Στο μοναστήρι του Άι-Σωτήρα Δρυόβουνου

Το μοναστήρι Μεταμόρφωσης του Σωτήρος
στο Δρυόβουνο Κοζάνης.

Κείμενο του Ζαχαρία Παπαντωνίου

.

Στο ψηλό μοναστήρι του Άι-Σωτήρα Δρυόβουνου Κοζάνης¹, έξω από την αυλόπορτα, στέκονται οι καλόγεροι και κοιτάζουν μακριά. Οι κάμποι και οι λόφοι απλώνονται από κάτω και πιο πέρα λάμπει το ποτάμι του Αλιάκμονα σαν ασημένιο. Κάπου κάπου ένας καλόγερος σηκώνει αργά το δεξί χέρι και δείχνει πέρα.

Πάντα στο ίδιο ψήλωμα στέκονται τέτοιες ώρες, από τον καιρό που μπήκαν στο μοναστήρι. Αγναντεύουν από κει τους τόπους που είναι πράσινοι το χειμώνα και ξανθοί το καλοκαίρι. Κι έτσι παρηγοριούνται που δε βλέπουν ανθρώπους. Πενήντα οχτώ σωστά χρόνια κοιτάζει από κείνο το ψήλωμα ο ηγούμενος ο πάτερ-Ιωσήφ...

«Κάποιοι μάς έρχονται», είπε ένας καλόγερος και έδειξε με το χέρι του κάτι ανθρώπους που ανέβαιναν τον ανήφορο προς τον Άι-Σωτήρα.



Άποψη του μοναστηριού.
Στο βάθος η περιοχή του Βοΐου.



Είναι τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Γέρμα Καστοριάς μαζί με τον δάσκαλό τους. Έρχονται στο μοναστήρι να προσκυνήσουν, όπως το ήθελαν από τόσον καιρό.

Ευχαριστήθηκε ο Ηγούμενος όταν έφτασαν και του είπαν πως έρχονται να λειτουργηθούν.

«Κοπιάστε», τους είπε, «στο Ηγουμενείο».

Πρώτα πέρασαν από την εκκλησιά να προσκυνήσουν. Ήταν παλιά η εκκλησιά, ανεγέρθηκε το έτος 1592. Άναψαν το κερί τους, προσκύνησαν κι ύστερα ανέβηκαν στου Ηγουμένου.

«Τι νέα φέρνετε από τον κόσμο;» ρώτησε ο Ηγού­μενος.

«Από το γειτονικό χωριό Γέρμα Καστοριάς ερχόμαστε, πάτερ», του απάντησε ο δάσκαλος.

Και διηγήθηκε σ’ αυτόν και στους καλόγερους που ήρθαν εκεί το ταξίδι των παιδιών ως το μοναστήρι. Οι καλόγεροι, που σπάνια βλέπουν ανθρώπους, άκουαν με προσοχή τις αφηγήσεις των παιδιών

Το καθολικό της ιεράς μονής, έτους 1592.

Ο κελάρης έφερε το δίσκο με το γλυκό και με το κρύο νερό. Κι όταν ξεκουράστηκαν τα παιδιά, βγήκαν να ιδούν το μοναστήρι. Γύρισαν στο περιβόλι, που το φυτεύουν και το σκαλίζουν οι καλόγεροι. πήγαν στις αχλαδιές και έκοψαν γλυκά αχλάδια. Είδαν παραπέρα τις καρυδιές και τις βελανιδιές, είδαν και τη μεγάλη καστανιά που στέκει μπροστά του από εκατό χρόνια και φυλάγει το μοναστήρι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ (1). Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου αναφέρεται, στο πρωτότυπο κείμενό του, στο μοναστήρι του Άι-Λιά και στην περιοχή της Ρούμελης. Εδώ έγιναν, «συγγραφική αδεία», οι ανάλογες διαφοροποιήσεις.