 |
| Τρία μυρωδάτα κυδώνια |
Κάποτε ζούσε στο χωριό μας, τον Γέρμα Καστοριάς, μια νεαρή μητέρα, που είχε ένα παιδάκι 5 – 6 ετών. Κάποια βραδιά, η μητέρα και το αγοράκι της πήγαν να επισκεφτούν τη νουνά του. Κατά τη διαδρομή, η μητέρα είπε στο παιδί: «Γιωργάκη, τώρα που θα πάμε στη νουνά σου θα κάθεσαι φρόνιμα. Όταν έρθει η ώρα να φύγουμε, η νουνά θα σε ρωτήσει τι θέλεις να σε (σου) δώσει. Τότε εσύ θα ζητήσεις κυδώνι, διότι εμείς δεν έχουμε κυδώνια στο σπίτι μας».
Πράγματι πήγαν στη νουνά, αυτή τους καλοδέχτηκε κι όταν πέρασε η ώρα και σηκώθηκαν να φύγουν, η καλή γυναίκα ρώτησε το βαφτιστήρι της:
 |
| Το χωριό "Ο Γέρμας" Καστοριάς. |
− «Γιωργάκη, χρυσό μου, τι θέλεις να σε δώσω;».
Τότε ο μικρός, που περίμενε την ερώτηση, είπε:
−«Θέλω, θέλω, θέλω …», και ξαφνικά σταμάτησε να μιλάει, διότι είχε λησμονήσει την ονομασία του φρούτου που έπρεπε να ζητήσει.
Η νουνά επανέλαβε την ίδια ερώτηση 2 – 3 φορές ακόμη, αλλά ο μικρός δεν μπορούσε να θυμηθεί τη λέξη «κυδώνι», και γι’ αυτό έβαλε τα κλάματα. Εκείνη τη στιγμή επενέβη η πονηρούλα μητέρα του και για να του θυμίσει με τρόπο το επιθυμητό φρούτο είπε, τάχα οργισμένη:
− «Γιωργάκη πάψε να κλαις, γιατί θα σε δώσω μια...και θα πάς στην κυδωνιά».
Αμέσως ο μικρός θυμήθηκε τη ζητούμενη ονομασία κι άρχισε να φωνάζει: «Θέλω κυδώνι, θέλω κυδώνι…».
 |
| Γλυκό "κυδώνι με αμύγδαλα" |
Και πέρασαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
(Καταγραφή αφήγησης της κ. Αντιγόνης Α.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου