Η Υπαπαντή του Ιησού Χριστού {+ 2 Φεβρουαρίου) και το 35νθήμερο {!} εορταστικό της διάστημα (15 Ιανουαρίου - 9 Φεβρουαρίου).

    

    Η Υπαπαντή του Ιησού Χριστού, δηλαδή η εορτή τής μετάβασης του Κυρίου μαζί με τους γονείς Του και της υποδοχής Του στο ναό των Ιεροσολύμων, που έγινε 40 ημέρες μετά απ’ τη Γέννησή Του, είναι μία απ’ τις 12 σημαντικότερες εορτές τής Εκκλησίας μας. Εκ του λόγου τούτου, το εορταστικό της χρονικό διάστημα διαρκεί 35 ολόκληρες ημέρες, αρχίζει την 15η Ιανουαρίου, μετά την απόδοση (: λήξη) τής εορταστικής περιόδου των Φώτων που γίνεται στις 14 Ιανουαρίου, κορυφώνεται την κυριώνυμο ημέρα 2 Φεβρουαρίου, και ολοκληρώνεται με την απόδοσή της (λήξη) στις 9 Φεβρουαρίου. Ακολούθως παρουσιάζονται τρία υψηλόπνοα και κατηχητικά τροπάρια απ’ τις ιερές Ακολουθίες 1) τής αρχής τής 35νθήμερης εορτής της Υπαπαντής, 2) της κυριώνυμης ημέρας αυτής και 3) τής απόδοσής της. Τα τροπάρια αυτά ανήκουν κατ’ αντιστοιχίαν στις προαναφερόμενες Ακολουθίες, η παρουσίασή τους δε είναι ενδεικτική.

1)  Η αρχή τού 35νθήμερου εορτασμού τής Υπαπαντής. + 15 Ιανουαρίου.

Σταυροθεοτοκίον. Ήχος πλ. β'.

Ρομφαία ως έφησεν, ο Συμεών την καρδίαν, την σην διελήλυθε, Παναγία Δέσποινα, ότε έβλεψας, τον εκ σου λάμψαντα, απορρήτῳ λόγῳ, υπ' ανόμων ως κατάκριτον, Σταυρώ υψούμενον, όξος και χολήν τε γευόμενον, πλευράν δε ορυττόμενον, χείράς τε και πόδας ηλούμενον· και οδυρομένη, ωλόλυζες, βοώσα μητρικώς· Τί τούτο τέκνον γλυκύτατον, το καινόν μυστήριον;

     

2) Η κυριώνυμη ημέρα τής Υπαπαντής. + 2 Φεβρουαρίου.

Δοξαστικὸν. Ήχος πλ. δ'.

Ο τοις Χερουβίμ εποχούμενος, και υμνούμενος υπό των Σεραφίμ, σήμερον τω θείω Ιερώ κατά νόμον προσφερόμενος, πρεσβυτικαίς ενθρονίζεται αγκάλαις, και υπό Ιωσήφ εισδέχεται δώρα θεοπρεπώς, ως ζεύγος τρυγόνων την αμίαντον Εκκλησίαν, και των εθνών τον νεόλεκτον λαόν, περιστερών δε δύο νεοσσούς, ως αρχηγός Παλαιάς τε και Καινής. Του προς αυτόν χρησμού δε Συμεών, το πέρας δεξάμενος, ευλογών την Παρθένον, Θεοτόκον Μαρίαν, τα του πάθους σύμβολα του εξ αυτής προηγόρευσε, και παρ' αυτού εξαιτείται την απόλυσιν βοών· Νυν απολύεις με Δέσποτα, καθώς προεπηγγείλω μοι, ότι είδόν σε το προαιώνιον φως, και Σωτήρα Κύριον του Χριστωνύμου λαού.

     3) Η απόδοση (: λήξη) του εορτασμού της Υπαπαντής, + 9 Φεβρουαρίου.

Κοντάκιον. Ήχος α΄. Ο Οίκος.

Τη Θεοτόκω προσδράμωμεν, οι βουλόμενοι κατιδείν τον Υιόν αυτής, προς Συμεών απαγόμενον, ον περ ουρανόθεν οι Ασώματοι βλέποντες, εξεπλήττοντο λέγοντες· θαυμαστά θεωρούμεν νυνί και παράδοξα, ακατάληπτα, άφραστα, ο τον Αδάμ δημιουργήσας βαστάζεται ως βρέφος, ο αχώρητος χωρείται εν αγκάλαις του Πρεσβύτου, ο επί των κόλπων απεριγράπτως υπάρχων του Πατρὸς αυτού, εκών περιγράφεται σαρκί, ου Θεότητι, ο μόνος φιλάνθρωπος. (Γιώργος Τ. Αλεξίου).