Το Μνημείο 11 γενναίων ανδρών της Χωροφυλακής, που έπεσαν υπέρ Πατρίδος στη Μικρολίμνη Πρεσπών την 7η και 8η Μαΐου 1947.

Το αρχαιοπρεπές ανάγλυφο του εθνικού Μνημείου.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.  Προκόπης Παυλόπουλος τέλεσε την Κυριακή 27 Αυγούστου 2016 στη Μικρολίμνη Πρεσπών τα αποκαλυπτήρια μνημείου για τον αρχιφύλακα Ηλία Κωστένη, που φονεύτηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 2013 κατά τη διάρκεια περιπολίας του στη Μικρή Πρέσπα από πυρά Αλβανών κακοποιών. Δίπλα ακριβώς απ’ το εν λόγω Μνημείο βρίσκεται ένα άλλο σημαντικότατο εθνικό Μνημείο, με τον κοινό και σεπτό τάφο 11 γενναίων ανδρών της Ελληνικής Χωροφυλακής, οι οποίοι έπεσαν την 7^η και 8^η Μαΐου 1947 ηρωϊκώς μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος, κι εναντίον πολυάριθμων ερυθρών ανταρτών.

Ακολούθως παραθέτουμε, χάριν όλων των ενδιαφερόμενων αναγνωστών τού παρόντος Ιστολογίου, σύντομη ομιλία που εκφώνησε την 1^η Ιουνίου 2012 στο εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο αυτών των Χωροφυλάκων ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Νομού Φλώρινας κ. Δ. Σημαιοφορίδης, η οποία (ομιλία) αναφέρεται στον ηρωικό θάνατό τους. Το κείμενο της ομιλίας είναι αναρτημένο κι ελήφθη απ’ το Διαδίκτυο:

Το σεπτό κοινοτάφιο των 11 ηρώων Χωροφυλάκων
στη Μικρολίμνη Πρεσπών.

“Τα χρόνια πέρασαν και δυστυχώς η πολιτεία ξεχνάει εύκολα. Ξεχνάει αυτούς που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, μαχόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδος. Θυσιάστηκαν συμπατριώτες μας για να είμαστε σήμερα όλοι εμείς ελεύθεροι.

Μπορεί τα χρόνια να περνούν και η κρατική μνήμη να ασθενεί, όμως τα συναισθήματα, η μνήμη της τοπικής κοινωνίας μας, φορέων και απλών ανθρώπων, διατηρούνται ακμαία. Οι τελευταίοι μπορεί να συγχωρούν αλλά δεν λησμονούν, θυμούνται πάντα αυτούς που έχυσαν το αίμα για τα άγια χώματα της Πατρίδος μας και αυτό είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο, καθόσον οι νέες γενιές δεν θα ξεχάσουν τόσο εύκολα τα παλικάρια εκείνα που έπεσαν στα πεδία των μαχών για του Χριστού την πίστη την Αγία και για της Πατρίδος την ελευθερία.

Ευλαβείς προσκυνητές του σημερινού μνημοσύνου, συγγενείς των πεσόντων Αγωνιστών Νεκρών, επιζήσαντες συμπολεμιστές των Νεκρών, αν κάποτε ένας ομιλητής προσπαθούσε με σχήματα λόγου να υμνήσει έναν αγώνα ηρώων, μία θυσία νεκρών και να στολίσει το λόγο του με την Αθανασία τους για να γίνει αρεστός στο ακροατήριο, σήμερα δεν φτάνουν μόνον αυτά. Χρειάζεται ο ομιλητής θάρρος, δύναμη τόλμη και ψυχική αντοχή για να εκφωνήσει σε ένα τέτοιο μνημόσυνο, μια ομιλία που είναι γεμάτη συγκίνηση για αυτήν την εθελοθυσία στη Μικρολίμνη ηρώων αγωνιστών, που έπεσαν για Πίστη - Πατρίδα – Ελευθερία, για να μην περάσει ο Κομουνισμός.

Η επιτάφια πλάκα με τον Σταυρό και
τα ονόματα των πεσόντων Χωροφυλάκων.

Κυρίες και Κύριοι ο Θουκυδίδης, αυτός ο μέγιστος Ιστορικός της αρχαιότητας είπε: “Αφού πιστέψετε ότι η ευτυχία έγκειται στην ελευθερία, η δε ελευθερία στην ανδρεία, τότε να μην αποφύγετε τους πολεμικούς κινδύνους”. Αυτό ακριβώς έπραξαν όλοι οι ορθοφρονούντες Έλληνες με την εθελοθυσία τους και την ανδρεία τους. Αντιστάθηκαν στην βία του ολοκληρωτισμού, δίνοντας την ζωή τους για τον πολυτιμότερο αγώνα την ελευθερία. Το μνημόσυνο αυτό δεν είναι έναυσμα (αφορμή) μίσους, ούτε ανάξεση πληγών ενός παρελθόντος αμαρτωλού και αιματοβαμμένου. Οι Έλληνες πατριώτες τιμούν δεν μισούν και συγχωρούν. Ενθυμούνται δεν εκδικούνται και αποδίδουν το ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης σε όλους εκείνους που πρόταξαν τα στήθη τους και έπεσαν την 7η και 8η Μαΐου 1947, αλλά και παλιότερα, και ύστερα 1946 - 1949. Ο διχασμός, το μίσος ανήκει σε άλλους χώρους.

Κυρίες και Κύριοι, τους δεσμούς της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας σφυρηλατεί η εθνική μνημοσύνη. Δεν πρέπει να διαστρεβλώνεται η ιστορική αλήθεια των γεγονότων της εποχής εκείνης. Μας λένε αλήθειες απαντάμε ΝΑΙ. Όχι όμως δικαίωση. Καμία δικαιολογία, σκοπιμότητα δεν πρέπει να καλύψει τα πρωτοφανή εκείνα φρικτά εγκλήματα εις βάρος όχι μόνον των ενόπλων αγωνιστών αλλά και των αμάχων, των γυναικόπαιδων και ακόμη τα μαρτύρια που υπέστησαν χιλιάδες όμηροι πατριώτες. Ας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και με τις δεήσεις των ιερωμένων στον Ύψιστο και την προσευχή την δική μας στο σημερινό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεων των ψυχών τους. Ας αντλήσουμε από την δική τους εθελουσία τη δύναμη, το κουράγιο για το καλό της Πατρίδος μας. Αλλά και σαν προοδευτικοί Έλληνες πολίτες ας δείξουμε πώς ξέρουμε να τιμούμε τους νεκρούς μας αλλά και να συγχωρούμε τους αντιπάλους μας και όταν έτσι νιώσουμε δικαιούμαστε να πούμε τους νεκρούς αγωνιστές του χωριού Μικρολίμνης:

Η σημαία της Ελληνικής Χωροφυλακής

Τιμή και Δόξα Αθάνατη, σε εσάς που δεν πεθάνατε, μα ζείτε μέσα στην ψυχή μας, και που ο θάνατός σας έγινε σμαράγδι λαβωματιάς, θρύλος η αντρειοσύνη σας και η ελευθερία σας λεύτερο τραγούδι. Αθάνατοι νεκροί. Η ανοιξιάτικη γη του 1947 που την ποτίσατε με το άλικο αίμα σας, θ’ ανθίζει τα αγρολούλουδά της, για να σκορπά το άρωμα της εθελουσίας θυσίας σας, της ανδρείας σας σε όλη την Ελλάδα Τι και αν καιροί στον τάφο σας εφύτρωσαν χορτάρια, θα μείνετε στην μνήμη μας Αιώνια Παλικάρια. Αιωνία η μνήμη σας”.

Γραμματόσημο της τότε εποχής

Ο θυρεός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Βιβλίο περιλαμβάνον την εθνοσωτήριο
δράση της Χωροφυλακής
κατά την περίοδο 1940 - 1950.

Εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο στο Βίτσι πεσόντων στρατιωτών μας κατά τον Ανταρτοπόλεμο (έτη 1946-49). Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Άποψη του χώρου του μνημείου Βιτσίου
 κατά την εθνικοθρησκευτική εκδήλωση.

Γράφει ο Γιώργος Αλεξίου

Την Κυριακή 28 Αυγούστου 2016 τελέστηκε στην κορυφή του όρους Βίτσι (υψ. 2128 μ.) το καθιερωμένο εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο των χιλιάδων ηρωικών ανδρών των Ενόπλων Δυνάμεών μας, Αξιωματικών και οπλιτών, που έπεσαν για την Πατρίδα κατά τον επάρατο Ανταρτοπόλεμο (έτη 1946-1949). Την εν λόγω σεπτή εκδήλωση παρακολούθησαν με θρησκευτική κατάνυξη, εθνικό παλμό κι έντονο ενθουσιασμό 2 – 3 χιλιάδες λεοντόκαρδοι Πατριώτες, που κατέφθασαν εκεί από κάθε γωνιά της Ελλάδος. Όλοι αυτοί οι πολυάριθμοι επισκέπτες – προσκυνητές ήλθαν στο υπόψη αιματοβαμμένο βουνό της Καστοριάς, για ν’ αποτίσουν ελάχιστο φόρο τιμής στα γενναία παλικάρια μας, που θυσίασαν τη ζωή τους στην ακριτική Ορεστίδα για την ελευθερία και τη δημοκρατία της πατρίδας μας, πολεμώντας τους ερυθρούς αντάρτες και τους λοιπούς θιασώτες της καθολικώς απαξιωμένης πλέον «Δικτατορίας του Προλεταριάτου». Μεταξύ των εν λόγω επισκεπτών – προσκυνητών ήταν και πολλά τέκνα ηρώων στρατιωτών περιόδου 1946 - 1949, οι οποίοι πολέμησαν με αυτοθυσία στο Βίτσι και τον Γράμμο εναντίον των αφρόνων ανταρτών. Ήταν επίσης ο καστοριανός ευρωβουλευτής κ. Ελευθέριος Συναδινός, και αρκετοί Στρατηγοί και άλλοι Αξιωματικοί ε.α.

Ο ναός μνήμης της αποτομής της κεφαλής
του αγίου Ιωάννου Προδρόμου.
Πανηγυρίζει την 29η Αυγούστου.

Η παρουσιαζόμενη εθνικοθρησκευτική εκδήλωση άρχισε με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, καθώς και του ιερού μνημοσύνου των πεσόντων ανδρών του εθνικού μας Στρατού, στον εκεί υπάρχοντα και κατ’ αυτήν και την επομένη ημέρα πανηγυρίζοντα ιερό ναό του Τιμίου Προδρόμου και του Αγίου Γεωργίου του Ελευθερωτή (+ 29 Αυγούστου, μνήμη αποτομής της τιμίας κεφαλής Ιωάννου Βαπτιστού). Συνεχίστηκε (η εκδήλωση) με Επιμνημόσυνη Δέηση υπέρ των πεσόντων στρατιωτών μας από έναν απλό και ταπεινό ιερέα και με σχετική ομιλία του Υποστράτηγου ε.α κ. Ηλία Τζωρτζόπουλου. Έκλεισε δε (η εκδήλωση) με την κατάθεση πολλών στεφάνων δάφνης στο επιτόπιο επιβλητικό Μνημείο και με την ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου, και βεβαίως με την υπόσχεση όλων όσων παρευρεθήκαμε σ’ αυτήν, ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και θα τιμούμε εσαεί τους ήρωες πεσόντες Στρατιώτες περιόδου 1946-1949, στους οποίους η Πατρίδα μας, και ιδιαίτερα η Μακεδονία, οφείλει τη σωτηρία της απ’ τα νύχια του Κομμουνισμού, και στους οποίους οφείλουμε όλοι τη μεταπολεμική πρόοδο κι ευημερία μας.

Το εθνικό μνημείο του Βιτσίου
κατά το εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο.

Κλείνοντας την περιγραφή τής εθνικοθρησκευτικής εκδήλωσης που έγινε στην κορυφή του Βιτσίου την 28 Αυγούστου 2016, σημειώνουμε, ότι οργανώθηκε απ’ την Πανελλήνια Ένωση των Αποστράτων Αξιωματικών του Στρατού μας, και πιο συγκεκριμένα, απ’ το τοπικό παράρτημα Καστοριάς, του οποίου προΐσταται ο Υποστράτηγος ε.α κ. Ηλίας Τζωρτζόπουλος, και ότι ήταν (η εκδήλωση) άκρως επιτυχής.

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Στο Προσκλητήριο των Πεσόντων Στρατιωτών μας αναφέρθηκε ο παρακάτω αριθμός αυτών:

1)      Πεσόντες Αξιωματικοί και οπλίτες των Εθνικών μας Δυνάμεων στις μάχες Βιτσίου και Γράμμου κατά την διετία 1948 – 1949.

Αξιωματικοί Στρατού ξηράς: ….. 291

Οπλίτες Στρατού Ξηράς: ….. 4.504

Αξιωματικοί Αεροπορίας: ….. 8

Οπλίτες Αεροπορίας: ….. 1

Αξιωματικοί και οπλίτες Χωροφυλακής: ….. 25

Συνολο: ….. 4.829

2)      Πεσόντες άνδρες των Εθνικών μας Δυνάμεων καθ’ όλη την περίοδο του Συμμοριτοπόλεμου:

Αξιωματικοί Στρατού: ….. 1.198

Οπλίτες Στρατού: ….. 14. 871

Αξιωματικοί Αεροπορίας: ….. 38

Οπλίτες Αεροπορίας: ….. 6

Αξιωματικοί Χωροφυλακής: ….. 125

Οπλίτες Χωροφυλακής: ….. 1.500

Σύνολο πεσόντων: ….. 17.738

Οι σύνναοι άγιοι, Ιωάννης ο Πρόδρομος
και άγιος Γεώργιος ο Ελευθερωτής
στο ναό του Βιτσίου.

Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων των πεσόντων γενναίων Στρατιωτών μας κατά τον καταστροφικό Ανταρτοπόλεμο κι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.

Ο ιερός ναός του Τιμίου Προδρόμου
και το αιματοβαμμένο όρος Μάγκοβιτς.

Σημείωση: Κατά τη διάρκεια της περιγραφόμενης εθνικής εκδήλωσης ακούστηκαν έντονες διαμαρτυρίες και συνθήματα κατά του κόμματος της Ν.Δ. και της εκεί παρευρισκόμενης βουλευτού Ν.Δ. Καστοριάς κ. Μαρίας Αντωνίου. Όπως δήλωσαν πολλοί απ’ τους διαμαρτυρόμενους και αγανακτισμένους πολίτες, οι αποδοκιμασίες και τα συνθήματα εκτοξεύτηκαν κατά του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, επειδή κατά την πολυετή περίοδο που αυτό κυβερνούσε τη χώρα μας ανέχτηκε τους ιθύνοντες του λεγόμενου «Πάρκου Εθνικής Συμφιλίωσης (sic)» Γράμμου, που ανήκει στη Βουλή των Ελλήνων και χρηματοδοτείται απ’ το υστέρημα τού δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού, να οργανώνουν και να πραγματοποιούν στις πολυτελείς εγκαταστάσεις του δαπανηρές φιλοξενίες “συντρόφων” και ανιστόρητες ομιλίες τους σε ελάχιστο ακροατήριο.

Ο όσιος Παΐσιος ο αγιορείτης, που υπήρξε
 γενναίος στρατιώτης κατά τον Ανταρτοπόλεμο.
Εικόνα του στο ναό του Βιτσίου.

Ο υποστράτηγος ε.α κ. Ηλίας Τζωρτζόπουλος,
που ήταν ο κύριος ομιλητής στην εκδήλωση.

Ένας απλός και ταπεινός ιερέας της Καστοριάς
τελεί το μνημόσυνο των πεσόντων στρατιωτών μας.

Άριστοι πατριώτες από την Καστοριά
παρόντες στο Μνημόσυνο  του Βιτσίου.

Ο Συνταγματάρχης ε.α. των ΛΟΚ κ. Πλάτων Συναδινός
ομιλεί για την κατάληψη του Βιτσίου απ' τη Μονάδα του 
(Α΄ Μοίρα Καταδρομών) κατά το έτος 1948.

Το θρυλικό Μάγκοβιτς.

Άξιος Μοναχός παρών στην εκδήλωση.

Ο δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου
εμπρός στο εθνικό Μνημείο του Βιτσίου.

Ο καστοριανός ευρωβουλευτής κ. Ελευθέριος Συναδινός
μετά την κατάθεση στεφάνου του στο Μνημείο Βιτσίου.

Αναμνηστική φωτογραφία
με απογόνους Μακεδονομάχων.

Ο ιερός ναός του Τιμίου Προδρόμου στο αιματοβαμμένο όρος Βίτσι. Πανηγυρίζει την 29η Αυγούστου.

Ο ναός του Τιμίου Προδρόμου στο Βίτσι.
Πανηγυρίζει την 29η Αυγούστου.

Επί μία τριετία, απ’ το 1946 κι έως το 1949, ο εθνικός μας στρατός πολεμούσε με απαράμιλλη τόλμη και γενναιότητα τους ερυθρούς αντάρτες σε ολόκληρη την επικράτεια τής μαρτυρικής πατρίδας μας. Αυτός ο πολύνεκρος ανταρτοπόλεμος έληξε την 29^η Αυγούστου 1949 με την οριστική ήττα των αφρόνων ανταρτών στο Βίτσι και τον Γράμμο.

Η 29 Αυγούστου 1949 ήταν λοιπόν η τελευταία ημέρα του επάρατου ανταρτοπολέμου και ημέρα νίκης και θριάμβου του γενναίου στρατού μας. Ήταν επίσης και είναι η ημέρα μνήμης της αποτομής της τιμίας κεφαλής του αγίου Ιωάννου Προδρόμου. Αυτός ο συγχρονισμός (: χρονική ταύτιση) της αναφερόμενης θρησκευτικής εορτής και της τελικής και νικηφόρας μάχης του εθνικού μας στρατού στο Βίτσι και τον Γράμμο ασφαλώς δεν ήταν τυχαίος. Θεωρήθηκε, πολύ ορθώς, απ’ τους ήρωες πολεμιστές εκείνης της περιόδου, καθώς και απ’ όλους τους δημοκράτες Έλληνες, ότι ήταν δηλωτικός της αμέριστης βοήθειας που παρείχε κατά την υπόψη φοβερή τριετία ο Τίμιος Πρόδρομος στον σκληρά αγωνιζόμενο εθνικό μας στρατό.

Ο ναός του Τιμίου Προδρόμου στο Βίτσι.
Δεξιά διακρίνεται το αιματοβαμμένο όρος Μάγκοβιτς

Έχοντας υπόψη οι προαναφερόμενοι γενναιόφρονες Έλληνες αυτό το γεγονός έταξαν τότε στον Τίμιο Πρόδρομο να οικοδομήσουν μετά τον πόλεμο στην κορυφή του Βιτσίου έναν ιερό ναό εις μνήμην της αποτομής της τιμίας κεφαλής του, και παράλληλα εις μνημόσυνο των χιλιάδων στρατιωτών μας που έπεσαν εκείνη την περίοδο υπέρ πατρίδος. Κι έτσι έγινε. Περί το έτος 1980, ο τότε Μητροπολίτης Καστοριάς Γρηγόριος ο Β΄ θεμελίωσε δίπλα στο υπάρχον Εθνικό μνημείο Βιτσίου έναν ιερό ναό του Τιμίου Προδρόμου, τον οποίον όμως δεν πρόλαβε να αποπερατώσει λόγω του ξαφνικού θανάτου του.

Αρκετά χρόνια αργότερα, την 26^η Ιουνίου 2010, ο νυν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστοριάς κ.κ. Σεραφείμ τέλεσε στην ίδια επίκαιρη θέση τα θυρανοίξια ενός νέου ιερού ναού, προς τιμήν βεβαίως του αγίου Ιωάννου Προδρόμου, καθώς και του αγίου Γεωργίου Ελευθερωτή, κι επίσης εις αιώνιο μνημόσυνο των ηρωικώς πεσόντων ανδρών του εθνικού μας στρατού κατά τον ανταρτοπόλεμο. Ο ναός αυτός, όπως είναι φυσικό, εορτάζει κάθε φορά που εορτάζει ο πάτρωνας του άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, πανηγυρίζει δε, με τη συμμετοχή χιλιάδων προσκυνητών του, την 29^η Αυγούστου εκάστου έτους, για τους βασικούς λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Κάποτε επισκέφτηκαν τον πρώην Μητροπολίτη Φλωρίνης και ήδη μακαριστόν κυρόν Αυγουστίνο Καντιώτη συγγενείς των φονευθέντων ανταρτών που είναι θαμμένοι σε ομαδικό τάφο της Φλώρινας και παραπονέθηκαν επειδή τελούσε στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο της ίδιας πόλης και στο εθνικό μνημείο της κορυφής του Βιτσίου αρχιερατικό μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων στρατιωτών μας. Τους απάντησε ως εξής: “Βάλτε κι εσείς Σταυρό επάνω στους τάφους των συγγενών σας ανταρτών κι εγώ θα τελέσω αμέσως και σ’ αυτούς ανάλογο μνημόσυνο” (Γ.Τ.Α.).

Η αποτομή της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου
(+ 29 Αυγούστου). Τοιχογραφία έτ. 1727
σε ναό της Καστοριάς.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης
κυρός Αυγουστίνος Καντιώτης.

Τέλεση ιερού μνημοσύνου στο εθνικό μνημείο Βιτσίου.

Απόγονοι Μακεδονομάχων
στο μνημείο του Βιτσίου

Εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο στο Βίτσι.

Η αρχαιοελληνική επιγραφή
στο εθνικό μνημείο του Βιτσίου.

Το μεταβυζαντινό μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου στην Εράτυρα Κοζάνης (ιδρύθηκε πριν το έτος 1600).

Ο ναός του Αγίου Αθανασίου, έτ. 1797,
καθολικό του μοναστηριού.

Έξω απ' την ερατεινή  (= αξιαγάπητη) Εράτυρα, τη γνωστή κωμόπολη του νομού Κοζάνης, και σε απόσταση 2 χλμ βορείως αυτής βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου Σέλιτσας. Το μοναστήρι αυτό είναι κτισμένο πριν απ’ το έτος 1600 σε υψόμετρο 1.000 μ., στην ανατολική πλευρά μιας βαθιάς και άγριας χαράδρας του όρους Άσκιο (υψ. 2111 μ.). Η χαράδρα αυτή περικλείεται από 3-4 βραχώδεις και απότομες κορυφές του αναφερόμενου ασβεστολιθικού όρους είναι δε άνυδρη και με ελάχιστη βλάστηση. Γενικώς το αναφερόμενο τραχύ τοπίο της εξεταζόμενης ιεράς μονής του αγίου Αθανασίου είναι επιβλητικό και υποβλητικό και θυμίζει στον επισκέπτη θεατή του τα ανάλογα μοναστηριακά τοπία του όρους Σινά και της ερήμου του Ιορδάνη.

Ο ιερός ναός του Αγίου Αθανασίου που αποτελεί το Καθολικό της θεματικής μονής οικοδομήθηκε το έτος 1797. Εντός του έχει ένα υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο και αξιόλογες φορητές εικόνες. Δεξιά τού Καθολικού βρίσκεται το “Αρχονταρίκι” της ιεράς μονής, που κτίστηκε το έτος 1915 και ομοιάζει με αρχοντική οικία τοπικού αρχιτεκτονικού ρυθμού του 19ου αιώνα. Μπροστά απ’ το Αρχονταρίκι στέκεται το λιτό κωδωνοστάσιο του μοναστηριού, ενώ στο πλάι του υπάρχει ένα άλλο κτήριο με τα κελιά των μοναχών του.

Ο άγιος Αθανάσιος,
υπέρθυρη απεικόνιση στο καθολικό.

Πλησίον του μοναστηριού βρίσκονται δύο ναοί του 18^ου αιώνα, ο ναός της Παναγίας και ο ναός του Αγίου Νικολάου, οι οποίοι κοσμούνται με υπέροχες τοιχογραφίες αυτής της εποχής.

Το μοναστήρι πανηγυρίζει δύο φορές το χρόνο, όταν εορτάζει ο πάτρωνάς του άγιος Αθανάσιος, δηλαδή στις 18 Ιανουαρίου και στις 2 Μαΐου, φυλάσσει δε εντός του και προβάλλει για προσκύνηση τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού και τίμιο λείψανο της αγίας Ελένης.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Ο επισκέπτης - προσκυνητής της ιεράς μονής Αγίου Αθανασίου Εράτυρας εντυπωσιάζεται ιδιαίτερα απ’ το τραχύ, το “άγριο” και “ασκητικό” τοπίο που το περιβάλλει. Το τοπίο αυτό δημιουργεί, κατά γενική παραδοχή και ομολογία, πνευματική ανάταση στο νου του και βαθιά κατάνυξη στην ψυχή του. (Γιώργος Τ. Αλεξίου).

Απολυτίκιον αγίου Αθανασίου. 18 Ιανουαρίου.

Ήχος γ'. θείας πίστεως.

Στύλος γέγονας Ορθοδοξίας, θείοις δόγμασιν υποστηρίζων την Εκκλησίαν, ιεράρχα Αθανάσιε, τω γαρ Πατρί τον Υιών ομοούσιον, ανακηρύξας κατήσχυνας Άρειον. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Μερική άποψη της ιεράς μονής.

Το τέμπλο του καθολικού.
Η φωτογραφία ελήφθη απ' το διαδίκτυο.

Το επιβλητικό Αρχονταρίκι της μονής.

Το κωδωνοστάσιο.

Μυλόπετρα και πιθάρι.

Το οίκημα με τα κελιά των Μοναχών.

Ο ναός του Αγίου Νικολάου,
παρεκκλήσι της ιεράς μονής.

Ο ιερός ναός της Παναγίας,
το έτερο παρεκκλήσι της μονής.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου,
τοιχογραφία στο ναό του Αγίου Νικολάου.

Η Παναγία και άπαντες οι Προφήται.

Ο άγιος Χριστοφόρος, που τιμάται
ιδιαίτερα στη Δυτική Μακεδονία.
Τοιχογραφία στον άγιο Νικόλαο.

Ο Χριστός εν μέσω των 70 Αποστόλων Του.
Σπάνια απεικόνιση στο ναό Αγίου Νικολάου.