Εντυπωσιακή επανάληψη της αντωνυμίας Συ {: Εσύ } {τριών πτώσεών της} σε Τροπάριο τής Εκκλησίας μας.

Οι βυζαντινοί ύμνοι περιλαμβάνουν στο έμμετρο κείμενό τους πολλά και ποικίλα καλολογικά στοιχεία και πλείστα σχήματα λόγου. Οι εκκλησιαστικοί ποιητές χρησιμοποίησαν τα στοιχεία αυτά για να τονίσουν και να δώσουν έμφαση στο υψηλό νόημα τού αντίστοιχου τροπαρίου, ή για να κάνουν σαφέστερη κάποια έννοιά του, (κατά περίπτωση). Στα εν λόγω σχήματα λόγου περιλαμβάνεται και η επανάληψη, η επαναφορά, η επάνοδος μέσα σε έναν ύμνο μιας λέξης, ή  μιας φράσης, ή ενός στίχου. Ένα τέτοιο θαυμαστό Τροπάριο, όπου επαναλαμβάνονται  τρεις πτώσεις τής προσωπικής αντωνυμίας "Συ" παρουσιάζεται ακολούθως: 

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ΄.

Εις γυναίκα Μάρτυρα.

Η Αμνάς Σου Ιησού, κράζει μεγάλη τη φωνή. Σε Νυμφίε μου ποθώ, και Σε ζητούσα αθλώ, και συσταυρούμαι και συνθάπτομαι τω βαπτισμώ Σου, και πάσχω δια Σε, ως βασιλεύσω συν Σοί, και θνήσκω υπέρ Σου, ίνα και ζήσω εν Σοι, αλλ' ως θυσίαν άμωμον, προσδέχου την μετά πόθου τυθείσάν Σοι. Αυτής πρεσβείαις, ως ελεήμων, σώσον τας ψυχάς ημών.

Γιώργος Τ. Αλεξίου

Βλέπε σχετικώς:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10209851773365832&set=a.2521145442788&type=3&theater&ifg=1