Το Μνημείο 11 γενναίων ανδρών της Χωροφυλακής, που έπεσαν υπέρ Πατρίδος στη Μικρολίμνη Πρεσπών την 7η και 8η Μαΐου 1947.

Το αρχαιοπρεπές ανάγλυφο του εθνικού Μνημείου.

Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.  Προκόπης Παυλόπουλος τέλεσε την Κυριακή 27 Αυγούστου 2016 στη Μικρολίμνη Πρεσπών τα αποκαλυπτήρια μνημείου για τον αρχιφύλακα Ηλία Κωστένη, που φονεύτηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 2013 κατά τη διάρκεια περιπολίας του στη Μικρή Πρέσπα από πυρά Αλβανών κακοποιών. Δίπλα ακριβώς απ’ το εν λόγω Μνημείο βρίσκεται ένα άλλο σημαντικότατο εθνικό Μνημείο, με τον κοινό και σεπτό τάφο 11 γενναίων ανδρών της Ελληνικής Χωροφυλακής, οι οποίοι έπεσαν την 7^η και 8^η Μαΐου 1947 ηρωϊκώς μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος, κι εναντίον πολυάριθμων ερυθρών ανταρτών.

Ακολούθως παραθέτουμε, χάριν όλων των ενδιαφερόμενων αναγνωστών τού παρόντος Ιστολογίου, σύντομη ομιλία που εκφώνησε την 1^η Ιουνίου 2012 στο εθνικοθρησκευτικό μνημόσυνο αυτών των Χωροφυλάκων ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Νομού Φλώρινας κ. Δ. Σημαιοφορίδης, η οποία (ομιλία) αναφέρεται στον ηρωικό θάνατό τους. Το κείμενο της ομιλίας είναι αναρτημένο κι ελήφθη απ’ το Διαδίκτυο:

Το σεπτό κοινοτάφιο των 11 ηρώων Χωροφυλάκων
στη Μικρολίμνη Πρεσπών.

“Τα χρόνια πέρασαν και δυστυχώς η πολιτεία ξεχνάει εύκολα. Ξεχνάει αυτούς που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος, μαχόμενοι για την ελευθερία της Ελλάδος. Θυσιάστηκαν συμπατριώτες μας για να είμαστε σήμερα όλοι εμείς ελεύθεροι.

Μπορεί τα χρόνια να περνούν και η κρατική μνήμη να ασθενεί, όμως τα συναισθήματα, η μνήμη της τοπικής κοινωνίας μας, φορέων και απλών ανθρώπων, διατηρούνται ακμαία. Οι τελευταίοι μπορεί να συγχωρούν αλλά δεν λησμονούν, θυμούνται πάντα αυτούς που έχυσαν το αίμα για τα άγια χώματα της Πατρίδος μας και αυτό είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο, καθόσον οι νέες γενιές δεν θα ξεχάσουν τόσο εύκολα τα παλικάρια εκείνα που έπεσαν στα πεδία των μαχών για του Χριστού την πίστη την Αγία και για της Πατρίδος την ελευθερία.

Ευλαβείς προσκυνητές του σημερινού μνημοσύνου, συγγενείς των πεσόντων Αγωνιστών Νεκρών, επιζήσαντες συμπολεμιστές των Νεκρών, αν κάποτε ένας ομιλητής προσπαθούσε με σχήματα λόγου να υμνήσει έναν αγώνα ηρώων, μία θυσία νεκρών και να στολίσει το λόγο του με την Αθανασία τους για να γίνει αρεστός στο ακροατήριο, σήμερα δεν φτάνουν μόνον αυτά. Χρειάζεται ο ομιλητής θάρρος, δύναμη τόλμη και ψυχική αντοχή για να εκφωνήσει σε ένα τέτοιο μνημόσυνο, μια ομιλία που είναι γεμάτη συγκίνηση για αυτήν την εθελοθυσία στη Μικρολίμνη ηρώων αγωνιστών, που έπεσαν για Πίστη - Πατρίδα – Ελευθερία, για να μην περάσει ο Κομουνισμός.

Η επιτάφια πλάκα με τον Σταυρό και
τα ονόματα των πεσόντων Χωροφυλάκων.

Κυρίες και Κύριοι ο Θουκυδίδης, αυτός ο μέγιστος Ιστορικός της αρχαιότητας είπε: “Αφού πιστέψετε ότι η ευτυχία έγκειται στην ελευθερία, η δε ελευθερία στην ανδρεία, τότε να μην αποφύγετε τους πολεμικούς κινδύνους”. Αυτό ακριβώς έπραξαν όλοι οι ορθοφρονούντες Έλληνες με την εθελοθυσία τους και την ανδρεία τους. Αντιστάθηκαν στην βία του ολοκληρωτισμού, δίνοντας την ζωή τους για τον πολυτιμότερο αγώνα την ελευθερία. Το μνημόσυνο αυτό δεν είναι έναυσμα (αφορμή) μίσους, ούτε ανάξεση πληγών ενός παρελθόντος αμαρτωλού και αιματοβαμμένου. Οι Έλληνες πατριώτες τιμούν δεν μισούν και συγχωρούν. Ενθυμούνται δεν εκδικούνται και αποδίδουν το ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης σε όλους εκείνους που πρόταξαν τα στήθη τους και έπεσαν την 7η και 8η Μαΐου 1947, αλλά και παλιότερα, και ύστερα 1946 - 1949. Ο διχασμός, το μίσος ανήκει σε άλλους χώρους.

Κυρίες και Κύριοι, τους δεσμούς της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας σφυρηλατεί η εθνική μνημοσύνη. Δεν πρέπει να διαστρεβλώνεται η ιστορική αλήθεια των γεγονότων της εποχής εκείνης. Μας λένε αλήθειες απαντάμε ΝΑΙ. Όχι όμως δικαίωση. Καμία δικαιολογία, σκοπιμότητα δεν πρέπει να καλύψει τα πρωτοφανή εκείνα φρικτά εγκλήματα εις βάρος όχι μόνον των ενόπλων αγωνιστών αλλά και των αμάχων, των γυναικόπαιδων και ακόμη τα μαρτύρια που υπέστησαν χιλιάδες όμηροι πατριώτες. Ας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και με τις δεήσεις των ιερωμένων στον Ύψιστο και την προσευχή την δική μας στο σημερινό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεων των ψυχών τους. Ας αντλήσουμε από την δική τους εθελουσία τη δύναμη, το κουράγιο για το καλό της Πατρίδος μας. Αλλά και σαν προοδευτικοί Έλληνες πολίτες ας δείξουμε πώς ξέρουμε να τιμούμε τους νεκρούς μας αλλά και να συγχωρούμε τους αντιπάλους μας και όταν έτσι νιώσουμε δικαιούμαστε να πούμε τους νεκρούς αγωνιστές του χωριού Μικρολίμνης:

Η σημαία της Ελληνικής Χωροφυλακής

Τιμή και Δόξα Αθάνατη, σε εσάς που δεν πεθάνατε, μα ζείτε μέσα στην ψυχή μας, και που ο θάνατός σας έγινε σμαράγδι λαβωματιάς, θρύλος η αντρειοσύνη σας και η ελευθερία σας λεύτερο τραγούδι. Αθάνατοι νεκροί. Η ανοιξιάτικη γη του 1947 που την ποτίσατε με το άλικο αίμα σας, θ’ ανθίζει τα αγρολούλουδά της, για να σκορπά το άρωμα της εθελουσίας θυσίας σας, της ανδρείας σας σε όλη την Ελλάδα Τι και αν καιροί στον τάφο σας εφύτρωσαν χορτάρια, θα μείνετε στην μνήμη μας Αιώνια Παλικάρια. Αιωνία η μνήμη σας”.

Γραμματόσημο της τότε εποχής

Ο θυρεός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής.

Βιβλίο περιλαμβάνον την εθνοσωτήριο
δράση της Χωροφυλακής
κατά την περίοδο 1940 - 1950.