόνου, ως κι άνευ της παρουσίας αντιπροσώπου τής Ελληνικής Πολιτείας και της Εκκλησίας ομοίως». Τελικώς, ετάφη από έναν αρχιμανδρίτη σε λιτό μνήμα Κοιμητηρίου τής Βιέννης. Δώδεκα χρόνια αργότερα, τα σεπτά οστά του μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί στην Καστοριά όπου βρίσκονται τώρα.

Γιώργος Τ. Αλεξίου.