Η εορτή της Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού (+ 6 Αυγούστου) είναι κατεξοχήν εορτή τού θεϊκού Φωτός, «αδελφή» τής εορτής των Φώτων (+ 6 Ιανουαρίου).

   

 Το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού στο όρος Θαβώρ πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με τη διδασκαλία τής Εκκλησίας μας, 40 ημέρες πριν από τη λαμπροφόρο Ανάστασή Του, τής οποίας και αποτελούσε προάγγελο και προφανέρωση. Τετρακόσια χρόνια περίπου αργότερα, κατά τον 4^ο αιώνα μ.Χ., οικοδομήθηκε στο όρος Θαβώρ ένας λαμπρός ναός επ’ ονόματι τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ο οποίος εγκαινιάστηκε κάποια ημέρα 6 Αυγούστου. Εξ αυτής της ημερομηνίας εγκαινιασμού τού εν λόγω ναού, η Αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζεται έκτοτε η Μεταμόρφωση του Σωτήρος την 6^η Αυγούστου κάθε έτους. Όρισε επίσης να εορτάζεται σαράντα ημέρες αργότερά απ’ αυτήν την ημερομηνία, δηλαδή στις 14 Σεπτεμβρίου, η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που λογίζεται αντιπροσωπευτική κι εκφραστική τής Σταύρωσης και της Ανάστασης τού Κυρίου.

    Ακολούθως θα παρουσιαστούν πέντε Τροπάρια τής εορτής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, τα οποία δηλώνουν το πνευματικό περιεχόμενο και το νόημα αυτής της εορτής.

1)      Το μέγα θαύμα τής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Σύντομη ποιητική παρουσίασή του.

Τροπάριο. Ήχος πλ. β'.

Πέτρῳ και Ιακώβῳ και, Ιωάννῃ, τοις προκρίτοις μαθηταίς σου Κύριε (...).

Νοηματική απόδοση του Τροπαρίου στη Νεοελληνική.

    Ιησού Χριστέ, κατά τη Μεταμόρφωσή σου στο όρος Θαβώρ παρουσίασες στους κορυφαίους μαθητές σου Πέτρον, Ιάκωβον και Ιωάννην τη δόξα τής θεϊκής σου μορφής, όταν έβλεπαν τα ιμάτιά σου να αστράφτουν σαν το φως και το πρόσωπό σου να λάμπει περισσότερο από τον ήλιο και μη αντέχοντας να παρατηρούν την αβάστακτη έλαμψή σου έπεφταν τυφλωμένοι στη γη. Άκουγαν δε τη φωνή του Θεού Πατρός να μαρτυρεί απ’ τον Ουρανό εσένα με τα λόγια, “Αυτός (ο Χριστός) είναι ο μονογενής μου Υιός και Σωτήρας του κόσμου”.

2)      Η εορτή τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Χριστού (+ 6 Αυγούστου) είναι κατεξοχήν εορτή τού θεϊκού Φωτός.

Τροπάριον Εξαποστειλάριον. Ήχος γ'.

    Φως αναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρὸς αγεννήτου, εν τω φανέντι φωτί σου, σήμερον εν Θαβωρίῳ, φως είδομεν τον Πατέρα, φως και το Πνεύμα, φωταγωγούν πάσαν Κτίσιν.

Νοηματική απόδοση του Εξαποστειλαρίου.

    Χριστέ Λόγε του Θεού, που είσαι Φως ίδιο ακριβώς με το Φως του αγέννητου Θεού Πατρός, κατά την εμφάνιση τού Φωτός σου σήμερα στο όρος Θαβώρ, αντιληφθήκαμε ως Φως τον Θεόν Πατέρα, ως Φως και το Πανάγιο Πνεύμα, να (που) φωταγωγούν ολόκληρη την Κτίση.

3)      Η Μεταμόρφωση τού Σωτήρος Χριστού αποτελούσε προφανέρωση τής Σταύρωσής Του και ήταν ενισχυτική των εκεί παρόντων τριών Μαθητών Του.

Τροπάριον Στιχηρόν τής εορτής. Ήχος δ’.

Προ του σου Σταυρού Κύριε, όρος ουρανόν εμιμείτο, (...).

Νοηματική απόδοση του Στιχηρού στη Νεοελληνική.

Πριν από τη Σταύρωσή σου Κύριε Χριστέ, το όρος Θαβώρ έγινε όμοιο με τον Ουρανό, μία νεφέλη απλώθηκε σαν σκηνή επάνω του. Και καθώς άλλαζε η μορφή σου και γινόταν φανερή απ’ τον Θεό Πατέρα η θεότης σου, ήταν παρόντες ο Πέτρος μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, όπως επρόκειτο να είναι  μαζί σου και στο μέλλον και στον καιρό τής παράδοσής σου στους Ιουδαίους, για να ιδούν τα θαυμάσιά σου και να μη δειλιάσουν απ’ τα παθήματά σου, τα οποία καταξίωσε μας να τα προσκυνήσουμε με ειρήνη, για το μέγα σου έλεος.

4)     

     Η Μεταμόρφωση τού Σωτήρος Χριστού ήταν (είναι) προτύπωση τής Ανάστασής Του.

Τροπάριο Δοξαστικὸν. Ήχος πλ. β’.

Προτυπών την Ανάστασιν την σην, Χριστέ ο Θεός, (...).

Νοηματική απόδοση του Δοξαστικού Τροπαρίου στη Νεοελληνική.

Θέλοντας να προτυπώσεις την Ανάστασή σου, Χριστέ Θεέ, παρέλαβες τους τρείς μαθητές σου, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και ανήλθες στο Θαβώρ. Κι ενώ εσύ άλλαζες μορφή, το όρος Θαβώρ σκεπαζόταν με φως. Τότε οι Μαθητές σου, Θεέ Λόγε, ξάπλωσαν στο έδαφος της γης, μη αντέχοντας να βλέπουν την απερίγραπτη μορφή σου. Οι άγγελοι σε διακονούσαν με φόβο και τρόμο, οι ουρανοί έφριξαν και η γη τρόμαξε βλέποντας επάνω στη γη τον Κύριο της δόξης.

 5)      Υπόδειξη - Συμβουλή τής Εκκλησίας προς τους πιστούς Χριστιανούς.

Τροπάριο. Ήχος β'.

    Φέγγει των αρετών, εκλάμποντες προσβώμεν, εν όρει τω αγίῳ, οψόμενοι την θείαν, Κυρίου Μεταμόρφωσιν.

Νοηματική απόδοση του Τροπαρίου στην Νεοελληνική.

Ακτινοβολούντες το φως των αρετών μας ας ανεβούμε στο νοητό άγιο όρος Θαβώρ για να ιδούμε τη θεϊκή Μεταμόρφωση του Κυρίου μας Χριστού.

 Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Σημειώσεις. 1η. Η νοηματική απόδοση των Τροπαρίων στη Νεοελληνική είναι του Γ.Τ.Α.

2^η.  Οι εδώ αναρτημένες φωτογραφίες ελήφθησαν από το διαδίκτυο.

Λαϊκή ρήση - Γνωμικό: «Εάν δεν ήμουν αυτός που είμαι, δεν θα ήθελα να είμαι Βουλευτής» ( ! )

 

    Πριν από μερικά χρόνια ένας επιφανής Βουλευτής των Αθηνών, όταν αρρώστησε πολύ βαριά και κατάλαβε ότι επρόκειτο να πεθάνει, ζήτησε από τους συγγενείς του να γίνει η κηδεία του σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο και να είναι πολιτική και απλή. Στην εύλογη ερώτησή τους «γιατί να μην τον κηδέψουν με το εκκλησιαστικό τυπικό και με την απόδοση των ανάλογων τιμών», έδωσε την εξής αποστομωτική απάντηση: «Διότι συχάθηκα τον εαυτό μου για τις πάμπολλες αδικίες που έχω διαπράξει ως Βουλευτής κατά φτωχών εργατών, ταπεινών αγροτών και αδύναμων συμπολιτών μου, {: ρουσφετολογικοί διορισμοί στο δημόσιο πάρα πολλών ανίκανων ψηφοφόρων του κ.ά.), καθώς και για τις αναρίθμητες φοβερές και δίκαιες κατάρες που έχω εισπράξει απ’ αυτούς που αδίκησα κατάφορα και απ’ τους συγγενείς τους».

Όπως είναι τοις πάσι γνωστό και κατανοητό, ο διορισμός – ρουσφέτι από κάποιον αχαρακτήριστο Βουλευτή ενός σχετικώς ανάξιου και ανίκανου και συνήθως εύπορου νεαρού στο Ελληνικό Δημόσιο γίνεται εις βάρος ενός άλλου άξιου, άπορου και ικανού νέου, είναι δε μία πολύ μεγάλη αδικία κι ένα διαρκές και βαρύ αμάρτημα. Ο εν λόγω Βουλευτής μ’ αυτήν την άτιμη πράξη του «καταδικάζει» αναλόγως ένα τίμιο και άξιο Ελληνόπουλο για όλη του τη ζωή και «βολεύει» έναν παρατρεχάμενο ψηφοφόρο του.

    Συναφής με την προαναφερόμενη αντίδραση των αδικηθέντων και αδικούμενων πολιτών από Βουλευτή, Υπουργό, Δήμαρχο κ.λ.π. είναι και το περιεχόμενο των ακολούθως παρουσιαζόμενων δύο στίχων απ’ το βιβλίο «Ψαλμοί» τής Αγίας Γραφής:

Ψαλμός τού Δαυίδ κζ’ (27^ος), στίχ. 4 & 5. (απόδοση στη Νεοελληνική).

«Δώσε, Κύριε (Θεέ μας), σ’ αυτούς σύμφωνα με τα έργα τους, σύμφωνα με την πονηρία και την πανουργία των εγκληματικών τους σχεδίων και ενεργειών. Δώσε σ’ αυτούς σύμφωνα με τα κακά έργα τους, που διαπράττουν με τα ίδια τους τα χέρια. Πλήρωσέ τους και ανταπόδωσέ τους ως μισθό και ποινή αυτό, που αρμόζει στις αμαρτωλές πράξεις τους.

Διότι αυτοί δεν θέλησαν να μελετήσουν και κατανοήσουν τα έργα της παντοδυναμίας και δικαιοσύνης του Κυρίου, τα έργα των χειρών Του. Θα τους κατακρημνίσεις, θα τους αφήσεις στο χώμα συντετριμμένους και δεν θα τους ανεγείρεις ποτέ πλέον.

Σημείωση. «Ο βουλευτής, ο Δήμαρχος, κ. ά. και να μην θέλει να αδικήσει θα αδικήσει». (Λαϊκή παροιμία).

Γιώργος Τ. Αλεξίου.