Η Χελιδρονιά, το θεσπέσιο φυτό τής Καστοριανής υπαίθρου.

 

Ένα απ’ τα ωραιότερα φυτά των πανέμορφων εξοχών τής Καστοριάς είναι και η Χελιδρονιά. Το φυτό αυτό με το κελαρυστό όνομα διαθέτει άνθη με σαγηνευτική ομορφιά κι αισθησιακό άρωμα.

Η Χελιδρονιά είναι φυτό αναρριχώμενο και για τούτο ριζώνει κι ευδοκιμεί μόνο κάτω από θάμνους, βάτους, αγκαθιές και δενδρύλλια. Όταν μεγαλώσει, περιελίσσεται κι ανεβαίνει στον κορμό και στα κλαδιά αυτών των θάμνων και δενδρυλλίων και καλύπτει εξωτερικά την κόμη τους.

Η Φυτολογία αναφέρει τα εξής για τη Χελιδρονιά: «Clematis vitalba L. – Χελιδρονιά. Φυτό πολυετές, πολύκλαδο, αναρριχώμενο. Βλαστοί μήκους 3-10 μέτρων, καστανοί, τριχωτοί σε όλο το μήκος τους. Φύλλα σύνθετα πτεροειδή με 5 ωοειδή φυλλάρια. Άνθη πολυάριθμα σε πυκνές, μασχαλιαίες ταξιανθίες (φόβες). Τμήματα περιανθίου ελλειπτικά, λευκά ή υπόλευκα. Καρπός σωροκάρπιο από πολλά, ωοειδή και τριχωτά αχαίνια».

Η Χελιδρονιά ανθίζει περί τις αρχές – τα μέσα Ιουνίου. Κατά την εποχή της ανθοφορίας της, όλοι οι θάμνοι και οι βάτοι που «φιλοξενούν» Χελιδρονιές «ντύνονται» στα λευκά και σκορπούν ολόγυρα το ελκυστικότατο άρωμα αυτών. Τότε ακριβώς, οι οικολόγοι και φυσιολάτρες της πόλης και των χωριών της Καστοριάς, που θαυμάζουν και αγαπούν ιδιαίτερα τις Χελιδρονιές, εκδράμουν στις εξοχές της περιοχής τους, περιπλανιούνται στους λειμώνες, στα βοσκοτόπια και στις μεσαριές των αγρών, τις εντοπίζουν και απολαμβάνουν με τις αισθήσεις και την ψυχή τους τη μαγευτική ομορφιά και το παραδείσιο άρωμα των αναρίθμητων κάτασπρων λουλουδιών τους.

Επίμετρο.

1)        Στην περιοχή της Καστοριάς απαντάται κι ένα δεύτερο είδος Χελιδρονιάς, που διαφέρει μερικώς απ’ το πρώτο και κύριο και που φέρει την ονομασία «Λυγαριά». Η λεγόμενη Λυγαριά, συγκρινόμενη με το κύριο είδος της Χελιδρονιάς, έχει άνθη λιγότερα σε αριθμό, κατώτερα σε ομορφιά και σχεδόν άοσμα. Λόγω της ομοιότητας Χελιδρονιάς και λυγαριάς, οι περισσότεροι Καστοριανοί δυσκολεύονται να τις ξεχωρίσουν και πολλάκις τις ταυτίζουν.

2)        Παλαιότερα, τα όμορφα κορίτσια των χωριών της Καστοριάς, όταν επισκέπτονται τα κτήματά τους και συναντούσαν ανθισμένες Χελιδρονιές, έκοβαν μερικούς ευλύγιστους κλαδίσκους τους, σχημάτιζαν μ’ αυτούς ευωδιαστά στεφάνια και τα φορούν στην κεφαλή τους. Γ.Τ.Α.