Η μεγάλη πνευματική προσφορά τού δασκάλου και θεολόγου Δημητρίου Σ. Ζήση (+ 2-10-2023) στην τοπική Εκκλησία και γενικότερον στην κοινωνία της Καστοριάς.

 

    Ο αείμνηστος πλέον Καστοριανός δάσκαλος και θεολόγος Δημήτριος Σιδ. Ζήσης πρόσφερε επί 50 περίπου έτη ανεκτίμητες υπηρεσίες στην τοπική Εκκλησία και στον θεοφιλή λαό τής Καστοριάς. Οι υπηρεσίες του αυτές αναφέρονται επιγραμματικώς ακολούθως.

• Ως θεοσεβής δάσκαλος δίδαξε και “μαρτύρησε τον Χριστό” σε πολλές εκατοντάδες μαθητών όλων τών Δημ. Σχολείων τής περιφέρειας Καστοριάς.

• Ως Σχολικός Σύμβουλος μίλησε πολλάκις και με ζέση για τον Θεό σε πάμπολλους εκπαιδευτικούς.

• Ως Θεολόγος, ως καλλίφωνος ιεροψάλτης και ως υποδειγματικός και κατανοητός Αναγνώστης γραπτού κηρύγματος πρόσφερε τις αντίστοιχες υπηρεσίες του επί μισόν αιώνα περίπου σε πολλούς ναούς τής πόλης και των χωριών της Καστοριάς.

    Ο αείμνηστος Δημήτρης είχε πολλές χριστιανικές αρετές. Ήταν απονήρευτος μέχρι παρεξηγήσεως, ανιδιοτελής, αφιλοχρήματος και αμνησίκακος. Δεν ήταν κρυψίνους, διπλοπρόσωπος, υστερόβουλος και οσφυοκάμπτης. Με δυό λόγια ήταν καλοκάγαθος με την ορθή σημασία τού όρου και με όλο το εύρος του. Βεβαίως, ως άνθρωπος είχε και αυτός ιδιορρυθμίες κι ελαττώματα, που ήταν όμως ελάχιστα και ασήμαντα ως προς τα προτερήματά του.

    Παρ' όλα τα προαναφερόμενα χριστιανικά και ανθρώπινα προσόντα τού αποθανόντος Δημήτρη και την αντίστοιχή τους μεγάλη προσφορά του στην Εκκλησία και την τοπική κοινωνία, οι “ταγοί” της Καστοριάς δυστυχώς κατά τα τελευταία έτη της ζωής του δεν τον αναγνώρισαν και δεν τον τίμησαν αναλόγως, αντιθέτως μάλιστα τον αγνόησαν επιδεικτικώς. Κατόπιν τούτου, ο ίδιος αποτραβήχτηκε στην ερημιά τής πτωχικής πατρικής του οικίας κι έζησε εκεί, κατά τα λεγόμενά του, ως κοσμοκαλόγερος κι ως ερημίτης.

    Ενώ όμως οι “επίσημοι” του Νομού Καστοριάς τον αγνόησαν παντελώς, ο παντεπόπτης και δίκαιος Θεός δεν τον ξέχασε κι ευδόκησε να είναι το τέλος του χριστιανικό. Τον πήρε μαζί Του μόλις συμπλήρωσε την προσδόκιμη ηλικία των 79 ετών, όρθιον και χωρίς να ταλαιπωρήσει κανέναν οικείον του. Ευδόκησε επίσης ο Κύριος να κηδευτεί όπως θα το ήθελε ο Δημήτρης, δηλαδή μόνον από τον ταπεινό ιερέα τού χωριού του και με την παρουσία των στενών συγγενών του, μερικών συναδέλφων και φίλων του και ολίγων συγχωριανών του.

    Ας κατατάξει ο Θεός την απονήρευτη ψυχή τού Δημητρίου Ζήση μετά των αγίων Του στον Παράδεισό Του και ας είναι αιώνια η μνήμη του.

Σημείωση. Ο Γράφων δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου θυμούμαι τώρα με πολύ συγκίνηση τον αείμνηστο Δημήτρη να υπηρετεί με μεγάλο ζήλο και προθυμία ως άμισθος ιεροψάλτης και ως Αναγνώστης γραπτού κηρύγματος σε μία ιερά Μονή της περιοχής μας. Θυμούμαι επίσης, ότι λυπήθηκα πολύ όταν αποχώρησε απ' αυτήν την υπηρεσία του χωρίς να το θέλει ο ίδιος και χωρίς να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος.

Γιώργος Τ. Αλεξίου.