Ο επιδιωκόμενος αποχριστιανισμός τής ελληνικής κοινωνίας αποτελεί μέγιστο ατόπημα. Η περίπτωση του λεγόμενου προσωπικού αριθμού.

     

    Το όνομα του κάθε ανθρώπου και δη του Χριστιανού είναι, ως γνωστόν, φορέας κι έκφραση μίας κύριας υψηλής ιδιότητάς του. Το όνομα Θεόφιλος π.χ., περιλαμβάνει την έννοια και δηλώνει σαφώς, ότι ο άνθρωπος που το κατέχει είναι, κι αν δεν είναι πρέπει να γίνει, φίλος του Θεού, δηλαδή αγαπημένο πνευματικό τέκνο Του. Αυτός είναι και ο λόγος που το Άγιον Πνεύμα, όταν επρόκειτο να γεννηθεί ο Χριστός, όρισε διά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ να λάβει ο τεχθείς από την Παναγία Υιός της το δηλωτικό όνομα Ιησούς, που σημαίνει Σωτήρας του Κόσμου. Αυτός επίσης είναι ο λόγος, που όσοι πρόκειται να καρούν Μοναχοί, καθώς και όσοι επίκειται να αλλάξουν θρησκεία, αλλάζουν προηγουμένως το όνομά τους και παίρνουν όνομα ταυτότητας και ιδιότητας απ’ τη νέα πίστη τους.

    Για τον ίδιο ακριβώς λόγο και «ο Άρχων του αιώνος τούτου», δηλαδή ο Διάβολος, προσπάθησε πριν από μερικά χρόνια διά των οργάνων του, και δυστυχώς το κατάφερε, να απαλείψει την αναγραφή τού χριστιανικού θρησκεύματος απ’ τις αστυνομικές ταυτότητες των Ορθοδόξων Ελλήνων. Για τον ίδιο λόγο προσπαθεί και τώρα να επιβάλει την αναγκαστική αντικατάσταση του βαπτιστικού ονόματος κάθε χριστοφόρου Έλληνα με έναν αριθμό, όπως ακριβώς αναφέρεται και περιγράφεται στο θεόπνευστο προφητικό Βιβλίο τής Αποκάλυψης του Ευαγγελιστού Ιωάννου (Αποκ. ιγ’, 16 – 17).

    

    Επομένως, και βάσει των ανωτέρω, όποιος «αξιωματούχος» σήμερα εν γνώσει του ή από ασυγχώρητη άγνοια προσπαθεί ευθέως διά πράξεων κι ενεργειών του ή, - που είναι και το χειρότερο -., επιδιώκει πλαγίως κι εμμέσως δι’ εσκεμμένων παραλήψεών του να καταστεί υποχρεωτική η αντικατάσταση τού προσωπικού ονόματος των Ελλήνων που έλαβαν κατά τη χριστιανική βάπτισή τους, με έναν «προσωπικό (= απρόσωπο) αριθμό, περιπίπτει σε μεγάλο αμάρτημα. Αυτός ο «ταγός», κατά την άποψη πολλών φωτισμένων Ιερωμένων, Μοναχών και Θεολόγων, ίσως διαπράττει το μόνο υπάρχον ασυγχώρητο αμάρτημα, αυτό τής «Βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος» (Μάρκ. γ’, 28 - 29), καθότι προσπαθεί ολοφάνερα και συμβάλλει αναμφίβολα στον αποχριστιανισμό τής ελληνικής Κοινωνίας, παρεμποδίζοντας τοιουτοτρόπως το μέγα έργο του Αγίου Πνεύματος, που είναι ο ευαγγελισμός τής Οικουμένης και δι’ αυτού η σωτηρία όλων των ανθρώπων.

Γιώργος Τ. Αλεξίου.