Η μεγάλη Χριστιανική αρετή τής Ταπείνωσης που εξαίρεται ιδιαιτέρως την Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου και τη Μεγάλη Πέμπτη.

 

    Η Ταπείνωση είναι μία πολύ μεγάλη ανθρώπινη αρετή, που παρουσιάζεται κι εκθειάζεται πολλάκις από την Εκκλησία μας. Η παρουσίασή της γίνεται επιτυχώς με τα ευαγγελικά αναγνώσματα, με εκκλησιαστικά τροπάρια, με ιερές εικόνες, με πατερικές ομιλίες κ.ά. Δύο τροπάρια ως τα προαναφερόμενα, της Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου, παραθέτονται εδώ σε κείμενο και σε ελεύθερη νοηματική απόδοση. Τα εν λόγω δύο τροπάρια αναφέρουν και δεικνύουν καλώς τη σχέση πνευματικού περιεχομένου που υπάρχει μεταξύ τής προαναφερόμενης Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου και της Μεγάλης Πέμπτης.

    1ο Τροπάριο. Ωδή δ’ Τριωδίου. Ήχος πλ. β’.

Προς θείαν ύψωσιν, αεί ανάγων ημάς, ο Σωτήρ και Δεσπότης υψοποιόν, έδειξε ταπείνωσιν· τούς πόδας γαρ των Μαθητών αυτοχείρως εναπένιψεν.

Ελεύθερη νοηματική απόδοση του Τροπαρίου.

Ο Σωτήρας και Δεσπότης Χριστός που μας καλεί πάντα να ανεβούμε ψηλά στον Ουρανό, έπλυνε και σκούπισε με τα ίδια Του τα χέρια τα πόδια των μαθητών Του, υποδείχνοντάς μας έτσι ότι η ταπείνωση είναι η οδός αυτής της ανάβασης.

2ο Τροπάριο. Ωδή στ΄ Τριωδίου, ήχος πλ. β΄.

Υπέδειξας Δέσποτα, τοις οικείοις Μαθηταίς υψοποιόν ταπείνωσιν, τω λεντίῳ ζωννύμενος την οσφύν, τους πόδας απέπλυνας, και τον τρόπον μιμείσθαι παρεσκεύασας.

Ελεύθερη νοηματική απόδοση του Τροπαρίου.

Δέσποτα Χριστέ, παρουσίασες και δίδαξες με το παράδειγμά Σου στους μαθητές Σου την αρετή τής ταπείνωσης που ανυψώνει τον άνθρωπο στον Θεό, δένοντας την πετσέτα στη μέση Σου και πλένοντας με τα ίδια τα χέρια Σου τα πόδια τους.

Γιώργος Τ. Αλεξίου.