Μεταφορικός χαρακτηρισμός τού αγίου Δημητρίου ως βότρυος {: τσαμπιού σταφυλής) σε τροπάριο τής εορτής του (+ 26 Οκτωβρίου).

 

    Τα τροπάρια τής Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, και γενικώς όλοι οι λειτουργικοί και λοιποί ύμνοι της, εποιήθησαν από ταλαντούχους υμνογράφους και θεόπνευστους μελωδούς της κι ως εκ τούτου είναι και αναγνωρίζονται ως υψηλόπνοες ποιητικές δημιουργίες, κοινοποιητικές τών αληθειών και διδαχών τής πίστεώς μας. Αναγνωρίζονται επίσης (τα τροπάρια και οι ύμνοι) και ως ταμεία θεολογικών γνώσεων, και ως θησαυροί γλωσσικών δομών και λέξεων τής πλούσιας ελληνικής γλώσσας.

    Τα εν λόγω εκκλησιαστικά τροπάρια είναι γνωστόν τοις πάσι, ότι εμπεριέχουν υπέροχα καλολογικά στοιχεία κι εντυπωσιακά σχήματα λόγου, που είναι κοινά ή παρόμοια σε πολλά εξ αυτών, και που ευλόγως προκαλούν το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό των αναγνωστών και των ακροατών τους.

    Παραλλήλως όμως και ταυτοχρόνως, αρκετά απ’ αυτά τα τροπάρια έχουν κι από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους στοιχείο, που καθιστά το καθένα τους μοναδικό μέσα στο ανάλογο υμνολογικό σύνολο και που είναι, ένεκα τούτου, άξιο μελέτης και προβολής.

Ένα τέτοιο τροπάριο μοναδικό κι ενδιαφέρον, που ψάλλεται στους ιερούς ναούς μας κατά την 26η Οκτωβρίου κάθε έτους, ημέρα εορτής τού αγίου Δημητρίου, παρουσιάζεται ακολούθως σε κείμενο και σε ελεύθερη νοηματική του απόδοση.

Το τροπάριο

Κανών γ', Ωδὴ δ'. Ήχος δ'.

Ώριμον ως βότρυν σε μάκαρ Χριστός, θείας εξ αμπέλου δρεψάμενος, εναποθλίβει, Μαρτυρίου τοις ληνοίς· το καταρρεύσαν γλεύκος δε, μύρου θείαν βρύσιν ειργάσατο.

Νοηματική απόδοση το τροπαρίου.

Ο Χριστός, μακάριε (Δημήτριε), αφού σε τρύγησε απ’ το θεϊκό αμπέλι σαν ώριμο σταφύλι, σε έστυψε επάνω στους ληνούς {: στα πατητήρια) του Μαρτυρίου και το γλεύκος που έτρεξε το μετέτρεψε σε μύρο θεϊκής βρύσης.

Γ.Τ.Α.