Στο εικονοστάσι (ποίημα Ζωής Καρέλλη)

Σεμνὴ και αυστηρότατη, ως πρέπει

στη μέγιστη δόξα της,

ακόμα την αδεξιότητα κρατούσα παιδίσκης,

ενώ κάθεται στο θρονὶ

και στην αγκάλην έχει

Παιδίον νέον τον προ Αιώνων Θεόν,

μεγαλομάτα, η σιωπηλὴ Μητέρα

ακούει τους ύμνους και την ψαλμῳδία

της Μεγάλης προς Αυτὴν Παράκλησης.

Λόγια σπουδαία, δοξαστικά, πανίσχυρα,

της ασθενούς ανθρώπινης ικεσίας.

Τόση ομορφιά πώς να την αντέξεις;

Τόσο φως πώς να μη ζεις;

Ι.Β.

Μήτηρ Θεού η Πανύμνητος.
Υπέροχη τοιχογραφία στο βυζαντινό ναό
Αγίου Γεωργίου του Βουνού, Καστοριάς.
(14ος αιών).