Σχολείο και φυσικό περιβάλλον. Κείμενο της κ. Έλενας Ζυγούρη, Σχολικής Συμβούλου Π.Ε. Καστοριάς.

Καστοριανές μαθητριούλες παίζουν με το χιόνι

Το σχολείο αποτελεί εξ ορισμού το διαμεσολαβητικό μηχανισμό ανάμεσα στους μαθητές και την κοινωνία, με αποστολή να τους εφοδιάσει με όλες εκείνες τις απαραίτητες γνώσεις και αξίες, οι οποίες θα τους επιτρέψουν να ενσωματωθούν σ’ αυτήν και να την προάγουν. Συνεπώς, το σχολείο πρέπει να υιοθετεί τις σύγχρονες, «προοδευτικές» γνώσεις και απόψεις για τα πράγματα. Μια τέτοια ιδέα «αιχμής» είναι και η ιδέα της προστασίας του περιβάλλοντος, την οποία επιβάλλεται να καλλιεργήσουν οι μαθητές ενσυνείδητα, διότι μέσω αυτής θα μπορέσουν να διαμορφώσουν ένα νέο ήθος, που θα αναγνωρίζει τη φύση ως αξία και δεν θα περιορίζεται απλώς στα οφέλη της προς τον άνθρωπο. Ένα ήθος το οποίο ίσως μπορέσει να μετασχηματίσει τη συμπεριφορά ολόκληρων κοινωνιών απέναντι στη βιόσφαιρα. Η εκπαίδευση είναι ουσιαστικός θεσμός, ο οποίος δύναται να διαμεσολαβήσει στην κοινωνία την ανάγκη για τις απαιτούμενες αλλαγές, προκειμένου να αναγνωριστούν οι διαφορετικές όψεις των περιβαλλοντικών προβλημάτων και να συνειδητοποιηθεί η ανάγκη για εθελοντική δράση.

Η προστασία του περιβάλλοντος είναι το αντικείμενο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Ο ιδιαίτερος αυτός κλάδος της γνώσης στοχεύει στην οικολογική γνώση, στη συνειδητοποίηση των περιβαλλοντικών προβλημάτων και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης, στην επίλυση τους με τρόπο αποτελεσματικό και, τελικά, στην οικοδόμηση μιας νέας συλλογικής πραγματικότητας, μέσα σε ένα βιώσιμο περιβάλλον και μια δημοκρατικότερη κοινωνία, η οποία θα βρίσκεται σε αρμονία με τη φύση και όχι σε σχέση εκμετάλλευσης και κακοποίησης…

Η Σχολική Σύμβουλος κ. Έλενα Ζυγούρη.

(Από το βιβλίο της Έλενας Φ. Ζυγούρη, Αξιολόγηση προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, Θεωρία και πράξη, εκδ. Τυπωθήτω, Αθήνα 2005, σελ. 23-24)

Αγαπάτε τα άνθη, αγαπάτε τα δάση.

(ποίημα)

Αγαπάτε τα άνθη, αγαπάτε τα δάση,

κάθε αγνό λουλουδάκι, κάθε πράσινο φύλλο

πού καλύτερον άλλον θε να βρείτε στην πλάση

και πιστότερο φίλο;

……………………………

Με λιγάκι νεράκι, λίγο χώμα και αέρα

ξεφυτρώνουν , βλαστάνουν και τον κόσμο στολίζουν

και σε μας ότι έχουν και σε μας νύχτα-μέρα

τη ζωή τους χαρίζουν.

…………………………..

Ξεκουράζει τα μάτια το γλυκό τους το χρώμα

μες’ του ήλιου τη λαύρα μας δροσίζει η σκιά τους

οι καρποί τους μας τρέφουν δίνει σφρίγος στο σώμα

το αγνό αρωμά τους.

…………………………

'Οταν μέσα στα δάση το νερό μουρμουρίζει

και γλυκά ψιθυρίζει μεσ’ στα φύλλα η αύρα,

η θλιμμένη ψυχή μας ανασταίνει, ελπίζει,

δεν τα βλέπει όλα μαύρα

……………………………

Ναι! μειδίαμα είναι του Θεού το λουλούδι

π’ όλο δρόσο και χάρη μεσ’ στον κάμπο προβάλλει

Ω! κανεν’ άλλο πλάσμα Ω! κανένα τραγούδι

δεν το φτάνει στα κάλλη

……………………………

Αγαπάτε τα άνθη, αγαπάτε τα δάση,

κάθε αγνό λουλουδάκι, κάθε πράσινο φύλλο

πού καλύτερον άλλο θε να βρείτε στην πλάση

και πιστότερο φίλο;

(Από τη Διάπλαση των Παίδων)

Το αναφερόμενο βιβλίο της κ. Έλενας Ζυγούρη.

Το Ενυδρείο Καστοριάς, όπου στεγάζεται  και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.

Μικρές μαθήτριες στο Ενυδρείο Καστοριάς.

Η κ. Έλενα Ζυγούρη (μέσον) σε πάνελ εισηγητριών
επιμορφωτικής Ημερίδας δασκάλων Καστοριάς.