Ο λόγος εορτασμού τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού την 6η Αυγούστου.

 

    Το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρους Χριστού συνέβη κατά το χρονικό διάστημα τής παρουσίας Του, τής δράσης και διδασκαλίας Του εδώ στη γη. Το εν λόγω σημαντικότατο γεγονός το περιγράφουν οι τρεις Ευαγγελιστές, Ματθαίος, (ιζ΄: 1-9), Μάρκος (θ΄: 2-13), και Λουκάς (θ΄: 28-36), χωρίς όμως να προσδιορίζουν επακριβώς τον χρόνο τέλεσής του.

    Ο Επιφανής Ρώσος Θεολόγος – Λειτουργιολόγος π. Αλέξανδρος Σμέμαν και άλλοι τινές αναγνωρισμένοι ξένοι θεολόγοι υποστηρίζουν, ότι ο καθορισμός τού εορτασμού τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου έγινε επειδή κατά την ημερομηνία αυτή εγκαινιάστηκαν τρεις ναοί στο όρος Θαβώρ. (Αλέξανδρος Σμέμαν, Η Εκκλησία προσευχομένη, εκδ. “Ακρίτας”, σελ. 224). Δεν αναφέρουν όμως οι προαναφερόμενοι Λειτουργιολόγοι τον λόγον για τον οποίον εγκαινιάστηκαν οι υπόψη τρεις ναοί συγκεκριμένως κατά την 6 Αυγούστου, που απέχει ακριβώς 40 ημέρες από την μετέπειτά της εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (+ 14 Σεπτεμβρίου). Ως εκ τούτων, ο Γράφων πιστεύει ότι είναι σωστή η άποψη αρκετών Πατέρων τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ορισμένων υμνογράφων της και μερικών Ελλήνων Θεολόγων, ότι το θαύμα τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος έγινε ακριβώς 40 ημέρες πριν από τη φρικτή Σταύρωσή Του στον λόφο του Γολγοθά και γι' αυτό όρισεν η Εκκλησία μας τον εορτασμό του (της) 40 ημέρες πριν από την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού;

   Ακολούθως παρατίθεται ένα τροπάριο τής 6ης Αυγούστου, στο οποίο περιγράφεται και παρουσιάζεται ποιητικώς, απλώς, πλήρως και κατανοητώς το καταπληκτικό γεγονός τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού.

6  Αυγούστου. Βύζαντος, Δοξαστικόν των Αίνων.

Παρέλαβεν ο Χριστός τον Πέτρον και Ιάκωβον και Ιωάννην

εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών

και έλαμψε το πρόσωπον αυτού ως ο ήλιος

τα δε ιμάτια αυτού εγένοντο λευκά ως το φως.

Και ώφθησαν Μωυσής και Ηλίας μετ' αυτού συλλαλούντες.

Και νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς.

Και ιδού φωνή εκ της νεφέλης λέγουσα.

Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ώ ευδοκησα,

αυτού ακούετε.

Κείμενο Γεωργίου Τ. Αλεξίου