Μπροστά στο Νέο Έτος. Επίκαιρα κείμενα του Ίωνα Δραγούμη (+ 1920), πολιτικού – συγγραφέα εκ Βογατσικού Καστοριάς.

Το άρμα του χρόνου. Σχέδ. Ιω. Βράνου.

Α) Η επίγεια και η επουράνια ζωή.

Κάθε άνθρωπος πιστεύει πως υπάρχει κι άλλη ζωή. Κι εκείνος που δεν το πιστεύει είν’ αδύνατο να μην έλθει μια στιγμή, ας είναι και της τελευταίας του ώρας, που θα το δει και θα το πιστέψει. Και τότε θ’ ανησυχεί και θα φοβάται και θα λέει "Έζησα όπως έπρεπε; έζησα σύμφωνα με το νόμο του Θεού;" και θα δει παντού την αδειοσύνη της ζωής και θα περάσει σαν αστραπή μπροστά του και σαν όνειρο όλη η επίγεια ζωή του ξεχειλίζοντας και ελαττώματα και λάθη προς το Θεό. Τι μπορεί να κάμει τότε; Σηκώνει τα μάτια στον ουρανό κι φωνάζει "Θεέ μου, σώσε με" και τρέμει το σώμα του το θάνατο. Σε μια στιγμή το σώμα μου γίνεται άψυχο, τα χρώματα φεύγουν από το πρόσωπο και τα χείλη μένουν χωρίς έκφραση. Τέλειωσε η ζωή της γης. Που είναι η ψυχή του; Ποιος μπορεί να ξέρει; Έχε ελπίδα στο Θεό και πάρε για παράδειγμα της ζωής σου τη ζωή την τέλεια του Ιησού Χριστού.

Β) Ο σκοπός του παρόντος βίου

Ευτυχία είναι η αρετή, σκοπός της παρούσας ζωής είναι η ετοιμασία για την άλλη ζωή και ετοιμασία είναι η πρόοδος κατά την αρετή. Εδώ που είμαι, δουλεύω για την αιωνιότητα. Δε θα βαστάξει και τόσο πολύ αυτή η ζωή, που να μην μπορώ να την περάσω πηγαίνοντας από τον ίσιο δρόμο, ποτέ μη γυρίζοντας και ποτέ μην υποχωρώντας στην κούραση. Δουλεύω για την αιωνιότητα. Πόσο μεγάλος είν’ αυτός ο λόγος, πόσο φως χύνει και πόση δύναμη γύρω του!

Η προτομή του Ίωνα Δραγούμη
στο Βογατσικό Καστοριάς.

Γ) Εργασία – Πίστη – Θάνατος

Τα καλλίτερα πράματα αυτού του κόσμου είναι η δουλειά, η λατρεία του Θεού και ο θάνατος. Επειδή δεν μπορώ να πεθάνω πριν από τον καιρό μου, πρέπει να κάνω τ’ άλλα δύο. Πρέπει να δουλέψω και πρέπει να λατρεύω το Θεό.

Η δουλειά θα είναι ο μόνος φίλος μου, που ποτέ δεν δεν θα μ’ αφήσει, και θα έρχεται κοντά όπου κι αν πηγαίνω.

Σκοπός της ζωής αυτής είναι η δουλειά. Μ’ αυτήν θα εξευγενίσω την ψυχή μου, θα την ετοιμάσω για την άλλη ζωή, την αληθινή. Και παρηγοριά θα’χω τη λατρεία του Θεού, που θα με βοηθεί να ετοιμάζομαι για την αληθινή ζωή, γιατί είμαι αδύνατος και το σώμα μου με τραβά κατά πως θέλει. Ο θάνατος είναι η πύλη που θ’ ανοιχτεί μπροστά μου, αφού ζήσω τη ζωή της γης. Γιατί να τόνε φοβηθώ το θάνατο, αν ζήσω καλά; Δεν είναι η Πύλη της αθανασίας, η Πύλη της αρμονικής ζωής που θα κάμω μ’ εκείνους π’ αγαπώ, η πύλη της ατέλειωτης ευτυχίας, αφού δε θά’χω φόβο να τους χάσω πια ποτέ μου;

(Απ’ το βιβλίο του "ΜΟΝΟΠΑΤΙ" έτ. 1902).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα κείμενα επέλεξε και τιτλοφόρησε ο Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Το όμορφο Βογατσικό.
Τοιχογραφία Ζ. Μπλιάγκα.

Το Δημοτικό Σχολείο του Βογατσικού.

Ο αρχάγγελος Μιχαήλ (19ος αιών;)
Ανάγλυφο σε επιτάφια πλάκα στο Βογατσικό

Ο ευπατρίδης Βογατσιώτης Σπυρίδων Νικολάου,
μέγας ευεργέτης του σχολείου του Βογατσικού.

Παραδοσιακή κρήνη και παλαιά οικία στο Βογατσικό.

Ο Κήπος των Ηρώων στο Βογατσικό.

Νεοκλασική οικία στο Βογατσικό.

 

Ο ήρωας μακεδονομάχος Παύλος Μελάς,
σύζυγος της Ναταλίας Δραγούμη.

Παλαιά πόρτα με γυφτόκαρφα
στο Βογατσικό.