Στα μαύρα χρόνια της
Τουρκοκρατίας όλοι σχεδόν οι εύφοροι αγροί της πατρίδας μας ανήκαν σε Τούρκους
Μπέηδες και Αγάδες. Αυτοί οι Αγαρηνοί αξιωματούχοι επισκέπτονταν τακτικά τα τεράστια
κτήματά τους κι επέβλεπαν τους πάμφτωχους Τούρκους χωρικούς και τους δουλοπάροικους
Έλληνες που εργάζονταν εκεί.
Κάποια ημέρα, ένας
Τούρκος μεγαλοκτηματίας πήγε στα χωράφια του για να ελέγξει τους υποτακτικούς
του που δούλευαν σ΄ αυτά σκληρά
και με ελάχιστες αποδοχές. Εκεί είδε έναν δουλοπάροικο Έλληνα και τον παρότρυνε
επιτακτικά να απαρνηθεί το γένος του και να τουρκέψει «για να ιδεί προκοπή». Αμέσως
τότε ο ευφυής Έλληνας έριξε ένα υποτιμητικό βλέμμα γεμάτο σημασία στους παρευρισκόμενους
ταλαίπωρους Τούρκους εργάτες γης και είπε με νόημα στο αφεντικό όλων τους. «Να
τουρκέψω, Αγά μου, αλλά να γίνω…Αλή Πασάς»...
Και από τότε η φράση
αυτή έγινε παροιμιακή και λέγεται έως σήμερα ευκαίρως στην περιοχή της Καστοριάς.
Σημείωση. Το παρόν Ιστόρημα είχε διηγηθεί στον
Γράφοντα προ ετών ο αείμνηστος φίλος του Παντελής Υφαντής.
Γ.Τ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου