Στρατιωτικό Νοσοκομείο Καστοριάς περιόδου 1940 - 1955 {;}. Σημερινό 3ο Δημ. Σχολείο.

 Εισαγωγικές επισημάνσεις.

    Η Καστοριά υπήρξε, ως γνωστόν, απ’ την αρχαία εποχή κι έως τις ημέρες μας, η ακαταμάχητη έπαλξη και το νοητό ξίφος του Ελληνισμού στην Άνω Μακεδονία. Κατά την τρισχιλιετή ιστορία της αντιμετώπισε πλείστους εχθρούς του έθνους μας και βοήθησε ποικιλοτρόπως όλους τους Έλληνες.

Τη μεγαλύτερη και πολυτιμότερη βοήθειά της η Καστοριά την πρόσφερε, κατά την περίοδο του φοβερού Ανταρτοπόλεμου (1946 – 1949), στους γενναίους άνδρες του Εθνικού μας Στρατού, που μάχονταν τους παραπλανημένους ερυθρούς αντάρτες. Στα χρόνια αυτά ήταν η κυριότερη βάση εξόρμησης των ηρώων Στρατιωτών μας, που πολεμούσαν για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία στο Βίτσι και στον Γράμμο.

    Την ίδια εποχή η πρωτεύουσα των Ορεστών περιέθαλπε και νοσήλευε όλους τους τραυματίες Αξιωματικούς και οπλίτες του ηρωικού Στρατού μας στο Στρατιωτικό της Νοσοκομείο, που στεγαζόταν στο σημερινό 3^ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης. Το Νοσοκομείο αυτό, στο οποίο χιλιάδες παλικάρια της μαρτυρικής Πατρίδας μας νοσηλεύτηκαν και ανέκτησαν την υγεία μας, αλλά και πάμπολλα άλλα, δυστυχώς, άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή, παρουσιάζεται εν συντομία παρακάτω.

Η παρουσίαση συνεχόμενων κειμένων αναφερόμενων στο εν λόγω Στρατιωτικό Νοσοκομείο γίνεται με την ευχή και την προοπτική να γνωστοποιηθεί ικανώς η ανεκτίμητη προσφορά και η πατριωτική ιστορία του και να προβληθεί στο ευρύ κοινό της Ελλάδος το υπάρχον κτίριό του, ως ένα απ’ τα σημαντικότερα μνημεία της νεότερης ιστορίας του Έθνους μας.

Γ. Τ. Α.

Κείμενο 1ο

    Η εορτή του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Καστοριάς (1 – 11 – 1952) .

    Το παρελθόν Σάββατον, 1 – 11 – 1952, επί τη εορτή των αγίων Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων, ετελέσθη εις το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον της πόλεώς μας, ιερουργούντος του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου της ΧV Μεραρχίας κ. Ιωακείμ, Θεία Λειτουργία μετ’ αρτοκλασίας.

    Εις την Λειτουργίαν παρέστησαν, ο Ταξίαρχος κ. Παπαθανασιάδης, ο Αρχηγός πυροβολικού της Μεραρχίας Συνταγματάρχης κ. Βογιόπουλος, ο Διευθυντής του Νοσοκομείου Επίατρος κ. Χατζηβασιλείου, η σύζυγος του Προσωπάρχου κ. Λυκαυγέρη, άλλοι Αξιωματικοί, ο Πρόεδρος Πρωτοδικών και η κ. Χρ. Καραμανλή, η κ. Σελά, σύζυγος του Πρωτοδίκου κ. Ιάσωνος Σελά, ο Διευθυντής της «Ορεστιάδος» δικηγόρος κ. Ιωάννης Μπακάλης και άλλοι πολλοί.

    Επίσης παρηκολούθησαν την Θείαν Λειτουργίαν, το προσωπικόν του Νοσοκομείου και οι νοσηλευόμενοι εν αυτώ στρατιώται.

    Χορωδία εκ στρατιωτών έψαλλεν ωραιότατα Λειτουργικά τροπάρια, στρατιώτης δε θεολόγος ωμίλησεν καταλλήλως.

    Μετά την Θείαν Λειτουργίαν έλαβε χώραν δεξίωσις εις τα Γραφεία του Στρατιωτικού Νοσοκομείου, όπου προσεφέρθησαν αναψυκτικά και ο Διευθυντής αυτού Επίατρος κ. Χατζηβασιλείου εδέχθη τας ευχάς των τιμησάντων την τελετήν του Νοσοκομείου.

Εφημ. Ορεστιάς. Φύλλ 306 / 9-11-1952

Λαϊκό άσμα εποχής Ανταρτοπολέμου.

...........................................................

Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι

κι ακουμπισμένος σ’ ένα δεντρί

ο τραυματίας αναστενάζει

και τη μανούλα του ζητάει για να δει.

----------------------------------------------

Κι η νοσοκόμα, μόλις ακούει

το παλικάρι να την καλεί,

τρέχει κοντά του, τον αγκαλιάζει

και σαν μανούλα του, του δένει την πληγή.

----------------------------------------------

Γλυκοξυπνάει και γύρω βλέπει

κι άλλους λεβέντες στο θάλαμο,

χαμογελάει, μα και δακρύζει

κι η νοσοκόμα του γλυκαίνει τον καημό.

----------------------------------------------

Γλυκιά κοπέλα πως θα μπορέσω;

από κοντά σου να χωριστώ;

κι αυτή του λέει, δεν θα σ’ αφήσω,

εγώ σ’ αγάπησα και θα σε παντρευτώ.