Η εικόνα “Η Παναγία Αγιοσορίτισσα", ή " Η Παναγία της Ζώνης” (+ 31η Αυγούστου). Τοιχογραφία της (12ος αιών) σε βυζαντινό ναό της Καστοριάς.

 

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, σύμφωνα με την Ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας, αγιογράφησε τις πρώτες εικόνες της Παναγίας ενόσω αυτή ζούσε στα Ιεροσόλυμα. Μεταξύ των εν λόγω εικόνων υπήρχε και μία που παρουσίαζε τη Θεοτόκο σε στάση δέησης. Η εικόνα αυτή μεταφέρθηκε από την Παλαιστίνη στην Κωνσταντινούπολη, μάλλον κατά τον 5^ο αιώνα και τοποθετήθηκε στον εκεί ευρισκόμενο προσκυνηματικό ναό της Παναγίας των Χαλκοπρατείων ως λατρευτική του. Στον εν λόγω ναό φυλαγόταν η «Αγία Σορός» ή «Ιερά Θήκη» με τη ζώνη της Παναγίας εντός της, γι' αυτό η υπόψη εικόνα έλαβε την επωνυμία «Αγιοσορίτισσα» ή «Παναγία της ζώνης».

Η πρωτότυπη εικόνα της «Αγιοσορίτισσας» χάθηκε κατά την περίοδο της εικονομαχίας. Προηγουμένως όμως είχαν γίνει πολλά αντίγραφά της σε σιγίλια, λειτουργικά βιβλία, νομίσματα, τοιχογραφίες και φυσικά σε φορητές εικόνες, απ' τα οποία (αντίγραφα) αρκετά σώζονται ως τις ημέρες μας σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Στις βυζαντινές απεικονίσεις της «Αγιοσορίτισσας» και στα νεότερα αντίγραφά τους παριστάνεται η Παναγία σε προτομή ή ολόσωμη κι όρθια, πάντα μόνη, χωρίς τον Χριστό στην αγκαλιά της. Συνήθως εικονίζεται σκυμμένη και γυρισμένη ελαφρώς πλάγια, να κοιτάζει, κατά περίπτωση, μπροστά ή προς το θεατή. Έχει τα δύο της χέρια σε παράλληλη θέση, στο ύψος του στήθους και σε κίνηση δέησης. Η σεπτή κεφαλή της περιβάλλεται από φωτοστέφανο, δηλωτικό της αγιότητάς της. Φοράει βαθύχρωμα ενδύματα (χειριδωτή πουκαμίσα, φακιόλιο κόμης και μαφόριο). Το μαφόριο έχει χρυσό σειρήτι στα τελειώματά του, κρόσσια στους βραχίονες και τρία κεντημένα αστέρια που συμβολίζουν την αειπαρθενία της. Το ύφος του προσώπου της Θεοτόκου είναι δεητικό, σύμφωνο με την όλη στάση της και με τον πνευματικό χαρακτήρα της απεικόνισης.

Παρατήρηση: Τα υπάρχοντα τεμάχια του ιερού λειψάνου της Αγίας Ζώνης τής Θεοτόκου πλαισιώνονται και συνοδεύονται, κατά κανόνα, από μία ιερή εικόνα τού εικονογραφικού τύπου της “Παναγίας Αγιοσορίτισσας”, ή “Παναγίας της Ζώνης”.

Σημείωση: Το παρόν κείμενο αποτελεί απόσπασμα ομοθεματικής Μελέτης του Γεωργίου Τ. Αλεξίου, που βρίσκεται στον Ιστότοπο “Χριστιανική Καστοριά”, στην ηλεκτρονική Δνση:

https://docs.google.com/viewer?a=v&pid=sites&srcid=ZGVmYXVsdGRvbWFpbnxhZGViMTk1MnxneDo2MWE5OTM2YWRlODg1NTEz

Ξυλόγλυπτες μορφές δύο ανθρώπων που κρατούν ανοικτό βιβλίο, ευρισκόμενες σε τέμπλο ναού της Καστοριάς (18ος αιών).

   Η πόλη Καστοριά έχει, ως γνωστόν, εντός και πέριξ του οικισμού της, περί τους 60 βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς ναούς, που διαθέτουν, κατά περίπτωση, αξιόλογες τοιχογραφίες, καταπληκτικά ξυλόγλυπτα τέμπλα και πολύτιμες φορητές εικόνες. Τα σημαντικότερα απ' τα εν λόγω τέμπλα είναι χρωματισμένα κι επιχρυσωμένα, χρονολογούνται δε, αναλόγως, στον 17ο, 18ο, και 19ο αιώνα.

    Στα προαναφερόμενα ξυλόγλυπτα τέμπλα περιλαμβάνεται κι αυτό που κοσμεί έναν δισυπόστατο ναό της Καστοριάς, που είναι αφιερωμένος στον Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο και στον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Ο ναός αυτός βρίσκεται στη ΝΔ πλευρά τής παραδοσιακής πλατείας Ντολτσού και οικοδομήθηκε το έτος 1746, λίγο αργότερα δε απόκτησε και το υπάρχον θαυμάσιο ξυλόγλυπτο κι επιχρυσωμένο τέμπλο, με τις ωραίες φορητές εικόνες και τις υπέροχες ανάγλυφες παραστάσεις.

Απ' το σύνολο των ανάγλυφων παραστάσεων τού τέμπλου ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία και τη σπανιότητά τους δύο ξύλινα αγαλματίδια καθιστών ανθρώπων, ύψους περίπου 10 εκατοστών. Οι άνθρωποι αυτοί παριστάνονται να κρατούν στα γόνατά τους από ένα ανοικτό εκκλησιαστικό βιβλίο και, προφανώς, να το μελετούν. Τα εν λόγω αγαλματίδια βρίσκονται ημιένθετα στην κορυφή των δύο θυρόφυλλων τής Ωραίας πύλης του τέμπλου, έχουν δε διακοσμητική σημασία, αλλά και, το κυριότερο, κηρυκτική και διδακτική. Η όλη παρουσία τους υπενθυμίζει στους εκκλησιαζόμενους πιστούς που τα βλέπουν και τα παρατηρούν με προσοχή, την ακολούθως αναγραφόμενη εντολή του Θεού στον Ιησού του Ναυή, και κατ' ακολουθία κι επέκταση, στους Χριστιανούς όλων των αιώνων:

«Δεν θέλει απομακρυνθεί τούτο το βιβλίον του Νόμου από του στόματός σου, αλλ' εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, διά να προσέχεις να κάμνεις κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ, διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως» (Ιησ. Να. 1, 8)

Κλείνοντας το παρόν σύντομο κείμενο αναφέρουμε, ότι στο προαύλιο του αναφερόμενου δισυπόστατου ναού και κάτω από μία μουριά του κήρυξε το λόγο του Θεού προς στους ευσεβείς Καστοριανούς ο ισαπόστολος, ιερομάρτυρας κι εθνομάρτυρας άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όταν επισκέφτηκε την πόλη τους κατά την Γ΄ περιοδεία του (έτη 1775 - 1777). Η μουριά αυτή ξεράθηκε περί το έτος 1980 (;), σώζονται όμως σήμερα και φυλάσσονται σε εξωτερική στεγασμένη γωνιά του ίδιου ναού τμήμα του ξεραμένου κορμού της και μερικά κλαδιά αυτής.

Σημείωση.

Τα αξιόλογα μεταβυζαντινά τέμπλα της Καστοριάς αποτελούν αντικείμενο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και πολύχρονης έρευνας του Καστοριανού βυζαντινολόγου Γιώργου Τ. Αλεξίου. Σημειωτέον, ότι για τέσσερα απ' αυτά, τα ευρισκόμενα αντιστοίχως στους ναούς Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Δραγωτά (έτ. 1668), Αγίου Νικολάου Καρύβη (έτ. 1701), Παναγίας – Αγίου Μηνά Μουζεβίκη (18ος αιών), και Αγίου Γεωργίου Γέρμα Καστοριάς (έτ. 1775), συνέταξε εκτενείς επιστημονικές Μελέτες, που δημοσιεύτηκαν σε ανάλογα έντυπα.