Προσευχή για τους ηλικιωμένους! Του μακαριστού Βλατσιώτη ιερομόναχου Ευσεβίου Βίττη (1927-2009).

Ιησούς Χριστός, ο παλαιός των ημερών (ως γέρων).
Αντίγραφο τοιχογραφίας του 12ου αιώνα,
απ' το ναό Αγίου Στεφάνου Καστοριάς.
Ελαιογραφία επί ξύλου του Γιώργου Τ. Αλεξίου.

«Κύριε, το γήρας περικράτησον» (Μέγας Βασίλειος).

Κύριε, το ξέρεις πως μπήκα ήδη στα γηρατειά.

Βοήθησε με να συνειδητοποιώ όλο και βαθύτερα αυτήν την πραγματικότητα, ώστε να μη γίνομαι τυραννικός ή βαρετός ή επαχθής ή ασυμπαθής και σιχαμερός στους γύρω μου και ιδιαίτερα στους τυχόν συνεργάτες μου.

Απάλλαξέ με από το να επιμένω στις παλαιωμένες ιδέες μου με πείσμα γεροντικό. Δεν σου ζητώ να βελτίωσης την κρίση ή τη μνήμη μου. Μου έδωσες τα ανεκτίμητα αυτά δώρα σ’ ένα βαθμό στη γόνιμη ηλικία μου. Σε ευχαριστώ για το πολύτιμο αυτό δώρο της αγαθοσύνης Σου. Τώρα πια καθώς υποβαθμίζεται η όλη μου βιολογι­κή, ψυχολογική και πνευματική ύπαρξη, συνακολουθεί νομοτελώς και της κρίσης και της μνήμης μου η υποβάθμιση. Συχνά αυτή η κατάσταση με μειώνει, με λυπεί, με ταπεινώνει αφάνταστα και όχι σπάνια με εξευτελίζει στα ίδια μου τα μάτια ανα­γκάζοντάς με να ζητώ ολοένα συγγνώμη για τις μικρές ή τις μεγάλες γκάφες μου. Δεν κατανοώ βέβαια πλήρως αυτήν την αλλοίωση. Όμως Εσύ, Κύριε, ξέρεις πόσο και η σμίκρυνση και συρρίκνωση μου και στο σημείο αυτό μου χρειάζεται. Την αποδέχομαι ταπεινά, γιατί Εσύ ξέρεις. Και αφού Εσύ ξέρεις, δεν χρειάζεται να ξέρω εγώ το βαθύτερο γιατί. Άλλωστε δεν μπορώ να την κατανοήσω. Γιατί λοιπόν να θλίβομαι και να πονώ και γι’ αυτό; Δεν πρέπει να αποδέχομαι ταπεινά τη φθαρτότητα της φύσης μου; Και δεν πρέπει να υποτάσσομαι κι εγώ ταπεινά στην τάξη, που Εσύ με τόση αγαθότητα για τα πλάσματα Σου, επομένως και για μένα, καθόρισες;

Ο μακαριστός πατήρ Ευσέβιος Βίττης
απ' το χωριό Βλάστη Κοζάνης.

Σφράγισε με απαραβίαστη σφραγίδα τα φλύαρα χείλη μου για να μην καταπονώ τους άλλους με βαρετές, ανούσιες και χωρίς κανένα ενδιαφέρον ή νόημα πια χιλιοειπωμένες διηγήσεις παρωχημένων γεγονότων κάποιων μακρινών και λη­σμονημένων χρόνων μιας ασήμαντης εποχής. Παράλληλα όμως απάλυνε τις αντιδράσεις και τις κρίσεις μου για την κρίση και τη μνήμη των άλλων. Και μην επιτρέψεις ποτέ να νιώσω νυγμούς ζήλειας για τη φρεσκάδα της μνήμης και τη δύναμη της κρίσης των άλλων. Κάνε, αντίθετα, να χαίρομαι γι’ αυτό και να Σε ευχαριστώ ολόψυχα για τα άνθη της νεότητος, όταν τυχαίνει να βρίσκομαι ανάμεσα τους και να οσφραίνομαι το άρωμα τους. Δίδαξε με τη σημασία των λόγων του Αποστόλου Σου: «Ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθεν ανακαινίζεται ημέρα και ημέρα» (Β΄ Κορ. δ' 16). Και να αγωνίζομαι να ζω αυτήν την πραγματικότητα.

Τέλος, στήριξε τα παραπαίοντα και ασταθή βήματά μου με τον «βραχίονα Σου τον υψηλόν», ώστε να μην κυλιέμαι πια στη γη και να φρονώ τα «γεώδη», αλλά αντίθετα να έχω στραμμένα τα βλέμματα μου στον ουρανό και να φρονώ τα ουράνια, έως ότου αναπαυθώ στη στοργική Σου Θεία αγκάλη.

Κύριε μου, Κύριε, Σε ευχαριστώ. Αμήν.

Ιησούς Χριστός, ο Καλός Ποιμήν.
Εικόνα ευρισκόμενη σε ναό
του χωριού Λακκώματα Καστοριάς.

Βλέπε βιογραφικά του μακαριστού Ευσεβίου Βίττη:

http://www.orthmad.gr/news/%CF%80-%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%AD%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CF%84%CF%84%CE%B7%CF%82

Η όμορφη και ηρωική Βλάστη Κοζάνης,
ιδιαίτερη πατρίδα του μακαριστού Ευσεβίου Βίττη.

Κοιμητηριακός ναός της Βλάστης Κοζάνης.

Γεροντική μορφή σε λιθανάγλυφο
εκκλησίας χωριού του Βοΐου Κοζάνης.