Σημαντική εικόνα του Ιησού Χριστού {+ 16 Σεπτεμβρίου) στο μοναστήρι τής Παναγίας Κλεισούρας Καστοριάς και ένα ομοθεματικό της τροπάριο απ’ τον εορτασμό τής Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

 

    Στην περύπιστη και παλαίφατη ιερά μονή Γενεσίου τής Θεοτόκου Κλεισούρας Καστοριάς, όπου εγκαταβιώνει σήμερα μία ευλογημένη γυναικεία μοναστική Αδελφότητα, υπάρχει μία πολύ αξιόλογη εικόνα του Χριστού, έτ. 1786, στην οποίαν ο Κύριος παρουσιάζεται με δύο σημαντικές πνευματικές ιδιότητές Του, α) του Αμνού τού Θεού και β) του Καλού Ποιμένος. Η αναφερόμενη εικόνα είναι ομοθεματική και με ένα τροπάριο του οκταήμερου εορτασμού τής Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, που αρχίζει στις 14 Σεπτεμβρίου και λήγει με την απόδοση τής εν λόγω εορτής στις 21 Σεπτεμβρίου.

Το εν λόγω τροπάριο, καθώς και η νοηματική του απόδοση στη Νεοελληνική, παρουσιάζονται ακολούθως.

Στιχηρό Εσπερινού 16^ης Σεπτεμβρίου.

Ήχος β’.

...............

Ήρας, το πλανώμενον Σωτήρ, πρόβατον

επ' ώμων και τούτο, τω σω προσήξας

Πατρί, διά του τιμίου σου, και ζωηφόρου

Σταυρού, και Αγγέλοις ηρίθμησας,

εν Πνεύματι θεού ξύλον γαρ αντέθηκας,

αντί του ξύλου Χριστέ ον νυν ανυψούντες

εν πίστει, σε τον εν αυτώ υψωθέντα,

και ημάς υψώσαντα δοξάζομεν.

 Νοηματική απόδοση τού Στιχηρού στη Νεοελληνική.

..................

Σήκωσες στους ώμους σου, Σωτήρα Χριστέ,

το πλανεμένο πρόβατο

και το μετέφερες στο Θεό Πατέρα σου,

χάρις στον τίμιο και ζωηφόρο Σταυρό σου,

και το τοποθέτησες μαζί με τους Αγγέλους.

Με Πνεύμα Θεού αντικατέστησες

το ξύλο του δέντρου της παρακοής των Πρωτόπλαστων

με τον ξύλινο Σταυρό σου, του οποίου σήμερα

με πίστη τιμούμε την Ύψωση και δοξάζουμε εσένα

που υψώθηκες (σταυρώθηκες) σ’ αυτόν

και ακολούθως ύψωσες κι εμάς.

Γιώργος Τ. Αλεξίου.

 

13η μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη των εγκαινίων τού ναού Αναστάσεως τού Χριστού, Ιεροσολύμων. Απαραίτητος και ο διαρκής εγκαινισμός των Χριστιανών .

 

Η 13^η Σεπτεμβρίου του έτους 330 ή 335 είναι η ημερομηνία που εγκαινιάστηκε ο ναός τής Αναστάσεως τού Κυρίου Ιεροσολύμων, κι ένεκα τούτου εορτάζει και πανηγυρίζει κατά την ημέρα αυτήν ο εν λόγω πανίερος ναός, καθώς και όλοι οι ομώνυμοί του ναοί της Ορθοδοξίας. Ο εορτασμός των αναφερόμενων Εγκαινίων γίνεται (πρέπει να γίνεται) από τους πιστούς πρωτίστως και κυρίως με των εγκαινιασμό των ίδιων, δηλαδή με την εγκατάλειψη του παλαιού αμαρτωλού εαυτού τους και τη ριζική πνευματική ανακαίνισή τους. Ένα τροπάριο της Αγίας Εκκλησίας μας που περιλαμβάνει και κοινοποιεί τις προαναφερόμενες αλήθειες, υποδείξεις και προτροπές της προς όλους του Ορθόδοξους Χριστιανούς παρατίθεται ακολούθως στο βυζαντινό κείμενο και στη νεοελληνική νοηματική του απόδοση.

Στιχηρό ιδιόμελο των Εγκαινίων.

Ήχος πλ. β'.

Εγκαινίζεσθε αδελφοί· και τον παλαιόν άνθρωπον αποθέμενοι, εν καινότητι ζωής πολιτεύεσθε, πάσι χαλινόν επιθέντες, εξ ων ο θάνατος· πάντα τα μέλη παιδαγωγήσωμεν, πάσαν πονηράν του ξύλου βρώσιν μισήσαντες, και διά τούτο μόνον μεμνημένοι των παλαιών, ίνα φύγωμεν· Ούτως εγκαινίζεται άνθρωπος, ούτω τιμάται η των Εγκαινίων ημέρα.

 Νοηματική απόδοση τού Ιδιόμελου στη Νεοελληνική.

Να ανακαινίζεστε {= ανανεώνεστε} συνεχώς αδελφοί και να εγκαταλείπετε τις παλαιές ανθρώπινες αμαρτωλές συνήθειες, και να ζείτε την καινούργια εν Χριστώ ζωή, βάζοντας χαλινάρι σε όλες τις αμαρτίες, απ’ τις οποίες προέρχεται ο πνευματικός θάνατος. (Πρέπει) να παιδαγωγήσουμε όλα τα μέλη του σώματός μας και να μισήσουμε όλες τις διαβολικές απολαύσεις, και για τούτο αρκεί μόνον να θυμηθούμε τις παλαιές αμαρτίες μας για να ξεφύγουμε απ’ αυτές. Έτσι εγκαινίζεται {= ανανεώνεται} ο άνθρωπος κι έτσι τιμάται η εορτή των Εγκαινίων του ναού της Αναστάσεως.

(Γιώργος Τ. Αλεξίου).

Η θαυματουργή ουκρανική εικόνα του Αγίου Νικολάου τού Υγρού.

{Το ακολούθως παρατιθέμενο μεταφρασμένο κείμενο ελήφθη απ’ το διαδίκτυο}.

    Η εικόνα του αγίου «Νικολάου του Υγρού» πήρε αυτό το ασυνήθιστο όνομα από ένα θαύμα που συνέβη στο Κίεβο της Ουκρανίας.

    Κάποτε, ένα ζεύγος ευσεβών Ουκρανών περνούσε με βάρκα τον Δνείπερο ποταμό. Κατά τη διέλευση του ποταμού, η γυναίκα αποκοιμήθηκε και άθελά της το παιδάκι που κρατούσε στην αγκαλιά της έπεσε στα βαθιά νερά του Δνείπερου. Οι δυο γονείς έκαμαν προσπάθεια να βγάλουν το μωρό απ’ το νερό αλλά δεν το κατόρθωσαν. Μετά από μάταιες προσπάθειες να βρεθεί και να σωθεί το παιδί, οι γονείς σε απόγνωση στράφηκαν για βοήθεια στη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου, «έχοντας μεγάλη πίστη σε αυτόν».

    Η νύχτα ήταν έτοιμη να φύγει και το πρωί έγινε ένα θαύμα. Η udosvita άνοιξε ως συνήθως τον καθεδρικό ναό Palamar Sofia και ξαφνικά άκουσε την κραυγή ενός παιδιού. Έτρεξε στο voice και στις χορωδίες και κοντά στην εικόνα του αγίου Νικολάου είδε ένα βρεγμένο μωρό. Το θαύμα ανακοινώθηκε σε όλη την πόλη και λίγο μετά ήρθε στο ναό μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Ήρθε και ο πατέρας του παιδιού, το είδε και το αναγνώρισε, αλλά δεν πίστεψε τον εαυτό του και πήγε στη γυναίκα του. Η σύζυγος έτρεξε αμέσως στον καθεδρικό ναό, αναγνώρισε το παιδί της, και χωρίς να το αγγίξει, έπεσε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Νικολάου και προσευχήθηκε. Από εκεί και πέρα, η εικόνα ονομάστηκε Άγιος Νικόλαος ο Υγρός.

    Η θαυματουργή εικόνα του αγίου Νικολάου βρίσκεται στον καθεδρικό ναό σχεδόν χίλια χρόνια. Κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού πυρετού {!} μεταφέρθηκε στο εξωτερικό. Τώρα η εικόνα του Wonderworker βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες στο περιβάλλον τής Ουκρανικής μετανάστευσης.

Ксенія Валеріївна. Священник Іван Коліщак. Ікона святителя Миколая Мокрого.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής {+ 29 Αυγούστου} υπήρξε Πρόδρομος τού Χριστού εδώ στη Γη, αλλά και στον Άδη.

Τροπάρια απ’ τις ιερές Ακολουθίες τής 29^ης Αυγούστου, ημέρας μνήμης τής αποτομής τής τιμίας Κεφαλής του αγίου, ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού, Ιωάννου, με σημαντικές ανάλογες διδαχές της Εκκλησίας μας.

1)     Η ψυχή τού αγίου Ιωάννου Προδρόμου κατέβη μόνη της στον Άδη, χωρίς το νεκρό σώμα του.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μάς γνωστοποιεί και μας διδάσκει ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, αμέσως μετά τον σταυρικό Του θάνατο και τον ενταφιασμό Του στον Πανάγιο Τάφο, κατέβηκε στον Άδη ως όλον, δηλαδή με τη Θεότητά Του να είναι ενωμένη με το πανάγιο σώμα Του, κήρυξε στις ψυχές των νεκρών που βρίσκονταν εκεί και απελευθέρωσε από τα δεσμά του θανάτου τον Αδάμ, την Εύα, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και όλους όσοι τον πίστεψαν.

Στον Άδη επίσης κατέβηκε και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος μετά την Απότμηση τής τιμίας κεφαλής του, κατέβηκε όμως μόνον και μόνη η ψυχή του, χωρίς το νεκρό σώμα του, και προανήγγειλε στις εντός του ευρισκόμενες ψυχές των νεκρών την επικείμενη είσοδο εκεί τού Ιησού Χριστού, καθώς και το ανάλογο κήρυγμά Του.

    Ένα τροπάριο απ’ τις ιερές Ακολουθίες τής υπόψη μεγάλης εορτής σχετικό των προαναφερόμενων παρουσιάζεται ακολούθως.

Κανών α', ᾨδὴ η'. Ήχος πλ. δ'.

Τής Κεφαλής τού σώματος, εκτμηθείσης σου Πρόδρομε, η της σης σαρκός ψυχή ηγεμονεύουσα, εκ ταύτης διῄρητο, αλλ' η Θεότης εκ της σαρκός, του Εμμανουήλ ου διῃρέθη εντεύθεν, οστούν ου συνετρίβη του Θεού και Δεσπότου· διό υπερυψούμεν, αυτόν εις τους αιώνας.

2) Η Αποτομή τής κεφαλής τού Ιωάννου Προδρόμου έγινε κατά θεία οικονομία.

Η αποτομή εκ μέρους τού Ηρώδη τής τιμίας κεφαλής τού Ιωάννου Προδρόμου έγινε κατά θεία οικονομία, δηλαδή κατά παρέκκλιση από τους θείους και ανθρώπινους νόμους και κανόνες, ώστε να μεταβεί η ψυχή του στον Άδη και να προαναγγείλει στις ανθρώπινες ψυχές που βρίσκονταν εντός του την επακόλουθη έλευση σ’ αυτόν και το ανάλογο κήρυγμα τού Ιησού Χριστού.

Ένα τροπάριο που περιλαμβάνει την προαναφερόμενη άποψη του ιερού Υμνογράφου παρατίθεται παρακάτω.

    Κοντάκιον. Ήχος πλ. α'.

    Η του Προδρόμου ένδοξος αποτομή, οικονομία γέγονέ τις θεϊκή, ίνα και τοις εν Άδῃ του Σωτήρος κηρύξῃ την έλευσιν· θρηνείτω ουν Ηρῳδιάς, άνομον φόνον αιτήσασα· ου νόμον γαρ τον του Θεού, ου ζώντα αιώνα ηγάπησεν, αλλ' επίπλαστον πρόσκαιρον.

    

3) Σύντομη παρουσίαση τού κηρύγματος που έκανε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος στις ψυχές που βρίσκονταν στον Άδη.

    Κανών α', Ωδὴ η'. Ήχος πλ. δ'.

    Ο προδραμών του τόκου σου, και του θείου παθήματος, εν τοις κατωτάτοις, διὰ ξίφους γίνεται, Προφήτης και Άγγελος, και της εκεί εισόδου σου, ως φωνή του Λόγου, Ιωάννης κραυγάζων· Νεκροί τον ζωοδότην, τυφλοί τον φωτοδότην, αιχμάλωτοι τον ρύστην, Χριστὸν υπερυψούτε.

     Κανών α', Ωδὴ η'. Ήχος πλ. δ'

    Παρθενικής γεννήσεως, προσδραμών εκ στειρώσεως, νυν της εκουσίου, του τα πάντα κτίσαντος, υπήρξας σταυρώσεως, προοδευτής εκτμήσεως, της κεφαλικής, τοις εν τω, Άδῃ κραυγάζων· Νεκροὶ τον ζωοδότην, τυφλοί τον φωτοδότην, αιχμάλωτοι τον ρύστην Χριστόν υπερυψούτε.

     

Κανών α', Ωδὴ θ'. Ήχος πλ. δ'

    Φάραγξ μεν φύσις ταπεινή, ανυψώθη και βουνός τεταπείνωται, η του θανάτου οφρύς· φωνή βοώντος γαρ ανακέκραγεν, εν τοις ερήμοις του φωτός, του Άδου σκηνώμασι. Τας πύλας άρατε· Βασιλεύς γὰρ δυνατὸς εισελεύσεται.

     Κανών β', Ωδὴ θ', Ήχος πλ. δ'.

    Φωνή βοώντος έφυς ώ Βαπτιστά· εκ Προφήτου Προφήτης γαρ έλαμψας, εν τη ερήμῳ. Μετανοείτε πάσι βοών, και τον Ηρῴδην ήλεγξας, πράττοντα ασέμνως τα ασελγή· διὸ και τοις εν Άδῃ προέδραμες κηρύττων, την βασιλείαν του Θεού ημών.

     Στιχηρό. Ήχος πλ. δ'.

    Ώ της υπέρ νουν εκπλήξεως! των Προφητών η σφραγίς, ο επίγειος Άγγελος, πορνικής ορχήσεως, αναδείκνυται έπαθλον, η θεολόγος γλώσσα προπέμπεται, και τοις εν Άδῃ, Χριστού προάγγελος. Ώ της αρρήτου σου, προμηθείας Δέσποτα! δι' ής Χριστέ, σώσον τας ψυχάς ημών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

        Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Ο ασκητικός και μαρτυρικός βίος του αγίου Ιωάννoυ Προδρόμου {+ 29η Αυγούστου} (πρέπει να) εμπνέει και παραδειγματίζει όλους τους Χριστιανούς.

Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος με την ασκητική ζωή και το τρίχινο ένδυμά του κατανίκησε τ’ ανθρώπινα πάθη.

Χαρακτηριστικό Τροπάριο τής εορτής του {+ 29^η Αυγούστου}.

Κανών α', Ωδή ς'. Ήχος πλ. δ'.

Ερήμους περιπολών, θριξὶ καμήλου σκεπόμενος, τας μεν ως φωτολαμπές, κατῴκεις ανάκτορον, τας δε ως βασίλειον, περιφέρων κόσμον, των παθών κατεβασίλευσας.

Απόδοση του Τροπαρίου στη Νεοελληνική.

(Άγιε Ιωάννη Πρόδρομε), ζούσες και βάδιζες στις ερήμους φορώντας πτωχικό ένδυμα από τρίχες καμήλας, και τις μεν ερήμους τις κατοικούσες σαν να ήταν φωτεινό βασιλικό ανάκτορο το δε τρίχινο ένδυμα το φορούσες σαν να ήταν βασιλική χλαμύδα, κι έτσι (μ’ αυτόν τον τρόπο) καταπάτησες τα ανθρώπινα πάθη

Κείμενο.

    Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής του Χριστού μας είναι ό μέγιστος των Προφητών τής Παλαιάς Διαθήκης, συνάμα δε και ο μέγιστος των αγίων τής Καινής Διαθήκης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία θέσπισε και καθιέρωσε σημαντικές εορτές για τον εν λόγω μεγάλο άγιο, με σκοπό να τον ενθυμούμαστε κατ’ αυτές όλοι εμείς οι Χριστιανοί, να τον τιμούμε αναλόγως, και το κυριότερο, να παραδειγματιζόμαστε και να διδασκόμαστε από την ασκητική και μαρτυρική ζωή του, χάρις στην οποία κατανίκησε τ’ ανθρώπινα πάθη. Ο εν λόγω παραδειγματισμός πρέπει να ενδιαφέρει και να πραγματώνεται πρωτίστως απ’ τους Αρχιερείς, τους Κληρικούς και τους Μοναχούς μας, και ακολούθως απ’ τους πολιτικούς αξιωματούχους, τους επιφανείς κι εύπορους συμπολίτες μας και γενικώς απ’ όλους τους πιστούς.

Ως προς τον δηλούμενο παραδειγματισμό και την ακόλουθή του ανάλογη πραγμάτωση σημειώνονται τα εξής: Απ’ τους προαναφερόμενους Χριστιανούς, οι Αρχιερείς δεν πρέπει ν’ αποκτούν και να κατοικούν σε εξοχικά και πολυτελή “Ιερά Καθίσματα” και να διάγουν εκεί βίον χλιδάτον, για να μην αψηφούν τοιουτοτρόπως και περιφρονούν τον ασκητικό κι ένθεο βίο τού Τιμίου Προδρόμου, να μην σκανδαλίζουν τους πιστούς και να μην σχολιάζονται δικαίως και δυσμενώς απ’ αυτούς.

    Απ’ τους λοιπούς αναφερθέντες, οι μεν πολιτικοί και οι εύποροι πολίτες δεν πρέπει να αποκτούν πολλές οικίες, να μην κυκλοφορούν επιδεικτικά με πανάκριβα αυτοκίνητα και να μην φορούν και προβάλλουν στους “κοινούς θνητούς” τα πολυτελή τους ενδύματα και τα χρυσά κοσμήματα, οι δε πιστοί Χριστιανοί πρέπει να συνεχίσουν την σώφρονα και ολιγαρκή ζωή τους και να ευγνωμονούν τον Θεό γι’ αυτήν, καθώς και για όλες τις άλλες ευεργεσίες Του προς αυτούς.

Γιώργος Τ. Αλεξίου. 

Η Απόδοση τής εορτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου {: η επανάληψη τής εορτής και η λήξη της 8ήμερης διάρκειάς της}. + 23 Αυγούστου.

 

Η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας καθόρισε να εορτάζεται κατά την 23η Αυγούστου κάθε έτους, ήτοι 8 ημέρες μετά απ’ τη μεγάλη εορτή τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, η Απόδοση αυτής, δηλαδή η επανάληψή της και η λήξη του 8ήμερου εορτασμού της. Αντίστοιχη Απόδοση εορτής, δηλαδή ανάλογη παράταση – διάρκεια με την εξεταζόμενη τής εορτής τού 15Αύγουστου έχουν και άλλες μεγάλες εορτές της Εκκλησίας μας, όπως είναι το Πάσχα, τα Θεοφάνια και η Πεντηκοστή.

    Κατά το αναφερόμενο 8ήμερο διάστημα μετά τον 15αύγουστο η Εκκλησία μας δηλώνει εμφαντικά, και τονίζει και διδάσκει με τα τροπάρια των ιερών Ακολουθιών αυτών των ημερών, καθώς και με το κήρυγμα των Πατέρων και θεολόγων της, το υψηλό νόημα και τη βαρύνουσα σημασία που έχει για τους πιστούς η μεγάλη εορτή τής Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ένα τέτοιο διδακτικό τροπάριο, που ψάλλεται κατά την 17^η Αυγούστου, παρατίθεται ακολούθως σε κείμενο και σε νεοελληνική απόδοσή του.

Τροπάριον 17ης Αυγούστου. Κανών β', Ωδὴ θ'. Ήχος δ'.

Δεύτε οι πιστοί, τω τάφῳ προσέλθωμεν, της Θεομήτορος, και περιπτυξώμεθα, καρδίας χείλη όμματα μέτωπα, ειλικρινώς προσάπτοντες, και αρυσώμεθα, ιαμάτων, άφθονα χαρίσματα, εκ πηγής αενάου βλυστάνοντα.

Παρουσίαση του Τροπαρίου στη Νεοελληνική.

    Εμπρός, όλοι εμείς οι πιστοί Χριστιανοί, να μεταβούμε νοερώς στον πανάγιο τάφο τής Θεομήτορος, και να τον αγκαλιάσουμε και ν’ αποθέσουμε επάνω του με όρεξη, τής καρδιάς τα χείλη, τα μάτια και το μέτωπό και να λάβουμε ιάματα και άφθονα χαρίσματα απ’ την πνευματική πηγή που τ’ αναβλύζει ακαταπαύστως (: απ’ την Παναγία).

Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Η εορτή της Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού (+ 6 Αυγούστου) είναι κατεξοχήν εορτή τού θεϊκού Φωτός, «αδελφή» τής εορτής των Φώτων (+ 6 Ιανουαρίου).

   

 Το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού στο όρος Θαβώρ πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με τη διδασκαλία τής Εκκλησίας μας, 40 ημέρες πριν από τη λαμπροφόρο Ανάστασή Του, τής οποίας και αποτελούσε προάγγελο και προφανέρωση. Τετρακόσια χρόνια περίπου αργότερα, κατά τον 4^ο αιώνα μ.Χ., οικοδομήθηκε στο όρος Θαβώρ ένας λαμπρός ναός επ’ ονόματι τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίος εγκαινιάστηκε κάποια ημέρα 6 Αυγούστου. Εξ αυτής της ημερομηνίας εγκαινιασμού τού εν λόγω ναού, η Αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζεται έκτοτε η Μεταμόρφωση του Σωτήρος την 6^η Αυγούστου κάθε έτους. Όρισε επίσης να εορτάζεται σαράντα ημέρες αργότερά απ’ αυτήν την ημερομηνία, δηλαδή στις 14 Σεπτεμβρίου, η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που λογίζεται αντιπροσωπευτική κι εκφραστική τής Σταύρωσης και της Ανάστασης τού Κυρίου.

    Ακολούθως θα παρουσιαστούν πέντε Τροπάρια τής εορτής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, τα οποία δηλώνουν το πνευματικό περιεχόμενο και το νόημα αυτής της εορτής.

1)      Το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Σύντομη ποιητική παρουσίασή του.

Τροπάριο. Ήχος πλ. β'.

Πέτρῳ και Ιακώβῳ και, Ιωάννῃ, τοις προκρίτοις μαθηταίς σου Κύριε (...).

Νοηματική απόδοση του Τροπαρίου στη Νεοελληνική.

    Ιησού Χριστέ, κατά τη Μεταμόρφωσή σου στο όρος Θαβώρ παρουσίασες στους κορυφαίους μαθητές σου Πέτρον, Ιάκωβον και Ιωάννην τη δόξα τής θεϊκής σου μορφής, όταν έβλεπαν τα ιμάτιά σου να αστράφτουν σαν το φως και το πρόσωπό σου να λάμπει περισσότερο από τον ήλιο και μη αντέχοντας να παρατηρούν την αβάστακτη έλαμψή σου έπεφταν τυφλωμένοι στη γη. Άκουγαν δε τη φωνή του Θεού Πατρός να μαρτυρεί απ’ τον Ουρανό εσένα με τα λόγια, “Αυτός (ο Χριστός) είναι ο μονογενής μου Υιός και Σωτήρας του κόσμου”.

2)      Η εορτή τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού (+ 6 Αυγούστου) είναι κατεξοχήν εορτή τού θεϊκού Φωτός.

Τροπάριον Εξαποστειλάριον. Ήχος γ'.

    Φως αναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρὸς αγεννήτου, εν τω φανέντι φωτί σου, σήμερον εν Θαβωρίῳ, φως είδομεν τον Πατέρα, φως και το Πνεύμα, φωταγωγούν πάσαν Κτίσιν.

Νοηματική απόδοση του Εξαποστειλαρίου.

    Χριστέ Λόγε του Θεού, που είσαι Φως ίδιο ακριβώς με το Φως του αγέννητου Θεού Πατρός, κατά την εμφάνιση τού Φωτός σου σήμερα στο όρος Θαβώρ, αντιληφθήκαμε ως Φως τον Θεόν Πατέρα, ως Φως και το Πανάγιο Πνεύμα, να (που) φωταγωγούν ολόκληρη την Κτίση.

3)      Η Μεταμόρφωση τού Σωτήρος Χριστού αποτελούσε προφανέρωση τής Σταύρωσής Του και ήταν ενισχυτική των εκεί παρόντων τριών Μαθητών Του.

Τροπάριον Στιχηρόν τής εορτής. Ήχος δ’.

Προ του σου Σταυρού Κύριε, όρος ουρανόν εμιμείτο, (...).

Νοηματική απόδοση του Στιχηρού στη Νεοελληνική.

Πριν από τη Σταύρωσή σου Κύριε Χριστέ, το όρος Θαβώρ έγινε όμοιο με τον Ουρανό, μία νεφέλη απλώθηκε σαν σκηνή επάνω του. Και καθώς άλλαζε η μορφή σου και γινόταν φανερή απ’ τον Θεό Πατέρα η θεότης σου, ήταν παρόντες ο Πέτρος μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, όπως επρόκειτο να είναι  μαζί σου και στο μέλλον και στον καιρό τής παράδοσής σου στους Ιουδαίους, για να ιδούν τα θαυμάσιά σου και να μη δειλιάσουν απ’ τα παθήματά σου, τα οποία καταξίωσε μας να τα προσκυνήσουμε με ειρήνη, για το μέγα σου έλεος.

4)     

     Η Μεταμόρφωση τού Σωτήρος Χριστού ήταν (είναι) προτύπωση τής Ανάστασής Του.

Τροπάριο Δοξαστικὸν. Ήχος πλ. β’.

Προτυπών την Ανάστασιν την σην, Χριστέ ο Θεός, (...).

Νοηματική απόδοση του Δοξαστικού Τροπαρίου στη Νεοελληνική.

Θέλοντας να προτυπώσεις την Ανάστασή σου, Χριστέ Θεέ, παρέλαβες τους τρείς μαθητές σου, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και ανήλθες στο Θαβώρ. Κι ενώ εσύ άλλαζες μορφή, το όρος Θαβώρ σκεπαζόταν με φως. Τότε οι Μαθητές σου, Θεέ Λόγε, ξάπλωσαν στο έδαφος της γης, μη αντέχοντας να βλέπουν την απερίγραπτη μορφή σου. Οι άγγελοι σε διακονούσαν με φόβο και τρόμο, οι ουρανοί έφριξαν και η γη τρόμαξε βλέποντας επάνω στη γη τον Κύριο της δόξης.

 5)      Υπόδειξη - Συμβουλή τής Εκκλησίας προς τους πιστούς Χριστιανούς.

Τροπάριο. Ήχος β'.

    Φέγγει των αρετών, εκλάμποντες προσβώμεν, εν όρει τω αγίῳ, οψόμενοι την θείαν, Κυρίου Μεταμόρφωσιν.

Νοηματική απόδοση του Τροπαρίου στην Νεοελληνική.

Ακτινοβολούντες το φως των αρετών μας ας ανεβούμε στο νοητό άγιο όρος Θαβώρ για να ιδούμε τη θεϊκή Μεταμόρφωση του Κυρίου μας Χριστού.

 Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Σημειώσεις. 1η. Η νοηματική απόδοση των Τροπαρίων στη Νεοελληνική είναι του Γ.Τ.Α.

2^η.  Οι εδώ αναρτημένες φωτογραφίες ελήφθησαν από το διαδίκτυο.