Χριστούγεννα. Θεία νύχτα.

Απόψε σκέπασε τη γη

κάποια παράξενη σιγή...

τι να συμβαίνει;

Θαρρείς πως τούτη τη βραδιά

η κάθε ανθρώπινη καρδιά

κάτι προσμένει...

Κοίτα τα δέντρα τα γυμνά!

Φαίνονται τόσο ταπεινά

κι' όλα τ' αστέρια

φέγγουν ψηλά στον ουρανό

τον καθαρό και φωτεινό

σαν αγίοκέρια...

Απόψε είν' όλα χαρωπά!

Χαρούμενα η καρδιά χτυπά

πάνω απ' τον πόνο.

Με της ελπίδας τα φτερά

θά 'ρθει σε λίγο η χαρά

να στήσει θρόνο...

Όλα δεμένα στοργικά,

αγκαλιασμένα αδελφικά

μες στη γαλήνη,

προσμένουν τη γλυκεία στιγμή

που την κακία θε να πνίξει

η καλωσύνη...

Θεέ μου! Τι Θαύμα αληθινό!

Κάθε Σου πλάσμα ζωντανό

θα συλλογιέται

πως τη βραδιά αυτή, σεμνά,

αθόρυβα και ταπεινά

ο Λυτρωτής γεννιέται...

(Ντίνα Παπασταύρου)