Οι όψεις των ανθρώπων και οι προσόψεις των αντικειμένων στους ιερούς ναούς πρέπει να είναι στραμμένες προς την ανατολή.

   

     Όλοι οι χριστιανικοί ναοί έχουν, ως γνωστόν, στην ανατολική τους πλευρά το λεγόμενο Άγιο Βήμα ή Ιερό, εντός του οποίου βρίσκεται η Αγία Τράπεζα, επί της οποίας τελείται το μέγιστο ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Εκ του λόγου τούτου, το Άγιο Βήμα είναι και λογίζεται ως το ιερότερο μέρος ολόκληρου του ναού, και γι' αυτό όλα τα καθίσματά του στον εσωτερικό χώρο του Κυρίως Ναού τοποθετούνται έχοντας στραμμένο το εμπρόσθιο μέρος τους προς το Άγιο Βήμα. Ειδικώς, ο Δεσποτικός Θρόνος και τα στασίδια τών πιστών, τοποθετούνταιν εξ ανάγκης εγκαρσίως ως προς τον άξονα του πλάτους τού Αγίου Βήματος, που και έτσι όμως η πρόσοψη τους είναι μερικώς στραμμένη προς αυτό.

    Εξ αιτίας τής αναφερόμενης μεγάλης ιερότητας τού Αγίου Βήματος, οι εκκλησιαζόμενοι, όταν μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας εξέρχονται απ' το ναό, βαδίζουν κατά το δυνατόν πλαγίως, μόλις δε φτάσουν στην πύλη εξόδου στρέφουν με σεβασμό το πρόσωπό τους προς αυτό (το Άγιο Βήμα), σταυροκοπιούνται και ζητούν μυστικώς συγχώρηση από τον Θεό, αφενός για την επιβεβλημένη έξοδό τους από τον οίκο Του και αφετέρου για την πιθανή και ακούσια μερική στροφή τής πλάτης τους προς αυτό (το Άγιο Βήμα).

Η εν λόγω ιερότητα τού Αγίου Βήματος και γενικότερον και κατ΄ ακολουθίαν ολόκληρου του ναού, ισχύει και για τον εξωτερικό χώρο του, αυτόν δηλαδή που βρίσκεται έμπροσθέν του. Εκ του λόγου τούτου, οι τυχόν προτομές επιφανών κληρικών που αποφασίζεται μερικές φορές να τοποθετηθούν εκεί, στήνονται πάντα με το πρόσωπό τους στραμμένο προς το ναό και ποτέ με την πλάτη τους προς αυτόν (το ναό). Επίσης, για τον ίδιο σπουδαίο λόγο δεν τοποθετούνται στην πρόσοψη τού ναού σταθερά καθίσματα και παγκάκια που να έχουν την πλάτη τους κολλημένη στον τοίχο της. Εξυπακούεται, ότι αν από σχετική άγνοια έχουν τοποθετηθεί παγκάκια και καθίσματα κατ' αυτόν τον τρόπο στην πρόσοψη κάποιου ναού επιβάλλεται να απομακρυθούν το συντομότερο, διότι δεικνύουν ασέβεια, τόσο αυτών που τα τοποθέτησαν, όσο και των λοιπών χριστιανών που τα βλέπουν και τα ανέχονται εκεί.

Γιώργος Τ. Αλεξίου.